F.K.

ο Franz Kafka ήταν στο Βερολίνο για να επισκεφτεί την τελευταία αχτίδα της ζωής του, την Dora Dymant. . . βολτάρανε σε ένα πάρκο. . . κάποια στιγμή είδαν ένα κοριτσάκι να κλαίει. . . ο Κάφκα την ρώτησε γιατί κλαίει. . . εκείνη του είπε ότι έχασε την κούκλα της. . . τότε ο Μέγας Αγχωτικός και Στενάχωρος - όπως του περάσανε την ταμπέλα φιλόλογοι και έμποροι - της είπε ότι η κούκλα δεν χάθηκε αλλά πήγε ένα ταξίδι. . . το κοριτσάκι δεν τον πίστεψε - πώς να πάει μόνη της μια μικρή κούκλα ταξίδι; - τότε ο Κάφκα της είπε ότι είχε ένα γράμμα από την κούκλα για αυτήν. . . η μικρή ζήτησε να το δει. . . ο Κάφκα της είπε ότι δεν το έχει πάνω του αυτή την στιγμή αλλά θα της το φέρει αύριο. . . έτσι γύρισε σπίτι του και έγραψε το γράμμα - με κάθε λεπτομέρεια περιέγραφε το ταξίδι της κούκλας. . . την επόμενη μέρα πήγε το γράμμα στο κοριτσάκι και της το διάβασα. . . αυτό γινόταν κάθε μέρα επί τρεις βδομάδες. . . στο τέλος ο Κάφκα/Κούκλα έγραψε ότι θα παντρευτεί κάποιον κούκλο. . . ήταν το τελευταίο γράμμα. . . γεμάτο περιγραφές για τις ετοιμασίες του γάμου. . . το κοριτσάκι είχε μαγευτεί από όλη αυτή την αφήγηση και τα γράμματα τριών εβδομάδων - που με τόση επιμέλεια ο Κάφκα σχεδίασε και έγραψε μόνο και και μόνο για να δει ένα μικρό πλάσμα χαρούμενο. . . να μην βασανίζεται. . . - που ξέχασε εντελώς την απώλεια της κούκλας. . .

Deja vu ή πριν το πάρτυ

το κρεβάτι σπασμένο

και ήταν πληρωμένα όλα

μυρηκάζαμε την βλακεία

περιμέναμε

να χτυπήσει το κουδούνι

από το απέναντι σχολείο

για να κάνουμε

διάλειμμα

ήταν σαν ήπειρος

ήταν σαν ουρανός

ήταν σαν πρωινή εκπομπή

της Αποκαλύψεως

της κάθε διάθεσης μου

το ξυπνητήρι

ενοχλητικό

αλλά αναγκαίο

με ένα ποτήρι
εξοπλισμένη
σιγοτραγουδούσε
λα λα λα λα
ύμνους για τις δύσκολες μέρες
και για τα διαόλια που τις
φιλούσαν τα δάχτυλα

φορούσε δαχτυλίδια σε όλο
της το κορμί / την έκλεψα
από ένα θίασο που λάτρευε
και για να με εκδικηθεί
με αγάπησε / σκεπτόμενη
ότι μόνο ο θάνατος
θα μας χωρίσει. . .

σηκώθηκε

και πήγε στο παράθυρο

χάζεψε

λίγο την κίνηση

στο δρόμο

και μου είπε

- αν έρθεις

μαζί μου απόψε

θα σε αφήσω

να νικήσεις.

- μόνο αν

με κουβαλήσεις

σπίτι το πρωί.

- έκλεισε.

- μια μαούνα

με σκάρτο πράγμα

αγκαζέ στο λιμάνι.

- ας ελπίσουμε

ότι αν μπατάρουμε

ο πάτος θα είναι

κοντά.

ΚΟΥΡΕΛΑ

βγήκε και πάλι ο ήλιος / η λογική και εσύ ήσασταν στις θέσεις σας / καρμίρικα στην στάση του λεωφορείου / ταμπέλες και κατευθύνσεις ΄΄ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ΄΄/ σε αυτήν δεν αξιωθήκαμε να τα πούμε. . . κανονίζουμε για τις επόμενες / σου λέω ότι τα ρεκόρ ταχύτητας σπάνε όταν σε κυνηγάνε να σε σκοτώσουν / τρέχα εσύ και ΄γω θα κρατάω χρονόμετρο και εκείνους που δεν θέλουν να περπατάς / έτσι περίεργα / πάνω κάτω σαν διάθεση κυκλοθυμικού / έχω κάποια κόλπα / κανένα δεν πιάνει αλλά με αυτά κρατάω ζωντανό ότι φοβάται να μου πει Σ΄ αγαπώ και δεν περιμένω τίποτα να ΄ρθει κατά πάνω μου / αν είναι βροχή θα την αφήσω να ξεβάψει λεζάντες και μπουρδέλα όρθια / αν είναι πυρκαγιά θα ανάψω τσιγάρο / αν είναι τέχνη θα στην σερβίρω στο πιάτο. . .


