ΑΛΛΑ ο κύριος Ν. δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Την Νύχτα που η κυρία Κλεοπάτρα κατάλαβε ότι μπήκε στην Εμμηνόπαυση, βγήκε από τον τάφο του. Αυτό πήρε μέρες - χτυπούσε με μανία το μάρμαρο βρίζοντας όποιος κάποιος χτυπάει την πόρτα αλλά κανείς δεν του ανοίγει. Αλλά εκείνος βγήκε. Χωμάτινος, χλωμός, έτρεξε ανάμεσα στους τάφους γελώντας. Δεν τον ενδιέφερε πως έγινε αυτό, πως ένα ψοφίμι σαν και αυτόν αναστήθηκε. . . Προς στιγμήν όμως σκέφτηκε μήπως ήταν Μεσσίας αλλά απέρριψε αυτή την εκδοχή αμέσως - σιχαινόταν τους ανθρώπους και ο Πατέρας του τον έδερνε μέχρι τα 22 - τον είχαν σταυρώσει πολύ νωρίς. Έψαξε στις τσέπες του - όλα ήταν εκεί - πορτοφόλι, χαρτιά. Ευχαριστημένος τράβηξε στο κοντινό ανθοπωλείο. Αγόρασε ένα γαρύφαλακι για το πέτο του και έστειλε ένα κάκτο στην Κυρία Κλεοπάτρα. Στην κάρτα έγραψε΄
ο Πεθαμένος σου Μαλάκας δεν θα σε ξεχάσει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου