4:04

άσχημος και υγιής

χαμένος και ευγενής
τεμπέλης και ειλικρινής
εκλεγμένος νταβατζής

ώρα τρεις

οι τρελοί δεμένοι με πράγματα μεροκάματα σπουδάματα
οι αναίσθητοι πιο όμορφοι από ποτέ
οι καθυστερήσεις μέχρι την επόμενη αναβολή
το αίμα που βράζει για να χυθεί και πνίξει
το χρώμα σου που μοιράζεσαι
και με το κεφάλι σου κεντράρεις στους τοίχους
οι δικαιολογίες πριν τα τελευταία λόγια
τα τελευταία λόγια πρωταθλητές αξέχαστοι ντοπαρισμένοι.

ώρα τρεις φίλοι μου

δεν φταίει τίποτα
για τίποτα καλό
κανείς.

ρωτάει ο Βερλαίν ΄΄Ρεμπώ; Να μπώ;΄΄ και. . .

απόψε είπα τις βλακείες κόψε
άσε την θλίψη να πήξει 
τα μάτια σου να τρέξουν
και αυτά που είναι μακριά ας περάσουν απ΄ δω καμιά φορά 

στην ταράτσα τα όπλα αφημένα στο τραπέζι, η όρεξη μας περιπαίζει
με ένα Χάρο δυο μυαλά σαν αμόνια  / διψάω για σένα και εσύ θέλεις να με πνίξεις

μας πληρώνουν για να μην τραγουδάμε
- ο διπλανός μου δεν θα ήθελε για τίποτα την θέση μου
όμως ευγενικά του την προσφέρω, τον χαιρετάω 
στρατιωτικά, η γυναίκα μου καπνίζει
σιχτιρίζει το σύμπαν από το πρωί,
αν είχαμε παιδιά θα μας σκότωναν
ή θα μας δίνανε για υιοθεσία.


μας λαδώνουν για να γλιστράμε στης πόλης το κέντρο -
εσύ λάμπεις εγώ γαβγίζω, κάποιος κερδίζει δυο τρία λεπτά
αβαντάζ να τρέξει πριν τον κυνηγήσουν, οι ευχές μας
πιάνουνε αέρα μόνο και τον αφήνουν.

μας υποχρεώνουν αλλά δεν ξέρουν ότι μας αρέσει -
η Βασίλισσα ξεμωραμένη την κανονίζουν οι Φρουροί,
ο Βασιλιάς ματωμένος σέρνεται για να πέσει 
στον θρόνο, Άνεργοι όλοι παρακολουθούν
με αγωνία.

μας το χτυπάνε για να μην ξεχνάμε -
ασχημομούρες και φιλόδοξοι θα διασκεδάσουν 
θα πέσουν οι τιμές στους καθρέφτες
θα ανεβεί η τιμή του κρέατος και κάθε διάθεση
μέχρι τα άστρα.

. . . .

παίρνουμε ναρκωτικά / είμαστε ευτυχισμένοι
παίρνουμε εσάς / είστε καταδικασμένοι 
παίρνουμε δρόμο / είστε χιλιόμετρα είστε βάσανα και πορεία μεγάλη 
είστε μια κυρία και τσουβάλι / ζωή διπλωμένη στο ράφι πάνω
πια δεν ρωτάω σε αφήνω και πονάω, δεν ρωτάω. . .

έμαθα πια και σε κοιτάω. . .

11 / 11 / 2011

γράμμα στην Λούλ

Κοιμόσουν. . . Δεν είχα ύπνο και σε σκούντησα. . . άνοιξες τα μάτια σου. . . με κοίταξες. . . και χωρίς να σου πω κάτι. . . άρχισες να μιλάς γρήγορα. . . πολύ γρήγορα. . . δεν έβγαζα νόημα τι έλεγες. . . κάτι σαν ΄΄ όλα θα πάνε καλά΄΄. . . με τρόμαξε το ύφος σου. . . όλα θα πάνε καλά. . .

Πράγματι. . . όλα θα πάνε καλά. . . Πέντε χρόνια τώρα πέρασα πολλά αλλά δεν δούλεψα... χάζευα. . . να το ξέρεις. . .  ενώ καιγόταν ο τόπος. . . χάζευα χαζούς και άλλους που είχανε δίκιο. . . και βρήκα άνετα παγκάκια. . . τα γρασίδια δεν με τράβηξαν ποτέ. . . φοιτητική ηχορύπανση. . . συνάντησα  κάτι σκαλιστά μπουκάλια δεκαπέντε ετών με το περιεχόμενο άθικτο. . . πύλες νοσοκομείων, πηγαινέλα - πρέπει να τα γύρισα όλα. . . πιο πολύ για τους άλλους. . . να μην μπορείς να βοηθήσεις τον άλλο. . . ε; άσχημο πράγμα. .  τα μαλακισμένα χακί μετά. . . κοντά ήμουν αλλά η δουλειά αυτή που έπεσε. . . μεταστάθμευση ταξιαρχίας. . . έξι κιλά έχασα τότε. . . τα βρήκα μετά. . . έπινα πολύ τότε. . . στις έξι το πρωί που επέστρεφα στο στρατόπεδο ήμουν μεθυσμένος ακόμα και με δυο ώρες ύπνο. . .μια φορά με γύρισε η Αντιγόνη και έχασα κάπου 5 χρόνια από την ζωή μου. . . ο Μπουργαζίνιο έλειπε. . . και καλά έκανε. . . είχαμε λιποθυμίες, ρήξη χιαστού, ωραίες διαταγές. . .  αν γινόταν πόλεμος εμείς θα ήμασταν εκεί που κουβαλάνε τους νεκρούς. . . ξέραμε. . . ή στόχος σε εκτελεστικό απόσπασμα. . . θα είχε πλάκα να κάναμε καμιά ανταρσία. . . όχι με τα όπλα. . . με τα φτυάρια, τις βαριές και τις βούρτσες. . . να φωνάζαμε. . . ΑΕΡΑ ΚΑΡΓΙΟΛΗΔΕΣ. . . αλλά τίποτα τέτοιο δεν έγινε. . . λόγω δημοτικών εκλογών απολυθήκαμε όλοι μαζί έξι μέρες νωρίτερα. . . 4 Νοεμβρίου. . . ο πατέρας μου εκείνη την ημέρα πρέπει να έκανε τηγανιά με μια περίεργη σάλτσα και πιπεριές. . . εσύ τότε πρέπει να ήσουν. . . πόσο να ήσουν;. . . μετά μακρύνανε πάλι τα μαλλιά μου και άρχισα πάλι τις βλακείες. . . όλοι θα έχουν να σου πούνε. . . πιστεύω όχι μόνο βλακείες. . . βλακείες λέω και εγώ. . . πολλές. . . γεμίζω τρεις δίσκους. . . με ποτήρια. . . και ένα blog. . .

αλλά όλα θα πάνε καλά ή με το τρένο. . .

Φ.

Οι δολοφόνοι θα πληρωθούν για τις υπερωρίες τους; Τους μάρτυρες που τους έχουνε παρκάρει; Τα χείλια σου μάτωσαν από τα φιλιά; 


Κάποιος που για κάτι θα φταίει διαβάζει Ν.Γ.Πεντζίκη στο λεωφορείο ( στο 3 ) /  Εκατό ποιήματα ίσον τρία ρολά χαρτί υγείας - Φαντασίες και ορέξεις μεταμεσονύχτιες, ρολόγια, πιεσόμετρα, χάπια που περισσεύουν από εγχειρίσεις, ένα σκατόφτυάρο πιο έξυπνο από εσένα, σφαίρες που δεν ταιριάζουν σε κανένα όπλο, μικροαστοί γύρω στο ένα εξήντα και μισογύνηδες από την μέση και πάνω, υπεραστρικές ανταποκρίσεις, κάποιος να χαζεύει ψηλά και τσιγάρα προνομιακά που σκοτώνουν λίγο, προσποίηση και αυτοσχεδιασμός, μάσκες και καρδιές μιας χρήσης και


 - Πέθανε ο. . .


 - Πολύ; 


- Άντε γαμήσου. . .




Εραστές, διακοσμητές εσωτερικών χώρων δηλαδή - Αλκοολικοί - των δυο ωρών - ακροβάτες και άλλοι να στοιχηματίζουν πάνω τους / Νυμφομανείς να μοιράζουν αυτοκόλλητα αυτόγραφα με τα αισθήματα τους /  Τραγουδιστές, μουσικοί, μαλακίες να μαζεύουν κόσμο, όλοι μαζί παιδιά, κάτι θα μοιραστούμε, κάτι θα έχουμε να πούμε - εσύ πες μας για εκείνη που σε καταπίεζε όταν καθόταν πάνω σου σαν να ήσουν θρόνος ή για εκείνη που είχε μεγάλα όνειρα ακόμα όταν δεν κοιμόταν. . .  Ο διπλανός, μίλα μας για την δουλειά σου, για τον μαλακισμένο χακί, για τους γονείς σου που έκαναν ο,τι μπόρεσαν ( αυτό φαίνεται ), μίλα μας μέχρι να βγάλουμε αφρούς, μέχρι να φάμε τους τοίχους που έχουν αυτιά, μίλα μας ή έλα σε μια παιδική χαρά για μισάνθρωπους πάνω από ένα εξήντα πέντε και ανθρώπους που τα επιχειρήματα τους διαρκούν πέντε με οχτώ λεπτά ή μέχρι αλλάξει η μέρα, η ζωή τους ή απλά να πλύνουν στο χέρι τα εσώρουχα του έρωτα τους. . . 

συζητήσεις που δεν βγαίνουν σε καλό κάθε φορά, κάθε φορά

 μα κάτι, άνθρωπος ή πράγμα θα απομείνει να πει


 - Το αστείο ήταν. . .

απόγειο και σε ένα υπόγειο
κάποιος να φωνάζει
ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ

Σε αγαπώ
και εσύ ανηφορίζεις
εγώ ειρωνεύομαι τις
πέτρες που κατρακυλούν
πάνω μας / μας προτιμούν
μας αγαπούν

σκούπισες τα χείλια σου
στην κουρτίνα
δεν έκανες μια προσευχή
ήταν όλα εκεί
όπως τα ήξερες
όπως πάνω σου
δημοκρατούσαν

αλφαβητικά επόμενη αγαπημένη

ανταπόκριση. . .

ΉΡΘΕΣ,
ο Τσίβο και εγώ, χαμαλαρία λούτρινη σε περιμένουμε την ημέρα που ο Ντίνος έχει γενέθλια και η Ελένη τον συνοδεύει / χαμογελάει και κερνάει  / την επόμενη για τσίπουρο στον Εύοσμο - πρώην Κουκλουτζάς  / η Μαρία και ο Αλέξης κερνάνε, αγαπιούνται και μας αγαπάνε / μετά ξηρά τροφή στα Κάστρα, ο Γιώργος με ράστα η Έλενα δεν είναι γλάστρα είναι βασιλικός και οικοδέσποινα εσύ είσαι σκέτη Δέσποινα εγώ με το επίθετο μου διώχνω τα βαμπίρ   / όλοι κάτι έχουμε. . .  ο Γιώργος σε κατεβάζει με το άλογο του να δεις την Ιφιγένεια του Ευριπίδη / μανιέρα, περούκες για playmobil / χωρίς να ξέρω που πατώ κατηφορίζω, κατρακυλάω, τραγουδάω και πάλι Καζαντζίδη και νομίζουν ότι κάποιον σφάζουν, σε χάνω για δυο μέρες / όχι δεν είναι όνειρο. . . δεν σαπίζω, Ζαππίζω, χρωστάω στην χήρα 4 ευρώ, αύριο θα της τα δώσω / Joyce Mansour, Imaginary Diseases και ο Εχθρός του Ποιητή, Ρετσίνα με τον Μαντούση,( Mad + ουσία), τον Βέλγο δικτάτορα Goulo από την πατρίδα της Ζατέλη και τον Σούλη Ντάλη τον Μπαλαρινομάχο.... (αν θέλεις να ειρωνευτείς να κάνεις του άλλους να γελάσουν ξεκίνα από τον εαυτό σου, κόψε τον κομμάτια και μοίρασε τον χριστιανικά, όπως οι Ρωμαίοι μοίραζαν τους Χριστιανούς στα λιοντάρια για την ψυχαγωγία των άλλων. . .)..... Πίνεις μοχίτο και η σερβιτόρα σε κοιτάζει κάπως, εγώ ξεδιπλώνω ένα τραπεζομάντιλο κακίες και αλήθειες - Lenny Bruce, George Carlin, Bill Hicks -, είμαι καλά, επιστρέφουμε στο Κορδελιό. . . εκεί που πάντα ήμουν, είμαι.... ήρθες. . . ο βετεράνος των Αμμουδιών, Μπουργαζάς στέλνει ευχές από την καρώ ξενιτιά και ο Γιαννακού μεγαλουργεί με δυο μπαγκέτες ψωμί και τα ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ  στην Μεγαλόνησο όπου οι έμποροι επενδύουν και ο πατέρας μου έχασε 20 κιλά. . . ήρθες. . . ήρθες. . .

φάλτσος και με πάθος

κανείς δεν μιλούσε γαλλικά
δεν είχαν εισιτήρια
μόνο τα πόδια τους
και κάτι που θα σου πω μετά

μου δένεις τα μαλλιά
τα γένια μου φτάνουν
μέχρι τα γόνατα
μέχρι τα όνειρα
και πάλι πάνω
εκεί που χάνω λιγάκι
και εσύ μετράς ζημιές

τα λόγια μου πολλά
τα ψωμιά μου -
τώρα - περισσότερα

με αταξίες
με χοντροκώλες Βαλκυρίες
με φασίστες να μας κάνουν αέρα
με γκόμενες να τα πληρώνουν όλα μπροστά
με γονείς να αγοράζουν τάφους με δόσεις
με ανέργους σε όλες τις στάσεις ερωτικές και εργατικές


οποιαδήποτε ιδεολογία σου στέλνει στο τέλος 
μια λυπητερή - ΝΑ - δυο τρία μέτρα 
ενώ ο Μπούρ Γκάζαν 
κερνάει αβέρτα ενώ ο Νίκολο Τσίβο
- μια ήρεμη αυτοκρατορία χωρίς θύματα
και εκκαθαρίσεις - γιορτάζει και μου 
μοιάζει σε τίποτα και σε μια στιγμή

ΤΩΡΑ...

αισιοδοξία

η μυρωδιά από τα σκέλια της

έδιωχνε τα κουνούπια και άλλα

ενοχλητικά 

έλαμπε 

φωσφόριζα 

σαν αστεία σε κηδεία

έβραζε ο τόπος

η ζέστη δωρεάν

η άπνοια για μας

ο ιδρώτας να πιούμε

να δροσιστούμε.

3

1.

αν ήσουν χώρος θα ήσουν καθιστικό
να βολευτούν όλοι / ψυχοπαθείς και φίλοι
- αν θες βγάλε το ΄΄και΄΄ και ένα σου ρούχο-

αν ήσουν χορός θα στρώναμε
κάρβουνα να τα
πατήσεις να ανάψουν
και όποιος σε πλησιάζει να μην
τολμά στις μύτες να πατήσει.

2.

- Όπου πάμε μας κερνάνε
και μας αγαπάνε. . .
- Μη λες αηδίες. . . Πάμε μόνο εκεί
που μας κερνάνε και μας αγαπάνε.

3.

Είσαι καλλιτέχνης
αλλά και εγώ
απ΄ έξω
όταν μετράω τα εισιτήρια
ακόμα και στο σκοτάδι
με τα μάτια κλειστά
δεν κάνω ούτε ένα
λάθος.

χορός

- Έλα να χορέψουμε. . .

- Όχι. . . Δεν ξέρω να χορεύω. . 

- Ούτε και εγώ. . Οπότε είμαστε μια χαρά. . .

Χε. . . Πρέβεζα, Καβάλα, Ελευθερούπολη, Αθήνα, Εξάρχεια, Φιλαδέλφεια, Χαλάνδρι, Άλιμος, Πειραιάς, Η Μάχη και η μάχη της Θήβας, Βεργίνα, Κοζάνη, Σιάτιστα, Λεμεσός. . . Έχει πράγμα πολύ. . . Ήμουν εκεί και θα είμαι πάντα. . . Στην σκαμμένη παραλία με την κουφάλα Εθνάρχη, με gay parade και ζηλιάρηδες ιερείς, με τάματα, με ολιγόλεπτα θαύματα, με σεξ και εντομοκτόνα, με φίλους πεινασμένους και εχθρούς πεινασμένους, άντε βγάλε άκρη. . . αν δεν βγάλεις άκρη, κάνε στην άκρη μην σε πατήσουν, έλα στο πάγκο να κοροϊδεύουμε όποιον περνάει καμαρωτά και όποιον τα κορδόνια του δεν τον σηκώνουν. . . - όλα στην Κατηφόρα θα βγούνε, στην Κατρακύλα, στον Γολγοθά τουρίστες να κάνουνε parcour, οι ευχές μου όλες πιάσανε όσο έλειπα και κάποιοι περιμένουν ο αριθμός των αυτόχειρων να κάνει ΤΖΑΚ ΠΟΤ ενώ μη παρακρατικές οργανώσεις αποκτούν ταπεινό λαϊκό έρεισμα . . . . Ο Ιστορικός του Μέλλοντος θα είναι εγκληματολόγος ή μπακάλης με ένα τεφτέρι ΝΑ με χρέη και εσύ θα είσαι εκεί, εδώ, παντού. . . λίγο πριν χαθώ, πληρωθώ, τρελαθώ και ηρεμήσω. . . . Έχεις κάτι καλό να δώσεις και δεν θα χαθείς. . . Τα τέρατα υψώνονται περήφανα μα κάποτε θα πεινάσουν και αίμα να χορτάσουν δεν θα υπάρχει, τα ρολόγια δεν θα είναι καθρέφτες ούτε καρδιές, σήματα μορς στην παλάμη σου, όχι S.O.S. . . . όχι. . . . όχι. . . . Με τρόμο και αγωνία, Κρανίου τόπος γωνία, μια λόγχη και στην κορφή ένα μπουμπούκι να χαζεύει. . .

Επιστολή γυμνή. . .

. . . χωρίς στολή

Αγάπη μου,

Ορκίζομαι μερικές φορές στην ομορφιά μου και κάποιοι γελάνε, μα πρώτους απ΄ όλους εγώ. . . και πιο δυνατά. . . κανέναν δεν ανάγκασα ποτέ να κάνει τίποτα. . . ίσως απέτυχα να το καταφέρω αυτό. . .  ίσως το κατάφερα και σκέφτηκα ότι έγινε κάτι άλλο. . .αλλά έχω ένα σύνολο αποτυχιών. . . και είναι τρόπο τινά μια πορεία αυτό το σύνολο. . . πολλές πλαστικές σακούλες έχει αυτή η πορεία, όλες κατέληξαν στα σκουπίδια και ας μπήκαν σε ωραίες παρέες και σε σπίτια ζεστά από ανθρώπους και περίεργη διακόσμηση. . .  κουβάλησα πολλές σακούλες από αυτές. . . τώρα που θα έρθεις στην Θεσσαλονίκη. . . η Θεσσαλονίκη είναι μια μεγάλη παραμύθα. . . για όσους έρχονται μια στο τόσο. . . καλοφαγάδες και όσους προσδοκούν να γαμήσουν ή να δούνε 1000 εκκλησιές μαζεμένες και κτίρια πιο παλιά από τους ίδιους . . . . παραμύθα καλή μου. . . οι πόνοι,ξενύχτια στα παγκάκια που δεν είδες ποτέ. . . πεθαίνω μέρα με την μέρα - χωρίς κάποιο πραγματικό, χωμάτινο, οικονομικό λόγο κάθε μέρα.... έλεγα... τώρα βρήκα ένα λόγο με σάρκα και ύψος 1,67. . . τώρα γράφω συνέχεια χωρίς ειρμό αλλά με αίσθημα και έμπνευση. . . σαν να κάθεσαι απέναντι μου και να μου χαμογελάς. . . θυμήσου τον K. και την Μιλένα του μέσα στο δωμάτιο τους με τα καθυστερημένα νοίκια. . . ήταν ευτυχισμένος μα η καριόλα η αρρώστια τον πήρε καρδούλα μου. . .