μεταξύ δυο ανθρώπων / δεν υπάρχει αλήθεια ή αντικειμενικότητα / σαν το θύμα με τον θύτη σαν τον πλούσιο με τον φτωχομπινέ σαν αυτόν που φτιάχνει νόμους στα μέτρα του και εκείνον που οι ίδιοι νόμοι τον στενεύουν σαν σακάκι με αγκάθια σαν το φως με την έλλειψη του και το ανάποδο / υπάρχουν μόνο γεγονότα - να έχεις κάτι να μασάς όταν είσαι μόνος / να ξηλώνεις τα νιάτα σου με αυτό / όπως η μιζέρια σε αυτούς που δεν τα κατάφεραν ή που η ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους ήταν μια μαθηματική πράξη χωρίς επαλήθευση / όπως ο στίχος που / τελειώνεις άτσαλα επειδή κατουριέσαι και εκείνος που τον διαβάζει απολαμβάνει - με το ΑΝ και τις υποθέσεις το μόνο που κάνεις είναι να απαρνιέσαι ότι δεν μπορείς να αγνοήσεις. . .

με λίγη μουσική με λιγότερη επιτυχία / και την σκέψη ότι οι άγγελοι όταν δεν πετούν βαριούνται / βγαίνεις στους δρόμους και προσπαθείς προσπαθείς / ναι. . . η προσπάθεια είναι ένα παιχνίδι / το κοινό με τις καρδιές του και εσύ με τις γωνίες του προσώπου σου να σχηματίζουν ένα ερωτηματικό / με οτιδήποτε ελάχιστο κερδίζεις ένα θαύμα / είναι αρκετό / μην νιώθεις άχρηστος σαν συμβουλή / ακόμα και ένα πτώμα πιάνει χώρο - πόσο μάλλον η ζωή που τρέχει στις φλέβες σου. . .

είμαι ακόμα εδώ / ένα επίδομα - με ευχαριστούν που δεν δουλεύω - κάτω από το κρεβάτι μου / κάθε πρωί χωρίς να κοιτάζω βουτάω μια χούφτα νομίσματα / όσα και να πάρω αυτά κανονίζουν την έξοδο και την ώρα της επιστροφής. . . πότε πότε και την διάθεση. . . όπως ο καιρός καθορίζει τις εποχές. . . όπως ο αριθμός των τσιγάρων στο πακέτο την γενναιοδωρία . .

ο τελευταίος άγιος σηκώθηκε από την θέση του στο Παράδεισο και την έδωσε σε κάποιον που κουράστηκε να είναι όρθιος.

4 ιστορίες Αγάπης ή ΄΄τα όνειρα του νεκρού΄΄

όποιος έχει λυσσάξει της πείνας
το τυράκι στην φάκα
ή
το δόλωμα στα αγκίστρι
του φαίνονται
σαν κυρίως πιάτο
και οι απεργοί πείνας
προνομιούχοι

ΑΠΟΛΟΓΙΑ

μου είχες πει ότι ο Ρωμαίος και η καλή του ήταν τυχεροί. . . γιατί πεθάναν περίπου μαζί επειδή αγαπιόντουσαν ενώ εμείς προσπαθούμε να σκοτώσουμε ο ένας τον άλλο επειδή αγαπιόμαστε. αυτά που πιστεύω ότι στέκουν, που τα σκέφτηκα και μετά έκατσα και τα πέταξα στο χαρτί σαν να ξερνούσα μετά από σούρα υπέροχη, ήταν η αγάπη μου. το έλεγα, το έδειχνα, έχανα κάθε μέρα κομμάτια μου - κομμάτια που δεν θα τα ξαναβρώ ό,τι και να γίνει. . . όπου και να είμαι. . . ότι και να κάνω ή να υποκρίνομαι πως κάνω. εσύ ήσουν το κακό. σαραβαλιασμένη πλάνη. όχι πολύ όμορφή. . . μελαχρινή. . . μετρίου αναστήματος. . . στην πλάτη σου είχες μερικούς αιώνες βλακείας παραπάνω από μένα. . . ένα διαβολεμένο μουνί και μυαλό. . . με ένα ποτήρι πάντα στο χέρι - σιχαινόσουν να πίνεις από το μπουκάλι - με καμιά φιλοδοξία και λίγες ( πανέμορφες. . .) στιγμές ηρεμίας. μου έμοιαζες. έπινες έπινες. . . μπέρδευες ποτά τα λόγια σου τις ώρες. . . Όλες οι ώρες είναι ίδιες όταν ήμαστε μαζί. . . έλεγες. μαγείρευες φριχτά αλλά με τόσο ποτό δεν ξεχωρίζαν οι γεύσεις οι στιγμές. . . μια ηδονική ομοιομορφία που θα ζήλευε και το πιο μαστούρικο απολυταρχικό καθεστώς. και γελούσες με τις παράστασεις /περιστάσεις που έδινα κάθε βράδυ. . . σκόρπιζα μπροστά στα πόδια σου. . . έλεγα πολλά. . . χοντροκομμένα και γελούσες γελούσες. πίναμε. . . η πόλη καιγόταν. . . πίναμε και κοιτούσες που και που στην τηλεόραση. . . δεν σχολίαζες. . . ήσουν ήρεμη όμως έβλεπα τα ματια σου να γυαλίζουν. . . ένταση. . . Θέλω να σπάσω το τραπέζι. . . μου είπες - Δεν είναι δικό μας. . . σου απάντησα. . . με κοίταξες σαν τον φονιά της μάνας σου και έφυγες σφαίρα για το δωμάτιο σου. . . κάτι έσπασες. . . χαρτιά να σκίζονται. . . ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΟΥ ΣΚΙΖΩ. . . ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ. . . έφυγα από το σπίτι παίρνοντας τις τρείς τελευταίες μπύρες που είχαμε. . . μετά κάνα πεντάλεπτο το ανακάλυψες και έσπασες το τραπέζι - που δεν ήταν δικό μας - και μου τηλεφώνησες΄ ΕΣΚΑΨΕΣ ΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΣΟΥ ΜΑΛΑΚΑ. . . - ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΣΚΑΒΟΥΜΕ ΑΝΤΙΓΟΝΗ. . . ήταν γεγονός. . . τρεις απόπειρες. . . με γκρέμισες από τις σκάλες - μετά είπες ότι απλά παραπάτησα και εσύ αθώα. . .μέχρι αποδείξεως του ηλιθίου . . την δεύτερη φορά μου πέταξες ένα μπουκάλι βότκα. . . άδειο. . . αν ήταν γεμάτο δεν θα το πετούσες. . έτσι δεν είναι; το μπουκάλι όμως πέτυχε την φωτογραφία του μέλλοντα αρραβιωνιαστικού σου - ήταν τόσο πετυχημένη η βολή που τώρα που το ξανασκέφτομαι πιστεύω ότι εκείνον σημάδευες. . . και τον πέτυχες. . . για πάντα - η τρίτη και τελευταία απόπειρα ήταν με την χλωρίνη. . . αλλά δεν πιάνεται. . . ήταν απλός εκφοβισμός . . να κόψω τις μαλακίες. . . Να σοβαρευτώ. . . δηλαδή να μην δίνω σημασία στις δικές σου μαλακίες. . . ξεδιπλώθηκε πολύ δράμα. . . τώρα σκέφτομαι αυτό που έλεγε ο Lenny Βruce - ο Βρομόστομος όπως τον χαρακτήριζαν εκείνοι που δεν κοιτάνε τις βρομιές τους - ότι η κωμωδία είναι τραγωδία + χρόνος. πράγματι. . . η διαφορά μας είναι ότι εσύ είχες μπει από νωρίς στο νόημα ενώ εγώ έγραφα. . . και ακόμα γράφω. . . δεν σου άρεσε αυτό. . . κωλόχαρτα τα έλεγες. . . μπορεί και να είναι. . . υπήρξε όμως αγάπη. τα χείλια σου στο ποτήρι κολλημένα. . . - μετά θα σε φίλησω. . . - πρέπει να πιεις για να με φιλήσεις; και με κοιτούσες με ένα βλέμμα σαν να μου έλεγες πως αλλιώς;. . . το αλκόολ. . . δεν σου άρεσε ο Μπουκόβσκι. . .τον έλεγες ψεύτη. . . και άσχημο. . . όταν ήθελες να με πληγώσεις έλεγες ότι πίνω επειδή τον διαβάζω. . . και κάποιος άλλος το είχε πει αυτό. . . σου είπα πίνω επειδή βαριέμαι. . . επειδή βαρέθηκα να καταριέμαι. . .και άλλα πολλά. . . και μετά ερωτεύτηκα. . . άγγελο. . . ένιωσα λιγάκι άνθρωπος. . . ξαναπήρα το παιχνίδι από την αρχή. . . με κορόϊδευες επειδή δεν έπινα - και δεν έπινα. . . ήθελες στο ρημαδιό σου παρέα. . . όμως ο χαμένος ήταν μιας χρήσης. . . και τώρα τα πράγματα είναι πιο ήρεμα. . . εσύ αρραβωνιασμένη με ένα ηλίθιο περιωπής - δικά σου λόγια γράφω. . . και εγώ. . . όχι και τίποτα σπουδαίο. . . απλώς μπορώ να γράφω και να εννοώ ένα ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. . .

από το Tupelo ως την Γαλατινή

(επανάληψη)

