Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

επιστροφή



μιμούμαι μουρμουρίζω / διαβάζουν τα καυλωμένα / σκέφτονται ένα ΑΡΘΟΥΡΩ ΡΕΜΠΩ / και τους εμφανίζεται / ένας Βασίλης Αυλωνίτης με μούτες και ένα κάρο βρομόλογα ( ούχι ομόλογα ) και λιγοστές υπερωρίες στο υστερικό του / και μετά κοιτάνε αλλού / όμως αγάπησα / ναι / και εκείνες δεν ήθελαν να ακούνε το ΄΄Σ' αγαπώ'' είτε γιατί δεν έχω κοιλιακούς είτε γιατί το έλεγα φάλτσα. . . μετά ήρθε η Άγγελος που λύνει τα φτερά της και. . .με κοίταξε. . .μου μίλησε. . . μου έδωσε σημασία και κάμποσο απο τον χρόνο της. . . μετά ο Σελίν και πριν Μπούκ in his Book. - Ο Θεός ποτέ δεν υπήρχε στην παράσταση αυτή, μόνο ώς έκφραση - ΘΕΕ ΜΟΥ. . . - ο Τσίβο σαν Παπαδιαμάντης . . να τον ζηλεύω . . ο Ντινάκος ένα χαμόγελο όλος κόσμος και ο τρελομαγνήτης του - ο Τασούλης με τις νυν και αεί ερωμένες του και τα οικονομικά Ποπ - Κορν.

και ο γελοίος νόμιζα ότι ήμουν μόνος. . .

οι δυο Ποιητές αντάμα - και εγώ στο πίσω κάθισμα τιμωρημένος να ανοίγω μπύρες. ταιριάζουν και είναι όμορφοι αμφότεροι. . .σαν λογική κινηματογράφου αν με καταλαβαίνεις - η Βιουγιούκλο ποτέ δεν κοίταξε τον τιτάνα Βέγγο. . . όμως είναι εικόνα ταιριαστή / εκείνος οδηγάει / εκείνη γελάει. . .εκείνη είναι δροσιά με ζιβάγκο, εκείνος κλιματιστικό ραλίστας / και πάμε ένα ΤΑΞΙΔΙ ΩΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.

2 σχόλια:

ελία βεβία είπε...

καρδούλες ^^

Β.Σ. είπε...

νυχτερίδες και αράχνες μάλλον. . .