Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

μερο(α)κάματο


οι συμβουλές φέρνουν συμφορές

σήκω πτώμα από πάνω μου
και βρες επιτέλους μια δουλειά

διάβαζες τότε
στα σκοτεινά

βρήκα δουλειά
νοίκιασα το ρετιρέ της Βαβέλ
ένα θλιμμένο καρτούν το ΄30
μετέφερε τις αποσκευές μας

( ο Θεός μας έκανε έξωση
- γιατί ήσουν τρελή
και εγώ ηλίθιος -
αλλά ευτυχώς υπήρχαν ακόμα
φριχτά υπόγεια που η χάρη του
δεν είχε φτάσει ακόμα)

πουλούσα απο ΄δω και απο κεί
τον χρόνο μου και το σώμα που σέρνω
αφέντες με ασημένια δόντια
μου ρίχναν πολύτιμες δαγκωματίες

με τον ιδρώτα μου άνοιγα
δρόμο στο μέλλον μας

σε στόλισα σαν λατέρνα
σου βρήκα μια ζεστή γωνιά στο ράφι
και ΄συ με καλοσύνη
μου έριχνες λάδι στις κλειδώσεις

μπορεί να ήταν ο πόνος ατελείωτος
και τα παυσίπονα πανάκριβα -
τα μουνόχειλα σου
όχι και τόσο ευσυγκίνητα


αλλά η ζωή μας έμπαινε σε μια τάξη.

2 σχόλια:

υμνωδος είπε...

θλιμμένες φιγούρες, λοιπόν;
'ντυμένες' τι, άραγε;

τρομακτικό αυτό που γράφεις...
τρομακτικό ως μια αλήθεια...

καλησπέρα σου

Β.Σ. είπε...

με φτήνια
- ο πιο εύκολος δρόμος
για λίγο βόλεμα -
και ηρεμία.

Καλησπέρα.