*δεν γράφω κάτι που δεν ξέρεις. . . ίσως δεν τα θυμάσαι. . . μου είχες τάξει ένα νεφρό άμα χρειαζόταν. μην ξεχνιόμαστε. . . χε χε χε. και τα πράγματα είχανε βάση την βλακεία / την υπομονή / οι γιατροί νόμιζαν θα με κάνουνε καλά. . . εσύ ότι θα με σκοτώσεις. . . η αρρώστια φιλική συμμετοχή. . . γέλια πολλά. . . τέρμα η σιωπή. . . περιμένουμε τον Θωμά που περιμένει. . . περιμένουμε κάτι που δεν ξέρουμε από που θα μας έρθει. . . σαν κακό. . . σαν καμικάζι. . . σαν ροχάλα μετά από χρόνια ξηρασίας. . . και τα παιδιά φρόνιμα. . . τα νεύρα χορδές και ο Harpo τις χαϊδεύει . . ο Chico αληταρία κουτοπόνηρη σαν τρυποκάρυδος να χτυπάει τα πλήκτρα. . . ο Groucho ρουφώντας μια γερή από το πούρο του ξεφυσά πάνω σε γυναίκες ανυπόληπτες με ιδιοτελείς σκοπούς. . . ΚΩΜΩΔΙΑ. . . αριστοφανικές σχέσεις, o Πλάτωνας νεκρός σαν συνταξιούχος (΄΄δεν προσφέρεις; δεν μετράς΄΄) / κλείστε τις πύλες του Παραδείσου. . . όχι άλλος ανταγωνισμός . . του καθενός η ημερομηνία λήξης είναι μια γιορτή. . . τα γοβάκια σου δεν είναι ποτήρια. . . οι μαράκες κι μαλάκες κάνουν τον ίδιο θόρυβο. . . στα ορυχεία της χαμηλής αυτοεκτίμησης πολλά κάρβουνα και πολλά διαμάντια. . . οι σερβιτόρες, θεία πλάσματα που σε ρωτάνε αν θέλεις κάτι. . . η Σιγκαπούρη και μια Ναυτική βάση στο Σκαραμαγκά. . . από το Tupelo ως τα υψίπεδα της Γαλατινής - ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟΣ ΓΩΝΙΑ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. . . να συνασπισθούμε με τους παχουλοκομψούς, αν σταθούμε από πίσω τους οι σφαίρες μπορεί να μην μας πετύχουν. . . κοντάρια εραστών εμβολίζουν το άπιαστο για κάποιους άλλους / και εμείς με τα πιρούνια μας τσιμπολογάμε μεζέδες / όχι και από την καλύτερη ποιότητα. . . ποικιλία όμως. . . ποικιλία / με ένα τριαντάφυλλο στο στόμα. . . το τριαντάφυλλο που ανθίζει όταν ζεσταίνεσαι και μου λες ότι έχω πονηρό μυαλό και χαίρομαι γιατί τουλάχιστον κάποιος καταλαβαίνει ότι έχω μυαλό και σε ένα δίχτυ μαζεύω καβούρια και καμιά τριανταριά μυαλοκομμένες που οσφρίζόνται ψήγματα τέχνης στα μουτζούρες μου και διαβάζουν ΚΑΦΚΑ που στα κυπριακά σημαίνει γκόμενα. . . όλα αυτά. . . μια κακιασμένη επιθεώρηση που το κοινό πετάει στην σκηνή ό,τι μπορείς ( μπορείς;) να φανταστείς. . . από αυτά ζούμε. . .

Χορωδία Μπάντα Ανάθεμα Πάντα

με το γόνατο του έπαιζε μπάντζο / τα πνευμόνια του ακορντεόν / χωρίς ένα φράγκο / στο μέτωπο επιγραφή με νέον / λίγη ζωντάνια και όλα έτοιμα για τις μάχες / μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα θάνατο και ένα διορισμό ; / μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε μια στρίγγλα που χορεύει πάνω σε πυρκαγιές και σε μια που δεν μοιράζεται ούτε τον πυρετό της; / μπορείς να φανταστείς την απόλυτη σιωπή αλλά στο χαλάνε τα θύματα τα εξιδανικευμένα και ΄συ μετά από μια παρεξήγηση θύτης / ΄΄. . .μια παρεξήγηση είναι και αυτή θα μας αφανίσει. . .΄΄ Φ.Κ. / μου ανεμίζεις μπροστά στα μούτρα μου ένα πάκο πανάκριβα εισιτήρια / και με πιάνει άγχος και μελαγχολία / δεν έχω κάνει πολλά χιλιόμετρα / δεν ξέρω να λέω αλήθειες / θα με πάρεις μαζί σου; / θα σου αγοράσω τσιγάρα - μικρό πακέτο από τα φτηνά / και ΄ συ γελώντας θα μου λες ΄΄ όταν άκουσα τον Waits πρώτη φορά. . .το Swordfishtrambones. . . σκέφτηκα αυτό. . . ότι η κανονική του μπάντα τον εγκατέλειψε. . . και αυτός πήγε σε ένα ρημαδιασμένο μπαρ να πιει . . εκεί του ήρθε μια ιδέα. . . ούρλιαξε ΄΄Ει. . λεχάρια. . ξέρει κανείς να γρατσουνάει κιθάρα;. . . να μπορεί να κουβαλήσει ένα κόντρα μπάσο;. . . να μεταφράσει το παράπονο του σκύλου που δεν θυμάται που είναι το σπίτι του;. . . μήπως και να μπορεί. . . λέω μήπως. . . να κρατήσει μια γυναίκα στα χέρια του ενώ αυτή με τα νύχια της του κατεβάζει την μόστρα;. . .- κάποιοι σηκώθηκαν και τον ακολούθησαν. . . οι περισσότεροι ήταν καταζητούμενοι από τον Χάρο ή από τους γονείς τους. . . μέσα μου είμαι βέβαια ότι έγιναν έτσι τα πράγματα. . . και όλες οι ιστορίες απέκτησαν υπόσταση από βινύλιο. . .

