Φανταστικόν

για μια παλιά υποχρέωση

Να περάσετε το Απόγευμα να πάρετε τις εξετάσεις ακούστηκε από τον τηλεφωνητή
- Άντε γαμήσου, Χασάπη. . . είπε καλός κύριος Ν. .- μια ελαφρά αδιαθεσία, δυο φορές αιμόπτυση και τρείς λιποθυμίες δεν ήταν λόγος ανησυχίας αλλά η γυναίκα του, η Κυρία Κλεοπάτρα, μια ψυχοπαθής,τραγική περσόνα,αποτέλεσμα της ευφορίας της δεκαετίας του 90 και το πιο σημαντικό, κανόνι στο κρεβάτι - τον είχε πείσει να πάει να κάνει γενικές εξετάσεις. Πήγε - βελόνες, αίματα, γάζες και εξαγριωμένοι ασθενείς να παίζουν ξύλο με παχύσαρκες νοσοκόμες. Έκανε τις εξετάσεις και αφού βγήκε από το γραφείο, δεν πρόλαβε να κάνει 5 - 10 βήματα μια νοσοκόμα του είπε να επιστρέψει το στηθοσκόπιο που βούτηξε από τον γιατρό. Την είπε χαζοπουτάνα και να πάει να κάνει κάνα κλύσμα. Αυτή έμεινε παγωτό και εκείνος έφυγε ήρεμος για το σπίτι.
Πάρκαρε το σαράβαλο του - είχε δυο χρόνια να το πάει για επισκευή, το ένα λάστιχο ήταν σκασμένο και δεν μπορούσε να στρίψει στα αριστερά - και ανέβηκε σπίτι. Εκείνο το βράδυ, καθώς βογγούσε απάνω στην Κυρία Κλεοπάτρα, φορούσε σαν κολιέ τα ακουστικά του γιατρού. Ήταν από τις καλύτερες βραδιές τους.

- - - - - -

Οι εξετάσεις ήταν καταδίκη. Καρκίνος. Το ζώδιο μου, είπε η Κυρία Κλεοπάτρα καθώς άλειφε με μέλι τις φρυγανιές του Ν. . Έκατσε στο τραπέζι της κουζίνας, αμίλητος, άναψε τσιγάρο και κοιτούσε μια τις φρυγανιές με μέλι, μια την Κυρία Κλεοπάτρα. Η φρυγανιές με μέλι ήταν πιο ευχάριστο θέαμα. Εκείνη το κατάλαβε και άδειασε το βάζο με το μέλι στα στήθια της. Δεν είχε και μεγάλη διαφορά από πριν. Νευριασμένη, έτρεξε προς τον μπάνιο, έπλυνε τα βυζιά της και μετά φόρεσε ένα κομψό μαύρο ταγέρ. Πριν φύγει, του έδωσε ένα φιλάκι πίσω από το αυτί. Εκεί που τον φίλησε πρώτη φορά.

- - - - - -

Έμεινε μόνος. Έφαγε τις φρυγανιές με μέλι. Ένιωθε το τέλος. Σκέφτηκε τι είχε κάνει στην ζωή του. Ποιους αδίκησε, ποιους πλήγωσε. . . λίγοι ήταν.Για έναν άνθρωπο που κυνήγησε το μηδέν όσο κανείς άλλος, που δεν φόρεσε ποτέ κάλτσες, που κάθε απογοήτευση ήταν για αυτόν μια επιβεβαίωση για τον εαυτό του. Ήταν καλά με τον εαυτό του. Τόσα χρόνια με αυτή την πανούκλα δίπλα του, είχε γίνει άνθρωπος. Τώρα τελείωνε αυτός και εκείνη θα ζούσε.

Εκείνη την στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο μου. Έκλαιγε.

- Δεν είναι άδικο να πεθάνω και αυτή η Λέπρα να ζεί;

- Τι θές να κάνω;

- Σκότωσε την.

- Δεν πειράζω γυναίκες.

- Τότε κάνε κάτι για να ζήσω.

- Μμμμμ.... εντάξει. Αλλά με μια συμφωνία. Θα επιστρέψεις στον Χασάπη, το στηθοσκόπιο.

- Έγινε.

- - - - -

Πέθανε μετά απο τρείς μήνες. Φρικτός Θάνατος. Πνευμόνια βουλωμένα απ΄ το αίμα. Ασφυξία.
Η Κυρία Κλεοπάτρα ήρθε στο γραφείο μου. Φορούσε το μαύρο της ταγέρ. Επίσημα πιά. Στα χέρια της κρατούσε ένα βάζο γεμάτο μέλι.