''Τη Pωμιοσύνη μην την κλαις...΄΄ είναι για γέλια...

ένα ποτήρι με χυμό πορτοκάλι και μια αβάσιμη υποψία βότκας - παγάκια πολλά - μέσα στο καπέλο μου μια λάμψη μια καρδιά κέρματα από μια παράσταση μια ζωή χαρισάμενη που δεν την δέχτηκε κάνεις ένα κελάηδημα στο δάσος που δεν άκουσε κανείς τι κελάηδημα ήταν
ένα αστείο που δεν γέλασε κάνεις τι αστείο ήταν.....

μια κοπέλα ερωτεύεται

μια κοπέλα ουρλιάζει

μια κοπέλα σκοτώνει το σκοτάδι την σιωπή την μοναξιά


μια κοπέλα


ειναί Εκείνη που έκατσα δίπλα της σκοτωμένος χαρούμενος

και απάντησα χωρίς να με ρωτήσει κανεις ''Υπάρχω....''

απο τα άγρια χρόνια του Φράνκ

Yesterday is here


If you want money in your pocket
and a top hat on your head
a hot meal on your table
and a blanket on your bed
well today is grey skies
tomorrow is tears
you'll have to wait til yesterday is here

Well I'm going to New York City
and I'm leaving on a train
and if you want to stay behind and
wait til I come back again
well today is grey skies
tomorrow is tears
you'll have to wait til yesterday is here

If you want to go
where the rainbows end
you'll have to say goodbye
all our dreams come true
baby up ahead
and it's out where your memories lie
well the road is out before me
and the moon is shining bright
what I want you to remember
as I disappear tonight
today is grey skies
tomorrow is tears
you'll have to wait til yesterday is here

TOM WAITS

19/10

πρωί...

μια ευχή από μακριά
μου εύχεται ''Χρόνια πολλά''
και τα σύννεφα καίγονται
στάχτες χρυσές
και κουβέντες μετρημένες
ραμμένες στα πρόσωπα

και ένα βραχιόλι
ενθύμιο
φυλακτό
ρολόι με τον δείκτη καρφωμένο
στην ελπίδα
πριν την ώρα μηδέν

Παιχνίδια

Μετά από την πρόσκληση της αγαπητής Αγγελίνας, http://tpsyxh.blogspot.com/ την οποία αποδέχομαι νηφάλιος με χαρά και τόλμη αποφάσισα να πάρω το ρίσκο και να συμμέτέχω σε αυτό το παιχνίδι.

Οι κανόνες του παιχνιδιού:Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag. Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες. Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους. Ειδοποίησε τους ότι τους έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους.

Λοιπόν:
1.Το πρώτο μου κείμενο το έγραψα για μια Ελένη
2.Έχω κοιμηθεί μια νύχτα σε ένα παγκάκι στα Κάστρα και το πρωί γαζωμένος από την υγρασία ευχήθηκα να πεθάνω.
3.Επί ενάμιση χρόνο συγκατοικούσα με τον παππού μου.
4.Το ουίσκι με κάνει χάλια. Αντίθετα το κράσι έχει ευεργετικά αποτελέσματα,όπως και το ρακόμελο.
5.Στενάχωριέμαι όπως και χαίρομαι απο μικρά και ίσως και ασήμαντα πράγματα.
6.Έχω 2 3 φίλους που πιστεύω αν πάθουν κάτι κακό θα υποφέρω και εγώ,γιατί τους θεωρώ κομμάτια μου. σάρξ εκ σαρκός
7.Πρόσφατα γνώρισα έναν πολύ ενδιαφέρον άνθρωπο.

ρίχνω το δόλωμα τώρα στους:
http://kardiagp.blogspot.com/
http://elenasalonica.blogspot.com/
http://panosclown.blogspot.com/
http://loup-sntmarcus.blogspot.com/
http://periploys.blogspot.com/
http://topaiditisplateias.blogspot.com/
http://kellaris.blogspot.com/

επιστροφή στους Τάφους

ΤΑ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΕΝ ΜΕΡΗ ΝΗΦΑΛΙΑ

η αποτοξίνωση αναβάλλεται λόγω ανωτέρας βίας

(ο γιατρός μου ερωτεύτηκε μια αλκοολική πιλότο από την Αιθιοπία και μετανάστευσαν αμφότεροι στα Τρίκαλα καβάλα σε μια βέσπα για να ζήσουν τον ασπρόμαυρο έρωτα τους - πριν φύγει μου είπε ότι τα πήγαμε πολύ καλά αυτές τις μέρες και μου γέμισε το ποτήρι.... - )

προχωράμε λοιπόν

ααα...και να θυμάστε ότι οι Ρουφιάνοι είναι Ειλικρινείς γιατί λένε πάντα την Αλήθεια.

ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΚΟΥΣΑΤΕ.....

εκείνος που περνάει μέσα απο τοίχους και σώματα διάφανα
εκείνος που ανακάλυπτει τον εαυτό του μέσα σε σκουπίδια κάθε μέρα
εκείνος που φορά ρίχνει όλα του τα κοσμήματα σε ένα ποτήρι

αποσύρεται και σας αποχαιρετά....

---

ΤΑ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ

ΘΑ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΘΟΥΝ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ

ΝΗΦΑΛΙΑ

ΑΡΧΕΣ ΜΕ ΜΕΣΑ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

( Ο ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ

ΝΑ

ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΕΙ

ΓΙΑ

ΛΙΓΟ

ΤΟΝ

ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ)

ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.....

Wonderful Life

Come in, babe
Across these purple fields
The sun has sunk behind you
Across these purple fields
That idiot-boy in the corner
Is speaking deviated truths
Come on, admit it, babe
It's a wonderful life
If you can find it
If you can find it
If you can find it
It's a wonderful life that you bring
Ooh it's a wonderful thing

Speak our secret into your hands
And hold it in between
Plunge your hands into the water
And drown it in the sea
There will be nothing between us, baby
But the air that we breathe
Don't cry
It's a wonderful, wonderful life
If you can find it
If you can find it
If you can find it
It's a wonderful life that you bring
It's a wonderful, wonderful thing

We can build our dungeons in the air
And sit and cry the blues
We can stomp across this world
With nails hammered through our shoes
We can join that troubled chorus
Who criticise and accuse
It don't matter much
We got nothing much to lose
But this wonderful life
If you can find it
And when you find it
And when you find it
It's a wonderful life that you bring
It's a wonderful, wonderful, wonderful thing

Sometimes our secrets are all we've got
With our lives we must defend
Sometimes the air between us, babe
Is unbearably thin
Sometimes it's wise to lay down your gloves
And just give in
Come in, come in
Come in, come in
To this wonderful life
If you can find it
And if you find it
It's a wonderful life that you bring
It's a wonderful, wonderful thing
It's a wonderful life
It's a wonderful life....

Nick Cave

1.......2....3.....0

μια βιογραφία που όλοι ενδιαφέρθηκαν μόνο για το τέλος της

δύο λουλούδια μέσα σε ένα ραγισμένο βάζο

τρεις κοπέλες να ορκίζονται στην ασχήμια μου


επιτέλους, μα πότε θα μάθω
ότι δεν με συμφέρει να μετρώ;

Δεν έχω ήλιο να σε κρατήσω

Δεν έχω ήλιο να σε κρατήσω
Φόρεμα να σε ντύσω

Μένει μόνο ο ύπνος μου να σε δέχεται
Στις μυστικές του κρύπτες
Στις ανεκπλήρωτες διαθέσεις του
Να σε μαζεύει λίγο λίγο
Σταγόνα σταγόνα μέσα στις φούχτες μου
Τόσο θρυμματισμένα τόσο επώδυνα,
Σαν ένα καθρέπτη ραγίζοντας στο πρόσωπό μου

Έτσι ράγισες έτσι νυχτώνεις
Σβήνοντας ένα ένα όλα τα φώτα
Να γίνει η μεγάλη σιωπή
Να γίνει η μεγάλη στέρηση
Τίμημα της πολλής αγάπης
Τίμημα της πολλής στοργής


Αλέξης Τραϊανός

Ένα καιρό και μια φορά - στον Κων. Chief

Με τρύπια φτερά
στις νύχτες σας κερδίζω ύψος
ανάμεσα σας
και χάνω τα λόγια μου
και εμένα
ωσότου ξημερώσει
και φίλοι σκληροί καρδιακοί
με βγάλουν από το σημάδι
πληρωμένο ρημάδι
και μου στρώσουν σε μια γωνιά να καώ.

οι φίλοι
που μόνο στα όνειρα είδανε χαΐρι
που στην καταστροφή τους δεν χάλασαν
χατήρι
δεν ξεχωρίζουν την βρισιά από την ευχή
όταν δακρύζω ανασταίνονται
και χαμογελάνε
καταργούν τις διαστάσεις
σέβονται τις αποστάσεις
με σιωπή θαύματα και άλλα κόλπα φτηνά
που άξιζαν
από ότι θυμάμαι
ένα καιρό και μια φορά.

΄΄Αλέξης Τραϊανός΄΄ του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου

Συμπληρώθηκαν οχτώ χρόνια από τον αδόκητο θάνατο του Αλέξη Τραϊανού. Η αυτοκτονία του έβαλε τέρμα όχι μόνο σε μια ζωή, αλλά και σ' ένα ποιητικό έργο. Ήταν ένας εντελώς άδικος θάνατος, όπως όλοι οι θάνατοι των νέων ανθρώπων. Ήταν ο θάνατος ενός ποιητή.

Δεν έχει σημασία αν η γνωριμία μας άρχισε όψιμα, με την αποστολή του πρώτου ποιητικού βιβλίου του. Οι Μικρές μέρες ανήκουν στο κλίμα των ποιητών της Θεσσαλονίκης. Ένα λυρικό, ελεγειακό, απαισιόδοξο βιβλίο. Η ατμόσφαιρα των παιδικών και εφηβικών του χρόνων. Ένα αυτοτελές, τέλειο βιβλίο. Όμως οι αισθητικές του αναζητήσεις άρχιζαν αμέσως μετά καθώς πολύ λαχτάρισε την ξένη ποίηση. Η ενασχόλησή του με την ποίηση των Νέγρων και των Μπητ ποιητών τον είχε καταπονήσει συστηματικά. Τα μετέπειτα βιβλία του υπογράμμιζαν τη βούληση μιας νέας φωνής στο χώρο αυτόν και, φυσικά, στη γενιά του, τη γενιά του '70.

Οι προτιμήσεις του δεν συνέπιπταν πάντα με τις δικές μου. Αλλά για τους παλιούς ποιητές της Θεσσαλονίκης είχαμε μια ταυτότητα αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές. Όσον αφορά τους Μπητ, δηλαδή τους ποιητές που εμφανίστηκαν μετά το 1955 στις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως, οι απόψεις μας διέφεραν. Γιατί, πιστεύω πως η άνθηση της αμερικανικής ποίησης συμπίπτει με την περίοδο του '20 με '60, μ' εκείνο το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε και ετοίμασε το κίνημα των Μπητ. Και οι ποιητές αυτοί, οι σημαντικοί, είναι τουλάχιστον είκοσι και ανθίζουν σ' όλον τον αμερικανικό μεσοπόλεμο, που είναι η χρυσή σελίδα όλων των φιλολογιών, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας.