Όμως χρωστάω πολλά. . . μικρές ικανοποιήσεις. . . στον αδερφό μου, στους γονείς, στους δυο τρεις που λέγανε μια καλή κουβέντα και εγώ ήπια και τα έκανα κουλουβάχατα. . . χρωστάω. . . ξέρω. . . πάω να κάνω κάτι να ξεχρεώσω και μες την βλακεία μου χρωστάω και άλλα. . .
Εκείνοι όμως δεν έχουν ανάγκη. . . είναι απόλυτοι και έχουν μοιράσει τους ρόλους. . .  εγώ παίρνω τον καλύτερο. . . αυτόν που πρέπει να κάνει την διαφορά και αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν. . . κάποιος πρέπει πάντα. . . πάντα. . . . σκέφτομαι ότι αν τα παράπονα ήταν ένσημα θα ήμασταν όλοι συνταξιούχοι. . . αν η καλοσύνη ήταν μόνο για τους προνομιούχους, θα ήμουν με τον Ν.Β.  σε ένα νταμάρι και εναλλάξ θα βαράγαμε την ίδια κοτρόνα. . . . γνωστό το έργο. . . και ο Ν.Β. έκοβε τούβλα με το ένα του χέρι. . . βέβαια. . . οικοδόμος διανοούμενος μια εποχή και εγώ σε μια φάμπρικα να καθαρίζω αλουμίνια με διαλυτικό - τζάμπα μαστούρα. . . .

Όμως. . . αύριο έρχεσαι. . . έρχεσαι. . . ανάερη με τα μαύρα σου και το μοβ κραγιόν σου. . . θα είμαι στον σταθμό με λουλούδια, ίσως με τον Νικόλαο Βότση. . .ποιητή σκέτο. . . που του σκάλισαν και προτομή ψηλή. . . με το όνομα του. . .  ίσως. . . ίσως. . .

Το ράδιο παίζει Καζαντζίδη... ένα τραγούδι που ίσως είπε για τον Άσιμο, ένα γράμμα το κρίνει. . . το ήξερες ομορφιά μου; Αν δεν το ξέρεις θα στο τραγουδήσω αύριο. . . Θα σου φέρω βιβλία. . . Θα σε ξεναγήσω στην παραμύθα 2000 τόσων χρόνων. . . .και σε ανθρώπους ιδανικούς για πωλητές υλικών κατεδαφίσεως. . . που με κάνουνε παρέα.. . . .

η ισοπαλία δεν συμφέρει κανέναν
η διαφωνία όλους - πίστεψε με 
και το σύμπαν ας αγαπηθεί μια στιγμή
πριν γαμηθεί. . . 

aes Cyprium

1.


δεν έχω ήχο

δεν έχω ύπνο

ροχαλίζεις.





2.


βρωμοκοπούσε και φώναζε
''Δεν ήπια΄΄

σάπιζε και έλεγε
΄΄Είμαι καλά΄΄

χτυπιόταν απάνω μου ιδρωμένη
και ούρλιαζε
΄΄Σ΄ αγαπώ΄΄.



τους πιστεύω

τους ψηφίζω

τους λατρεύω

                       και τους 3.





3.

εποχή

κάθε μέρα στάζει

και άνεργος όχι ο μη έχων εργασία

αλλά αυτός που δεν έχει λόγο πια να ζει.

                                                                              κουράστηκες;



4.

οι κυρίες μου
στραβές ειρωνείες μου
οι γυναίκες μου
σκαλιστά κοντά χοντρά ποτήρια
να φέγγει
να καίει το γυαλί τους
και μέσα του το τελευταίο
το πιο κρύο ποτό

μέχρι και τα παγάκια του
κρυώνουν, ξέρεις. . .


5.

έκοψε το κάπνισμα πριν 32 μέρες

ήθελε τα χείλια του
μόνο τα χείλια της να αγγίζουν

τώρα εκείνη έβγαζε καπνούς
σαν μηχανή
σαν δράκος
σαν άγγελος
δικός του.