Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

σπασμένα γυαλιά



η ευτυχία εδραίωνεται. . . πολλοί χορεύουν χωρίς να συγκεκριμένα βήματα, χωρίς μουσική, χωρίς κάποιον να τους συνοδεύει. . . είναι ευτυχισμένοι. . . απέναντι στο χαμό / χορεύουν . . .
απέναντι στην μοναξιά / κανούν παρέα στον εαυτό τους . . . απέναντι στην παράνοια / μου μιλάνε και με αγγίζουν χωρίς να σιχαίνονται. . . σέβονται την σιωπή μου και η ζωή μου είναι δική τους. . . δεν ξέρουν όμως τι να την κάνουν. . . μου είπαν όμως αυτό:

δεν υπάρχεις ούτε για να νικάς ούτε για να χάνεις. . . σκαρώνεις σπατάλες. . . πολλές λέξεις είναι ερωμένες σου / δεν σου ανήκουν, όμως τις χαίρεσαι και τις γδύνεις. την αλήθεια που κανείς δεν θέλει να ακούσει την βουτάς στην Ειρωνεία ( αυτή που σου στέρησε πολλά ε;) και εκείνη χάνει την λάμψη της και γίνεται ασφαίρα για να τρομάζουν οι ύποπτοι. . . δεν θέλεις να δείς κανέναν να κλαίει. . . ούτε τα τέρατα. . . γιατί όταν τα τέρατα κλαίνε κάποιος νιώθει ότι έκανε καλά - πολύ καλά - την δουλειά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: