Good Morning Mr Green Genes

Στον Τάσο Παπακωνσταντίνου
δια τα γενέθλια του

- το κόκκινο πράγμα πίσω σου, ουρά είναι;
- όχι, αίμα

τόση μαυρίλα στις ώρες και μέσα σε αυτές λίγο λευκό. . . σαν χιόνι, που δεν είδε κανείς και στο βρεγμένο χώμα. . .ούτε ίχνη ούτε κάποιο δείγμα ότι υπάρχει. . . το φιάσκο της ζωής πάλι σε επανάληψη . . με τρύπιες παλάμες το χειροκρότημα είναι αδύνατον αλλά κάποιος που δεν υπολογίζει πολλά ( ούτε τον εαυτό του - δεν υπολογίζεται η μονάδα κύριε καθηγητά ) μοιάζει να το καταλαβαίνει. . . άκουσα ένα αστείο Ένας Αλκοολικός λέει : απελθέτω το ποτήριον τούτο. . . αλλά δεν θυμάμαι το παρακάτω. το κέρασμα είναι μια ευγενής πράξη, όπως και το να σε γυρίζουν το βράδυ σπίτι όταν δεν έχεις λεφτά και τα πράγματα φαίνονται να κινούνται μόνα τους ( Σας ευχαριστώ όλους). - και είναι άγρια τα πρωινά. . . τα χρώματα του Σαχτούρη παίρνουν υπόσταση, τα λόγια αγάπης δεν θα γίνουν ποτέ πράξεις και με μανία θέλω να γράψω μέχρι να ματώσει το χαρτί και το στυλό να αρπάξει φωτιά. σαν φίδι να συρθώ προς την δικτατορία σου και να χαιρετώ σαν καλός στρατιώτης . . .( οι φρουροί παίζουν κορώνα γράμματα ποιος θα κανονίσει την Βασίλισσα // η εύνοια ανέκαθεν περνούσε από ξερά μονοπάτια // και η Λυσσασμένη Μούμια τσουβαλιασμένη στο θρόνο της χαμογελά ). . . αλλά λίγα ψίχουλα από το πιάτο δεν είναι και μεγάλο πράγμα ε; - η έρημος πια βαρέθηκε και η ίδια την ερημιά της και γλυκοκοιτάει τις κοιλάδες ο ουρανός ζαλίζεται από το ύψος του, η γή ματωμένη από τα σύνορα θέλει να καταπιεί τα τείχη, ο Καβάφης δεν υπάρχει παρά μόνο ως αστείο για τα γούστα του ή μια αναφορά στην ΙΘΑΚΗ και εγώ τον υπερασπίζομαι σε ταχιτζήδες ( και αυτόν και την Μπέλλου ) γνωρίζοντας το μάταιο της υπόθεσης ( το κέρδος είναι ότι δεν πληρώνω την γαμημένη κούρσα).


- και αυτό το κόκκινο στα μάγουλά σου. . .και αυτό αίμα;
- όχι. . . ντροπή.


μετά απο μια καταστροφή ( μια κοπέλα να σε κοιτάει σαν αξιοπερίεργο και κάνει ότι σ΄ ακούει χωρίς να βγάζει πια τα ρούχα της. . . να μπερδεύεις όχι μόνο τα λόγια σου αλλά και τον δρόμο για το σπίτι σου επειδή απλά ήπιες περισσότερο από ένα τάγμα μαζί. . . μια αρρώστια που κανένα χάπι δεν θεραπεύει. . . φασαρία χωρίς χαρά. . . ένα άδειο πακέτο. . .) υπάρχει μια κατάσταση σύγχυσης, μια ομίχλη από τσιγάρα και αλκοολικές αναθυμιάσεις, μια αναμέτρηση με την μνήμη που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσεις. ύστερα όμως; εκεί είναι το καλύτερο. . . συγκρίνεις τον εαυτό σου - αυτό το πεδίο μάχης όπου οι μαχητές τρέχουν, φωνάζουν, σκοτώνονται, σαπίζουν, ανασταίνονται και τραβάνε για άλλες μάχες - με το χώρο που βρίσκεσαι. . . κοιτάς και λίγο το ήλιο και φαίνεται ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα χωρίς να είσαι απόλυτα βέβαιος. . . αλλά εντάξει. . . η λέξη ΄΄απόλυτα΄΄ ήταν πάντα αχώνευτη. . . όπως εκείνο το τρισάθλιο το ΄΄αναμφισβήτητα΄΄.

- έχεις καρδιά;
- πρέπει. . .αλλά δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν πλήρωσα τον γιατρό μου. . .
την άλλη βδομάδα θα μου πει αν ζω. . . είμαι αισιόδοξος

έχασα την σκιά μου και απολύθηκα από θέατρο Σκιών της καρδιάς σου. . . λίγος εγωισμός δεν βλάπτει, έχεις δίκιο αλλά έχω ανοίξει μέτωπο με το ΄΄εγώ΄΄ μου απο παλιά και ο πούστης πάντα κερδίζει. ένας περιπάτος του στύλ ΄΄αλλου σε πατώ και αλλού με βρίζεις΄΄ τραγουδώντας τον Μπάλλο του Σαββόπουλου ( με ολίγον Εγγονόπουλο και Μπαλκανικές μελωδίες ) με τον Τσίβο τότε που πιστεύαμε ότι η ελπίδα, αν και μας προσπέρασε θα σκοντάψει και θα της χιμήξουμε. . . ( περίμενα να μου τηλεφωνήσεις εκείνο το βράδυ αλλά μάλλον δεν ήσουν καλά. . . μετά αίμα, εξετάσεις, μακάβρια λογοπαίγνια με τους γιατρούς, άσχημες νοσοκόμες, ΄΄ΣΚΕΨΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ, ΧΑ. . .ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ, ΛΕΠΡΑ ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ, ΚΑΡΙΟΛΑ ΑΞΥΡΙΣΤΗ ΄΄ και οι μέρες να περνούν χωρίς να χτυπάνε εισιτήριο. . . )

- είσαι όμορφος.
- χαίρομαι που το λες αυτό. . . ποτέ δεν με είχες ανάγκη. . . στο 24 τέταρτο ποτήρι είσαι; πες μου γιατί σ΄ έχω χάσει.

οι εραστές είναι επαγγελματίες και τα αισθήματα το χόμπι τους. . . κάτι τέτοια έλεγα και με κυνηγούσες με την κολλητική ταινία φωνάζοντας ΣΚΑΣΕ. . . αλλα το καλύτερο ήταν το ΄΄ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΣ΄΄.

ωραία μέρα σήμερα.