Πορνό

με ένα σώμα ταξιδεύεις
με ένα ψέμα ζεις

δεν θυμόταν τι είχε πιεί. . . η άλλη θυμόταν. . . εκείνος της είχε κάνει πρόταση γάμου. . . η ζωή ήταν καλή για αυτόν. . . ίσως γιατί λιγόστευε μέρα με την μέρα. . . ένα οχτάωρο χαμαλίκι. . . από την τσέπη του κουδούνιζε η πιο πρόστυχη μουσική. . . η αυτοκτονία δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα. . . ήταν και κλειστοφοβικός. . . η κάσα δεν ήταν ό,τι καλύτερο. . . και έτοιμος για όλα της ζήτησε να τον παντρευτεί. . . εκείνη δέχτηκε. . . μια βδομάδα μετά αρραβωνιάστηκε. . . κάποιον άλλον. . . πιο τύχερο. . . που στο κοντινό του μέλλον του γράφανε στο γύψινο χεράκι του στιχάκια και ευχές. . . καλός και τίμιος. . . ο άλλος. . . εκείνος άνοιξε το μπουκάλι με την τεκίλα. . . ΄΄άλλο ένα θαύμα. . .΄΄. εκείνη ήπιε το μίσο. . . εκείνος το υπόλοιπο. . . δημοκρατία λέμε τώρα. . . το χριστιανικό πνεύμα σε όλο του το ταπεινό μεγαλείο. . . ύστερα γδύθηκε και σκαρφάλωσε πάνω του. . .την . . . / του. . . .

FIN

παλιά πείνα άπλυτη

παλιά πείνα άπλυτη
πόνος
έλα να ακούσεις
θα γελάσεις
μην κρυφτείς
τα τέρατα
είναι μαζί σου
για απόψε.

πολλές παραστάσεις
σε ένα κεφάλι

μια πόρτα κλειδωμένη
αντικλείδια πολλά

η λύπη είναι βόλεμα
η χαρά πλάνη

ο ύπνος ευτυχία

( χίλιες φορές ένα ψέμα
παρά να μην σηκώνεις το τηλέφωνο )

ότι δεν έκαψε η φωτιά
φτηνό σαν σάρκα
και ναρκωτικά

ότι έμεινε από την φωτιά
στον τοίχο κρέμασε το
να καμαρώνεις

οι ευχές μου στις τσέπες
με τα ψιλά
κουδουνίζουν

ακούς;

στην Ασημένια

το χρίτσι χρίτσι του

βινίλιου και οι κεραυνοί
ανεξάντλητοι να πέφτουν
πάνω σε μια ιδέα / να
χάνουμε την ζωή μας
για λίγο φως / χίλιες
φορές να χορταίνουμε
σκοτάδι /να απλώνουμε
σκιές / ΄΄ ποιος έχει
την πιο μεγάλη σκιά
να με δροσίσει;΄΄ και
άλλα πολλά χαριτωμένα
και ευπώλητα / έλα να χορέψουμε να μου δείξεις τα βήματα ή πως να ζήσω ξεχνώντας τα γιατί και πως οι γυναίκες είναι λεωφορεία φίσκα στις απόψεις και τους λεχρίτες με τις μεγάλες ουρές και τα μικρά αισθήματα που βουλιάζουν στις τρύπες που ασθμαίνουν και βήχουν όταν κανείς δεν παρκάρει το ΄΄κάτι΄΄ του μέσα τους - σήμερα η μέρα είναι υπέροχη ο ήλιος είναι ευχαριστημένος σαν να πληρώθηκε όμως μας κόψανε το νερό και γυρίζουν όλοι άπλυτοι στους δρόμους η ομορφιά τους είναι αυθόρμητη αυθεντικοί καμιά πλάνη ή αυτάπατη οι άνθρωποι είναι καλοί όταν κοιμούνται όταν κοιμούνται μόνοι σε ένα υπερδιπλο κρεβάτι το κρεβάτι μοιάζει μεγαλύτερο άπειρο - αν κάποιος ξαπλώσει δίπλα σου νιώθεις να σου κλέβει τον αέρα να σου λέει που είναι το τέλος βγάζοντας τα εσώρουχά βγάζοντας την ψυχή (σου) να σου κοπανά στα μούτρα ένα νέο κόσμο που σε κανένα από τους χάρτες σου δεν έχεις δει - διστάζεις. . . ευθύνες. . . . κάποιον πρέπει να ταίσεις και αντ΄ αυτού του μιλάς τον παραμυθιάζεις τον στριμώχνεις στο μπαλκόνι και όπου βρεις . . σε μια βασική ανάγκη πληρώνεις με ιστορίες. . . και όμως αυτό είναι κάτι, είναι το ΄΄κάτι΄΄ που δεν το παρκάρουν. . . και αν δεν βρείς κάπου να παρκάρεις δεν έχεις πατρίδα. . .

ίντερβιου 4

- τι είναι ο Σκορδάς;

- ο Σκορδάς είναι πολλά πράγματα. . .τονίζω την λέξη πράγματα. . . βλέπεις 110 κιλά διαιρούνται πολύ εύκολα. . . .

- και στο πηλίκο;

- μηδέν. αλλά παλεύουμε για την μονάδα.

- παλεύετε. . .;

- σου είπα. . . είναι πολλά πράγματα. . . διχασμένος. . . τριχασμένος. . .τετραχασμένος. . . ένα τάγμα έχω μέσα μου. . . ο καθένας με τον πόνο του. άλλος δεν έχει τσιγάρα. . . άλλου του φταίνε οι αριστεροί και οι λεσβίες. . . άλλος γράφει. . . είναι πολλοί.

- τρισευτυχισμένος . .

- ώρες ώρες. . .ή μάλλον στιγμές. οι ώρες είναι ο κουβάς - οι στιγμές το νερό. . .θολό βέβαια αλλά με κάποια περίεργη γεύση και κάπως δροσερό.

