μπύρα με χλωρίνη

τα προβλήματα ξεκινάνε όταν τελειώσει η πρόζα / και μουσική πια είναι ένα διαρκές γκρινιάρικο μουρμουρητό / με είχε σερβίρει ένα μπουκάλι μπύρα / καθόμουν στο καναπέ και σκεφτόμουν με ποιον τρόπο η ζωή θα γίνει πιο υποφερτή / ένας τρόπος ήταν να βάλω κερί στα αυτιά ή παρωπίδες στα μάτια / την ώρα που σήκωσα το μπουκάλι να πιώ με σταμάτησε / ΄΄Εχω βάλει λίγες σταγόνες χλωρίνη μέσα. . .΄΄ / έσκυψα και μύρισα το μπουκάλι / μύριζε χλωρίνη / ΄΄Είδες;. . . Μπορώ να σε σκοτώσω όποτε θέλω. . . ΄΄ / έριξα το τσιγάρο μου μέσα στο μπουκάλι και το πέταξα στον απέναντι τοίχο / ΄΄Το έχεις κάνει εδώ και καιρό. . .΄΄ της είπα και έφυγα από εκεί μέσα. / Βγήκα στον δρόμο. . . Αγόρασα από ένα περίπτερο δυο τρείς πέντε μπύρες. . . Ρώτησα την περιπτερού ΄΄ Έχουν χλωρίνη μέσα;΄΄ / η ματιά της ήταν κάτι το συνηθισμένο για μένα. . . ΄Όχι κύριε. . .τι είναι αυτά που λέτε;΄΄ / άνοιξα μια, τράβηξα μια γερή και της είπα. . ΄΄Καλή είναι. . . αλλά ποτέ δεν ξέρεις. . .΄΄/ Έκατσα σε μια στάση και χάζευα το Ιπποκράτειο / μια καλή ταινία τρόμου θα μπορούσε να γυριστεί εκεί πέρα / αυτοσχεδιασμός στον πόνο / αυθορμητισμός καργιόλικος και κακοπληρωμένος / μια ιατρική πραγματικότητα με προεκτάσεις κοινωνικές. . .

όταν τελείωσα και την έκτη μπύρα πήρα το λεωφορείο και γύρισα σπίτι / την επόμενη μέρα δεν δούλευα / ούτε την μεθεπόμενη / δεν είχα δουλειά / δεν είχα καμιά δουλειά πουθενά / τα γόνατα τα μου και το δεξί μου χέρι τρέμαν / κοιμήθηκα με την τελευταία εικόνα του κόσμου στο κεφάλι μου.