έγκλημα και παιχνίδι

γελούσες με τα λάθη
- τα δικά σου
ήταν μόνο
ορθογραφικά -

στεκόσουν στο
παράθυρο / χάζευες
την κίνηση και
μου έλεγες ότι
όλα θα πάνε καλά


είχες ξυρίσει
το κεφάλι σου
τα χείλια
σου γυάλιζαν

έγκλημα και παιχνίδι
ένα μπαίνω χύνω ονειρεύομαι
και μετά Άσε με να κοιμηθώ


ένα συρτάρι
γεμάτο με αυτούς
που έχεις ξεδοντιάσει
και τους ταΐζεις
αλοιφές για αγάπη

το τραγούδι σου
Θάνατος Θάνατος Θάνατος
και η πρωτοτυπία
του να μοιάζεις καλή

. . . ο Ξενιστής και το Παράσιτο
αγκαλιά / Νύχτα κόκκινη και
Ανάθεμα σιωπηλό / δεν μπορείς
να τους ξεχωρίσεις πια. . .

( όταν έβγαλες
τον σκασμό
πίστεψα στα θαύματα)

12/ 2 / 2011