- οι μέρες ;

- οι μέρες είναι ο βόθρος που αδειάζεις τον κουβά. . . ορμητικά λύματα. . . αν βουλώσει ο βόθρος. . .αλίμονο στους τριγύρω. . .

- και τα χρόνια. . .;

- τα χρόνια είναι η θάλασσα που χύνονται τα λύματα. . . ανυπόφορες βρωμερές εκσπερματώσεις . . ένα τσούρμο μπάσταρδα που θα σου φέρουν ένα ποτήρι νερό όταν μεγαλώσουν και μεγαλώσεις αλλά περιμένουν πότε θα ψοφήσεις να τους αδειάσεις τον χώρο. . .δεν τα αδικώ. . .

- οι αιώνες. . .;

- για τους αιώνες ρώτα ακαδημαϊκούς ή λαϊκούς καλλιτέχνες. . . αυτοί ξέρουν τέτοιες έννοιες.
εγώ δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. . . και ο γιατρός μου τα μασάει. . .

- μιλάς με συμβολισμούς . .

- ναι. . είναι ένα ελάττωμα . . ελπίζω κάποτε να μιλάω με την ακρίβεια μετεωρολόγου. . .

- σε όλες τις συνομιλίες μας, έχεις μια πόζα όταν μιλάς. . .

- πρόζα. . . καθημερινή. . . καταντάει αλήθεια στο τέλος. . . αβασάνιστα. . . αυθόρμητα τελείως

- τι είναι τέχνη;

- όχι τέτοιες ερωτήσεις. . . είναι σαν να ρωτάς μια κότα γιατί γεννάει αυγά. . . δεν έχει νόημα. . . μείνε στο γεγονός ότι σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν τα αυγά.

- πρέπει να εμβαθύνουμε. . .

- ενδιαφέρον. . .

- την συζήτηση εννοώ. . .

- ααα. . .να είσαι πιο συγκεκριμένη όταν στις ερωτήσεις σου. . . βέβαια από τις παρεξηγήσεις βγαίνουν οι καλύτερες ιστορίες. αν το καλοσκεφτείς. . . όλα τα μεγάλα γεγονότα πάνω σε μια παρεξήγηση γίνανε. . .προσωπικά και οικουμενικά.

- σε ένα ψέμα δηλαδή. . .

- όχι ψέμα. . . σε μια λανθασμένη αλήθεια. . .

- υπάρχουν λάθος αλήθειες;

- ναι. είναι η αλήθειες που έχουν πολύ ΄΄νομίζω΄΄ και έπειτα σιγουριά, πολύ πίστη εκ του ουκ άνευ, πολύ μπλα μπλα και συνήθεια. . .

- μηδενιστικό ακούγεται αυτό.

- σου είπα. . . παλεύουμε για την μονάδα. . . κάποιες φορές είναι μπροστά από το μηδέν και άλλες πίσω του.

υγρασία x2

μένουμε λιγότεροι
τα ψέμματα εκδικούνται

σου πετάνε / ένα ΄΄Κυνικός΄΄ και νομίζουν ότι καθάρισαν / αλλά είναι όμορφοι και δεν μπορώ να πω και πολλά / να τους κατηγορήσω / είναι μιζέρια να κατηγορείς την ομορφιά των άλλων / μου αρκεί το πρωί να βρω / τρία τέσσερα τσιγάρα / και ένα καθόλου / πονοκέφαλο και τσιρίδες. . . / μην ρωτάς γιατί / τα ΄΄γιατί΄΄ δεν έσωσαν κανέναν / ούτε καν ανώριμους / παχύσαρκους πορνοστάρ με κάποια λεπτή αίσθηση του χιούμορ / - όμως συνέβη και αυτό / υπήρξε κάποτε ένας καλλιτεχναράς που έσκισε όλα του γραφτά όταν είδε γυμνή αυτή που κυνηγούσε / ένας στρατός να ξεσκίσει / την είδα και εγώ / ένα από τα πιο δυνατά πλάσματα που πέρασαν από μπροστά μου / την έκανα να γελάσει / μόνο αυτό μπορούσα / στον κατάλογο των παλιάτσων είχα τιμητική θέση / και εκείνη το είχε καταλάβει / λάνσαρε προκλητικά τον κώλο της στο πεδίο βολής μου / και εγώ σαν πρόθυμο ραμολί την χάζευα / και έκανα άσχετα ειρωνικά σχόλια για τους τριγύρω / και εκείνη / γελούσε /. . .ήξερε την δύναμη της. . . τρομακτικό πλάσμα / κάποιος που ήταν δεσμευμένος / με αγάπη ταιριαστή / έφτασε κοντά στο να την βουτήξει / εκείνη χαμογελούσε / ήξερε την δύναμη της / -. . .και εγώ που έλεγα ότι το πιο επικίνδυνο πράγμα ήταν όταν δεν σε ακούει κανείς ή όταν αργεί να νυχτώσει και δυο γυναίκες με ένα φιλί μεταξύ τους να εδραιώνουν την αυτοκρατορία τους - /εκείνος όμως αντιστάθηκε / ( Ήρωας Πραγματικός αλλά όχι δοξασμένος / όπως όλοι οι Πραγματικοί Ήρωες ) / την απαρνήθηκε / ( Καύλα κ Τύψεις ) / εκείνη που σε μια γωνιά θα τον έστελνε αδιάβαστο / χώνοντας τον / στην υγρασία και στην σάρκα της / . . . . // πόσες Επαναστάσεις αναιρέθηκαν από την ομορφιά σου / κιλά η χρυσόσκονη στα πόδια σου / και σαν φίδι να τυλίγομαι εκεί / και εσύ να σκύβεις και να μου γλείφεις τα γένια / να μου λες σαν παλιά καραβάνα / ΄΄Μην μπλέκεις το αλκοόλ με ανθρακικό, ρε μαλάκα. . .΄΄/ και εγώ σαν παιδί που το μάλωσαν / κακοί και τέρατα / μεγάλοι / πετούσα το κουτάκι στα σκουπίδια / μαζί με τα χειρόγραφά μου / που κομμάτιασες μετά από μια Νύχτα / Εμφύλιας Αγάπης / και τα παιδιά όξω στρίβανε τσιγάρα / με κάτι μέσα / σαν και αυτό που κουβαλούσα / με το κιλό για ΄σένα / και οι μπάτσοι χαμπάρι / και όλα σε όλα αυτά / έμοιαζε ότι πάει να γίνει κάτι / δεν έγινε τίποτα.

άγγελοι

ανάμεσα σε φλας και βαρβιτουρικά
θλιμμένη η Monroe
τραγουδάει χρόνια πολλά
για κάποιον
που του ήταν μετρημένα

ο Pollock πετάει
άτσαλα το χρώμα
την ζωή του
σε ένα τελάρο
σαν τοίχο

ο Bukowski στο τελευταίο
ποτήρι στον πάτο της φιάλης
της ψυχής του κλαίει
άλλη μια μέρα έρχεται
πολλές χαθήκανε
και χάνονται

ο Satie λίγο πριν
λιώσει στην σοφίτα του
χαίρεται την επανάληψη
κάθε του μελωδίας

ο Πάνου δηλώνει ένοχος
φυλακισμένος από παλιά
αποτραβηγμένος από
το αίσχος


ο Χαλεπάς στην σιωπή
της λογικής του κοπανούσε
με το σκαρπέλο πάνω
στο μάρμαρο τις μικρές
αχτίδες που είχε μέσα του


άγγελοι όλοι
ξεχασμένοι
από τον Δημιουργό
με δαιμόνια πολλά
στην πλάτη

όμως ο κόσμος ήταν δικός τους.

έγκλημα και παιχνίδι

γελούσες με τα λάθη
- τα δικά σου
ήταν μόνο
ορθογραφικά -

στεκόσουν στο
παράθυρο / χάζευες
την κίνηση και
μου έλεγες ότι
όλα θα πάνε καλά


είχες ξυρίσει
το κεφάλι σου
τα χείλια
σου γυάλιζαν

έγκλημα και παιχνίδι
ένα μπαίνω χύνω ονειρεύομαι
και μετά Άσε με να κοιμηθώ


ένα συρτάρι
γεμάτο με αυτούς
που έχεις ξεδοντιάσει
και τους ταΐζεις
αλοιφές για αγάπη

το τραγούδι σου
Θάνατος Θάνατος Θάνατος
και η πρωτοτυπία
του να μοιάζεις καλή

. . . ο Ξενιστής και το Παράσιτο
αγκαλιά / Νύχτα κόκκινη και
Ανάθεμα σιωπηλό / δεν μπορείς
να τους ξεχωρίσεις πια. . .

( όταν έβγαλες
τον σκασμό
πίστεψα στα θαύματα)

12/ 2 / 2011

μπύρα με χλωρίνη

τα προβλήματα ξεκινάνε όταν τελειώσει η πρόζα / και μουσική πια είναι ένα διαρκές γκρινιάρικο μουρμουρητό / με είχε σερβίρει ένα μπουκάλι μπύρα / καθόμουν στο καναπέ και σκεφτόμουν με ποιον τρόπο η ζωή θα γίνει πιο υποφερτή / ένας τρόπος ήταν να βάλω κερί στα αυτιά ή παρωπίδες στα μάτια / την ώρα που σήκωσα το μπουκάλι να πιώ με σταμάτησε / ΄΄Εχω βάλει λίγες σταγόνες χλωρίνη μέσα. . .΄΄ / έσκυψα και μύρισα το μπουκάλι / μύριζε χλωρίνη / ΄΄Είδες;. . . Μπορώ να σε σκοτώσω όποτε θέλω. . . ΄΄ / έριξα το τσιγάρο μου μέσα στο μπουκάλι και το πέταξα στον απέναντι τοίχο / ΄΄Το έχεις κάνει εδώ και καιρό. . .΄΄ της είπα και έφυγα από εκεί μέσα. / Βγήκα στον δρόμο. . . Αγόρασα από ένα περίπτερο δυο τρείς πέντε μπύρες. . . Ρώτησα την περιπτερού ΄΄ Έχουν χλωρίνη μέσα;΄΄ / η ματιά της ήταν κάτι το συνηθισμένο για μένα. . . ΄Όχι κύριε. . .τι είναι αυτά που λέτε;΄΄ / άνοιξα μια, τράβηξα μια γερή και της είπα. . ΄΄Καλή είναι. . . αλλά ποτέ δεν ξέρεις. . .΄΄/ Έκατσα σε μια στάση και χάζευα το Ιπποκράτειο / μια καλή ταινία τρόμου θα μπορούσε να γυριστεί εκεί πέρα / αυτοσχεδιασμός στον πόνο / αυθορμητισμός καργιόλικος και κακοπληρωμένος / μια ιατρική πραγματικότητα με προεκτάσεις κοινωνικές. . .

όταν τελείωσα και την έκτη μπύρα πήρα το λεωφορείο και γύρισα σπίτι / την επόμενη μέρα δεν δούλευα / ούτε την μεθεπόμενη / δεν είχα δουλειά / δεν είχα καμιά δουλειά πουθενά / τα γόνατα τα μου και το δεξί μου χέρι τρέμαν / κοιμήθηκα με την τελευταία εικόνα του κόσμου στο κεφάλι μου.

πριν πριν πριν την συναυλία

Στον Σταύρο Χαριτίδη

σκαλίζεις ορυχεία
εγκαταλελειμμένα

κάτι χαρές
σκουριασμένες
κάτι κουβέντες
της πείνας

λίγη σκόνη
να ζωγραφίσεις ψάχνεις
αφού κανείς δεν σχεδίασε
πάνω στην δική σου
τις πληγές σου να δείξεις
να σε πιστέψουν και
να ακούσεις χειροκρότημα

- γιατί είσαι μόνος;
- γιατί θυμάμαι. . .

λήθη και τριβή
στην κατάντια
σκασμός και έλεος
στις φιλοδοξίες

- γιατί κλαις;
- για ποτίσω την ξέρα

ερωτήσεις και απαντήσεις / ανάγκες και απαιτήσεις / τα περιττά / η σοφία του ρακοσυλλέκτη είναι ότι πρέπει για επιβίωση / μια γυναίκα καλή και άνετη σαν πολυθρόνα. . . ένα τραπέζι κερασμένο ακριβώς την στιγμή που έχει λυσσάξει στην πείνα και ας κουτσαίνει λίγο / Νύχτες με κόκκινο πολύ. . . μην με μπλέξεις με την αλήθεια θα δακρύσουν καρδιές - οι καρδιές δεν μυρίζουν την σαπίλα τους και νομίζουν ότι ανθίζουν. . . δεν κοιτάνε τι χρώμα είναι το βάζο, χαίρονται ότι βρίσκονται κάπου. . . δεν δαγκώνουν τα χείλια για να μην χάσουν το φιλί. . . δεν βρίζουν τους νεκρούς τους, δεν τους ζητάνε λογαριασμό ποτέ ποτέ. . . και όλα είναι εντάξει. ή μήπως όχι;


πριν πριν πριν την συναυλία - με τριάντα κολλαριστά αστεία / ένα κομμάτι του κόσμου καίγεται / τα υπόλοιπα γελούν / ένα κομμάτι του κόσμου ονειρεύεται / τα υπόλοιπα δεν μπορούν να κοιμηθούν / όμως όλα απόψε είναι αβέβαια / σπάσε πάλκο μέσα μου αίμα δεν θα τρέξει. . . / σπάσε καρδιά μου που ξέχασες τα λόγια. . . / ξέρεις. . . από πάντα το ήξερες. . . ότι η κωμωδία δεν σταμάτησε στην είσοδο του νοσοκομείου. . . δεν τέλειωσε όταν είπε ΄΄εσύ με κάνεις και γελάω΄΄. . . δεν έφτασε στον τερματισμό όταν μάτωσαν οι γάζες σαν σημαίες . .
μετά από όλα αυτά η Κωμωδία απογειώθηκε και όλα πήγανε για το ανάθεμα.

γλέντι απόψε. . .

Φανταστικόν 2

ΑΛΛΑ ο κύριος Ν. δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Την Νύχτα που η κυρία Κλεοπάτρα κατάλαβε ότι μπήκε στην Εμμηνόπαυση, βγήκε από τον τάφο του. Αυτό πήρε μέρες - χτυπούσε με μανία το μάρμαρο βρίζοντας όποιος κάποιος χτυπάει την πόρτα αλλά κανείς δεν του ανοίγει. Αλλά εκείνος βγήκε. Χωμάτινος, χλωμός, έτρεξε ανάμεσα στους τάφους γελώντας. Δεν τον ενδιέφερε πως έγινε αυτό, πως ένα ψοφίμι σαν και αυτόν αναστήθηκε. . . Προς στιγμήν όμως σκέφτηκε μήπως ήταν Μεσσίας αλλά απέρριψε αυτή την εκδοχή αμέσως - σιχαινόταν τους ανθρώπους και ο Πατέρας του τον έδερνε μέχρι τα 22 - τον είχαν σταυρώσει πολύ νωρίς. Έψαξε στις τσέπες του - όλα ήταν εκεί - πορτοφόλι, χαρτιά. Ευχαριστημένος τράβηξε στο κοντινό ανθοπωλείο. Αγόρασε ένα γαρύφαλακι για το πέτο του και έστειλε ένα κάκτο στην Κυρία Κλεοπάτρα. Στην κάρτα έγραψε΄

ο Πεθαμένος σου Μαλάκας δεν θα σε ξεχάσει ποτέ.