δεν λείπει ποτέ η λύπη

θα βρείς τις λέξεις;

όχι γιατί τα ρούχα σου
τα πετάς από δω και από κει
στην γύρα όταν ψάχνεις
πιάνο να ξαπλώσεις

( πεντάγραμμον σαχλό
νότες αλανιάρες
σε αγάπησα
με τάιζες δεκάρες )

καδένες ασημένιες
σαν θηλιές
από εκεί κρέμεσαι
και με χαιρετάς

μακριά μακριά . . .

από την λύπη.