Αν οι Μπητ άρεσαν στον Τραϊανό, είναι γιατί τον έθελγε ένα κίνημα που όχι μόνο απλωνόταν σ' όλες τις τέχνες, αλλά ήταν ακόμα, και κυρίως, βιοθεωρία, τρόπος ζωής και σκέψης, ένα φρέσκο αντίκρισμα ζωής, συνθετικό μέσα στις διαλυτικές του τάσεις και συνεκτικό, πράγμα που του διασφάλισε χρονική διάρκεια και δικαίωσε τις προσδοκίες για μιαν άνοιξη που παραμένει ακόμα ένα ζητούμενο. Ο παραλληλισμός του με το υπερρεαλιστικό κίνημα, που άρχισε τριάντα χρόνια πριν, δεν είναι τυχαίος. Η έκδοση μιας ανθολογίας των ποιητών αυτών της σχολής των Μπητ, η σχολιασμένη μετάφρασή τους από τον Αλέξη Τραϊανό, στάθηκε μια σπουδαία αρχή. Δεν είχε συνέχεια.

Η αυτοκτονία του Αλέξη Τραϊανού ρίχνει ακόμη βαριά τη σκιά του πάνω σ' όλους εμάς που τον γνωρίσαμε από κοντά. Χτυπώντας την πόρτα του μια νύχτα, δεν μπόρεσα να τον βρω. Τρεις μέρες αργότερα, έμαθα για το θάνατό του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Από το βιβλίο του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου Ταξιδεύοντας στη δροσερή νύχτα, εκδ. Ύψιλον/Βιβλία (1991)

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Γέρασε ανάμεσα στη φωτιά της Τροίας
και στα λατομεία της Σικελίας.

Του άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές της θάλασσας.
Είδε τις φλέβες των ανθρώπων
σαν ένα δίχτυ των θεών, όπου μας πιάνουν σαν τ' αγρίμια·
προσπάθησε να το τρυπήσει.
Ήταν στρυφνός, οι φίλοι του ήταν λίγοι·
ήρθε ο καιρός και τον σπαράξαν τα σκυλιά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

σημειώσεις πάνω στο τομάρι ενός κανάγια....

ακούω γκαρίδες και τρελαίνομαι
κρεμανταλάδες απλώνουν τα χέρια τους πάνω από το νεκρό ποίημα
ο ποιητής γελοίος μέσα σε κάποια βραβευμένη πλάνη δεν τους διώχνει
τους αφήνει να σκουπίζουν τα πόδια τους πάνω στο νεκρό ποίημα
ελπίζοντας από κάποιο αξύριστο ή ακέφαλο συνθέτη να το αναστήσει.
.....

σε ένα λιβάδι ναρκωτικά βοσκάω
φτιαγμένος με κάτι που πουλιέται μέρα μεσημέρι
στην τρύπια καρδιά της πόλης
ο ήλιος να κάνει ότι δεν βλέπει
εκείνη την κοπέλα με τα περίεργα σχέδια στα χέρια
τις φλέβες της να βράζουν.
.....

σέρνομαι και παραληρώ
προσπαθώ να πείσω την ομορφιά
να τραγουδήσει ένα τραγούδι πονεμένο
όμως εκείνη με φτύνει
και τρέχει τρομαγμένη
προς κάποιο προβολέα.

2 κομμάτια απο το Blood Money

Misery Is The River Of The World


The higher that the monkey can climb
The more he shows his tail
Call no man happy 'til he dies
There's no milk at the bottom of the pail

God builds a church
The devil builds a chapel
Like the thistles that are growing
'Round the trunk of a tree
All the good in the world
You can put inside a thimble
And still have room for you and me

If there's one thing you can say about Mankind
There's nothing kind about man
You can drive out nature with a pitch fork
But it always comes roaring back again

God tempers all the winds for the new shorn lambs
The devil knows the bible like the back of his hand
All the good in the world
You can put inside a thimble
And still have room for you and me

If there's one thing you can say about Mankind
There's nothing kind about man
You can drive out nature with a pitch fork
But it always comes roaring back again

For want of a bird
The sky was lost
For want of a nail
A shoe was lost
For want of a life
A knife was lost
For want of a toy
A child was lost

(chorus)

Misery's the river of the world
Misery's the river of the world
Everybody row, everybody row
Everybody row, everybody row
Everybody row



God's Away On Business


I'd sell your heart to the junkman baby
For a buck, for a buck
If you're looking for someone to pull you out of that ditch
You're out of luck, you're out of luck

Ship is sinking
The ship is sinking
The ship is sinking

There's a leak, there's a leak in the boiler room
The poor, the lame, the blind
Who are the ones that we kept in charge?
Killers, thieves and lawyers

Digging up the dead with a shovel and a pick
It's a job, it's a job
Bloody moon rising with a plague and a flood
Join the mob, join the mob
It's all over, it's all over
It's all over

There's a leak, there's a leak in the boiler room
The poor, the lame, the blind
Who are the ones that we kept in charge?
Killers, thieves and lawyers

Godddamn there's always such a big temptation
To be good, to be good
There's always free cheddar in a mousetrap, baby
It's a deal, it's a deal

I narrow my eyes like a coin slot baby
Let her ring, let her ring

(chorus)
God's away, God's away
God's away on business, business
God's away, God's away
God's away on business, business

Tom Waits/Kathleen Brennan

ο καθένας έχει ένα κλειδί για να ανοίξει η καρδιά του / εγώ ένα ανοιχτήρι μπυρας

περπατάμε αγκαζέ. εσύ που και που ρίχνεις καμιά προς τα πίσω να δεις αν μας ακολουθεί κανείς. παρατηρώ μια νευρικότητα στις κινήσεις σου. ποιος να σε συγχύσε καρδιά μου να τον τσακίσω. δεν ρωτάω όμως γιατί φοβάμαι την απάντηση. να μου πεις κάνα εσύ και με κολλήσεις στον τοίχο σαν αφίσα.

πίνω λίγο κρασί. είναι στυφό αλλά συνεχίζω. αρχίζω να μιλάω γαλλίκα.περίεργο.με το ζόρι μιλάω ελληνικά,τα γαλλικά από που και ως που;;;
μα βέβαια το κρασί είναι γαλλικό..
εσύ με κοιτάς σαν αξιοπερίεργο.
το επόμενο όμως μπουκάλι θα με επαναφέρει στην τάξη. ένα μπουκάλι ρετσίνα. ξανά ελληνικά

ψιθυρίζω...Αν με αγαπάς κι είναι όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω......

...να μ΄ αγαπάς,αυτοί οι δρόμοι είναι δικοί σου. όποτε θες να φύγεις,να φύγεις αν πονέσεις,δεν θα σε κρατήσω, στους δρόμους αυτούς είμαι και εγώ μέσα. σου ανήκω σαν ένα αντικείμενο θαμμένο χιλιετίες κάτω απο τα μονοπάτια που διασχίζεις,να αφουγκράζομαι τα βήματα σου....

Γράμμα στην Ζύστιν 6

το τελευταίο καιρό ξενυχτώ Ζυστίν.έχω ελαττώσει τις καταχρήσεις σε σχέση με άλλους καιρούς,δεν διαβάζω βιβλία,πλην εξαιρέσεων. ακούω πολύ μουσική όμως....

η μουσική με βοηθάει να μην ακούω άλλα πράγματα. γελοία,αδύναμα αλλά και ικανά να με πικράνουν να με πονέσουν

αλλά δεν πονάω Ζυστίν.

με θυμάσαι να γελάω;να ουρλιάζω προσπαθώντας να βγάλω την πιο ωραία μελωδία και εσύ να τρέχεις τρομαγμένη να μου πάρεις ένα μπουκάλι με νερό για να με συνεφέρεις και έγω να το πετάω μακριά μου χωρίς καν να το ανοίξω και εσύ να κλαις και να με κοιτάς απελπισμένη....;

εσύ με θεωρούσες τότε τρελό και εγώ εσένα ηλίθια.

το να κάνω ένα άνθρωπο να κλάψει,να τον πονέσω,να παίξω με την ψυχή του,να βασανίσω τα αισθήματα του με οποιοδήποτε τρόπο είναι κάτι που μου αφαιρεί το δικαίωμα να ζώ...

εκείνη τη φόρα δεν χρειαζόμουν το μπουκάλι με το νερό για να συνέλθω Ζυστίν αλλά λίγα δάκρυα σου.

από εκείνη την στιγμή επενδύω τις στιγμές μου στο χαμόγελο σου

και είμαι καλά.

υ.σ. μπορείς κάλλιστα να μου αναφέρεις τις χιλιάδες φορές που έχω ειρωνευτεί και στενοχωρήσει κάποιον. θα σου πώ ότι υπάρχουν δυο είδη ειρωνείας΄η μια είναι η καλοπροαίρετη,αυτή που σκοπό έχει την ευθύμια,την εύστοχη παρατήρηση στον άλλο με έξυπνο τρόπο. συνήθως αυτός ο άλλος είναι ένα πρόσωπο που ενδιαφέρει τον είρωνα,είναι κάποιος άνθρωπος που αγαπάει και θέλει να ΄ναι καλά.

το άλλο είδος είναι η ειρωνεία που τσακίζει,που ρημάζει,που αναθέματίζει.αλλά ποιόν;

όχι ένα απλό άνθρωπο αλλά την απαίσια αλαζονική συμπεριφορά του, που στέκεται μπροστά στον καθρέπτη εκείνο που υπερμεγενθύνει το ανόητο τίποτα του.

εκεί η ειρωνεία είναι ανελέητη καλή μου Ζυστίν.

υ.σ.2 με είχες ρωτήσει κάποτε γιατί δεν εγίνα ηθοποιος.θα μου ταίριαζε είχες πει.

σου είχα πεί αν θυμάσαι ότι είμαι ηθοποιός. απλώς μου αρέσει περισσότερο ο αυτοσχεδιασμός απο ένα συγκεκριμένο κείμενο. όντως,βολεύει ο αυτοσχεδιασμός σε όλες τις περιστάσεις και σε όλες τις παραστάσεις (μερικές φορές τα μπερδέυω αυτά τα δύο,αν και δεν διαφέρουν και πολύ).

Άνθη εντος μου

πέταξα τις μάσκες στο πηγάδι με τα χρώματα
δεν χρειαζόμουν τα λόγια για να κρατηθώ
νέος πάλι,ακούς,νέος
και τα ξημερώματα καθόλου απειλητικά

τα ρούχα μου ξεθώριασαν και άρχισαν να χρυσίζουν
χαμόγελα στα δέντρα και ένα χέρι
να μου τάζει ταξίδι

η υπέροχη του αδυνάτου
ο θάνατος του θανάτου
ανέμελος περιφρονώ το κέρασμα του


ποια προσευχή χωράει τόση ομορφιά;
με ποια κλωστή δένεται σε ένα δάκρυ η χαρά;

ο Σοπέν σωπαίνει τα χαράματα

το πένθος ξαποσταίνει δίπλα σου
δεν θυμάσαι,δεν φοβάσαι
ραντίζεις κάτι αρωματισμένους δαίμονες
μισθωμένους απο το τέρας
με αρμένικο κονιάκ και τους ξορκίζεις

τα αγριεμένα και όχι τα άγρια χαράματα....

Λανθάνουσα περικοπή απο την ύστατη επιστολή του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι

΄΄...βρε δεν γαμιέται και ο Στάλιν...''

Κατερίνα....

"Δεν θέλω να γίνω μελό, δεν πουλάω τα παιδικά μου χρόνια, ούτε τα πρόσφατα … Ελπίζω. Αν δεν ελπίζω εγώ, ποια θα ελπίζει; Είμαι μάχιμη. Ουαί και αλίμονο αν αυτό δεν είναι ναί στη ζωή … Έγραφα γιατί ήταν μια αναγκαιότητα για μένα. Μια κίνηση για να μην αυτοκτονήσω … Τώρα μου έχει περάσει. Δεν θέλω να αυτοκτονήσω, έχω φύγει από αυτό … Αισθάνομαι ανασφαλής γιατί βγαίνω και μιλάω χωρίς να έχω τίποτα, χωρίς να ανήκω πουθενά …Έχω ένα παράπονο… Άκου το. Ελεύθερος σκοπευτής ήταν ο Νικόλας Άσιμος. Τον δολοφόνησαν. Τον Παύλο Σιδηρόπουλο, το ίδιο. Η μόνη επιζώσα είμαι εγώ…”.

Νύχτα

Αντιγόνη

Νύχτα,ήχοι πρόστυχοι
που προηγούνται του στίχου
και της κοπέλας
με τα μεγάλα μάτια
και τα μαύρα σκισμένα ρούχα
που γλύφει τη σκανδάλη
από ένα πιστόλι
γεμάτο άσφαιρα και ανθρωπιά

Νύχτα,ήχοι ανθρώπινοι
μια κουβέντα μολυσμένη
από έρωτα και περιφρόνηση
μια νότα ουρλιαχτό
και ο τελευταίος διαβάτης
που δικάζει
αυτούς που αντικρίζουν
το φεγγάρι

Νύχτα,τα κόκκινα φώτα
μοιάζουν πιο τίμια
πιο ζεστά
από τις λάμπες χειρουργείου
οι ανώμαλοι δρόμοι λάμπουν
από καλοσύνη
ο ποιητής φεύγει
οι ουρανοί τον δέχονται
καθυστερημένα

Νύχτα. αχανής πόνος στην αμηχανία -
μη μου δίνεις σημασία
τα λόγια μου πολλά
μα τα ψωμιά μου λίγα
βλέπεις
τα λόγια,η μορφή,η ψυχή μου
διαρκούν όσο αντέχει
μια ανελέητη ειρωνεία
κόντρα
σε μια καθαρή αλήθεια

Νύχτα,κανένας αυθορμητισμός
καμιά αφέλεια
το πάθος εξατμισμένο
μόνο δυο μεθυσμένα αστραφτερά
κουφάρια
με νηφάλια καρδιά
να επιδιώκουν το τυχαίο
χαρίζοντας την στερνή τους ματιά
στον ουρανό

΄΄...τραγούδι του Waits ή του Μπαγιαντέρα...΄΄

Every night she cames
To take me out to dreamland
When I'm with her, I'm the richest
Man in the town

She's a rose, she's the pearl
She's the spin on my world
All the stars make their wishes on her eyes

She's my Coney Island Baby
She's my Coney Island Girl
She's a princess, in a red dress
She's the moon in the mist to me
She's my Coney Island Baby
She's my Coney Island Girl

....................



Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι

Μες στης ταβέρνας τη γωνιά για σένα πίνω
για την αγάπη σου ποτάμια δάκρυα χύνω
λυπήσου με μικρή και μη μ' αφήνεις μόνο
αφού το ξέρεις πως για σένα μαραζώνω

Αχ παιχνιδιάρα πάψε τώρα τα γινάτια
και μη μου κάνεις την καρδούλα μου κομμάτια
με μια ματιά σου σαν μου ρίχνεις αχ πώς λιώνω
μαζί σου ξέρεις τον ξεχνάω κάθε πόνο.

2 επεισόδια

πήγαμε στον αρραβώνα μεθυσμένοι και οι συγγενείς έκαναν ότι δεν μας ήξεραν - άδικος κόπος...έτσι πως ήμασταν ούτε εμείς τους θυμόμασταν.

----


΄΄Πουτάνας γιε..΄΄ ούρλιαξε...
΄΄Αδελφούλα μου...΄΄ είπα συγκινημένος