απο τα Καψαλισμένα Κουρέλια της Ζυστίν

εμείς εγώ το αναπόφευκτο του γελοίου και άλλες παράξενες λέξεις που ακούς απο ανθρώπους που δεν σε καταλαβαίνουν μόνο στον εαυτό τους πιστεύουν τα τέρατα τα αρωματίσμενα τα όμορφα των θεών τους - οι ίδιοι - μια πλάνη

και 'μεις να ανταλλάσσαμε γνώμες και βλέπαμε να καίγεται η ψυχή μας και λέγαμε υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά υπάρχουν σώματα που σάπισαν χωρίς να αγαπηθούν υπάρχουν κάποιοι που θα ακούσουν το ψίθυρο σου που θα ντραπούν μπροστά στην γύμνια σου

και εσύ θα λάμπεις μέσα στο σκοτάδι στην κάμαρα

στο παράθυρο του μυαλού μου

όπως η μάτια σου

λίγο πριν φύγεις