Μετά οχτώ χρόνια τηλεφωνεί να μου πει ότι τώρα το κατάλαβε το αστείο αλλά γυμνή δεν θα την ξαναδώ. . . 'Εστω να γδύνεται για να ντυθεί η για να πλύνει τα πιάτα που δεν μου πέταξε. Δεν γδύνομαι για την χαμαλαρία. . . Δεν θέλω να σε ξαναδώ, που να ξεράσεις όλα τα μέσα σου μπροστά μου.
- Δεν γδύνεσαι για την χαμαλαρία; Έχω φίλο Ντίνο. . .
- Λογοπαίγνια. . . Η κατάντια της κωμωδίας.
- Εγώ σου το είχα πει αυτό.
Το έκλεισε.
Κρίμα. Κι εγώ από αλλού το είχα ακούσει.
Μα ήτανε και οι Ρούσκι μες στο 19, με ένα τεράστιο μπουκάλι ρετσίνα. Ο ένας κομμάτιας έκατσε δίπλα μου, ο άλλος, λίγοτερο κομμάτιας όρθιος δίπλα του να τον προσέχει. Και μιλούσαν, μιλούσαν,μιλούσαν στην γλώσσα τους κι έγω με το Σόλο του Φίγκαρω στα χέρια. . . Κάποια στιγμή είπανε κάτι για τον Charlie Chaplin. . .
- Σαρλό; τους ρώτησα.
- Ξέρεις. . . Ξέρεις ρώσικα; με ρώτησε ο λιγότερο κομμάτιας. . .
- Ξέρω τον Σαρλό.
Τότε ο πιο κομμάτιας μου βουτάει τα βιβλίο και το ξεφυλλίζει.
- Εντώ, εντώ. . . Εντώ είν' όλα. . .
Είχανε όμως φτάσει στην στάση τους και ο λιγότερο κομμάτιας, σαν άγγελος να προσέχει τον άλλο, πήρε το βιβλίο, μου το έδωσε, πετώντας ένα καληνυχτά, και σήκωσε τον άλλο να φύγουνε.
Λίγες ώρες πιο πριν σήκωσα μια σκούπα, την έδειξα σε μια καλή γυναίκα, και της είπα - Γιατί δεν την καβαλάς να πας σπίτι σου;
Λίγο πιο μετά μου είπε οκλαδόν καθισμένη - Κάποιες φορές θέλω να σε αγκαλιάσω, άλλες να σου σπάσω το κεφάλι.
Όλοι στο δικό τους τσουβάλι.
Μουρλές και Παρανοικοί.
Χεράκι, χεράκι και που και που ομορφιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου