Kurt Vonnegut

"When the last living thing
Has died on account of us,
How poetical it would be
If Earth could say,
In a voice floating up
Perhaps
From the floor
Of the Grand Canyon,
"It is done."
People did not like it here."

αχ!

κάθε άνθρωπος έχει
τις δικές του σφαίρες

τις ξέρει
και τον βολεύουν
καλά

τις μετράει
αν λείπουν δυο τρεις
ξέρει ότι δεν θα
πεί πια ΄΄καλη όρεξη΄΄
ή ΄΄δεν σε αντέχω΄΄
σε δυο τρείς
γνωστούς του.

μόνο στην περίπτωση
που τον πυροβολήσουν
κερδίζει την σφαίρα
κάποιου άλλου

είτε από τύχη
είτε από συμφέρον

όπως συμβαίνει
σε εκείνους που
βολτάρουν δυο δυο
αλλά μόνο ο ένας
κοιτάει που και που
πίσω.

μετά την αφθονία

διεφθαρμένη η μεταμφίεση σου απόψε
οι θεοί ιδρώνουν αδιαφορούν
βρίσκεις τον δρόμο ακολουθώντας
τις κραυγές και τους λεκέδες

γέροι σε προσπερνούν και προπορεύονται
οι καλές διαθέσεις απαγορεύονται
οι προφήτες μιλάνε για το χθες
εσύ θα μιλήσεις θες, δεν θες

με τα λιγότερα κέρδη από την απάτη
πάνω σου / την πληρώνεις πιο ακριβά
απ΄ όλους / θυμώνεις και αναρωτιέσαι
΄΄το καριολίκι δεν κρύβεται / επιδοτείται
και απλώνεται''.

το τελευταίο τσιγάρο πάντα να χαρίζεις
την πρώτη γουλιά γερά να τραβάς
τα δαιμόνια όμορφα φοβίζεις
φιλιά με τέχνη δικτάτορα ζητάς.

. . . μα όταν καίγονται οι υπόλοιποι
παραπονιέμαι για την ζέστη
γυρίζω την ρουλέτα
δαγκώνω την περόνη
τα φώτα σβήνουν
η ψυχή καυλώνει
και σκαλώνει
στα πνευμόνια

βήχω

αέρας μολυσμένος
οι λέξεις
τελικά

΄΄η μπύρα πανάκριβη / εμείς αλκοολικοί...΄΄

ετοιμαζόταν
για τον διαγωνισμό
ομορφιάς / λίγο πριν
φύγει της έριξα στάχτη
στο ποτό όπως εκείνη
στα μάτια μου.

άνοιξε στην πόρτα
να βγει / μου
είπε: είσαι τόσο φτηνός
που αν κάποιος σε αγόραζε
θα έπρεπε να τον πληρώσεις. . .

Καλή επιτυχία, γλύκα
της είπα

ήταν σίγουρη ότι
θα κερδίσει
το πρώτο βραβείο

όπως και εγώ
όταν την γνώρισα.

εξέλιξη

μου μετράς τα τσιγάρα
προσπαθείς να με ξεβιδώσεις
να με καταλάβεις όταν κοιμάμαι
όταν δεν μιλάω.

. . . μα πρέπει να είναι όλα τόσο δύσκολα /
να κοπιάζεις και να λαμβάνεις
για αυτό
τίποτα. . .

όταν φεύγεις
δεν μένω μόνος
δεν έχω πολύ καιρό
για να στεναχωριέμαι


είμαι το ιδανικό -
δεν υπάρχει τίποτα άλλο
οπότε είμαι το ιδανικό.

ζεστή μέρα
όμορφή ζωή
αν δεν μπορείς
να την δεις
τουλάχιστον
βάλε μου ένα
ποτήρι
με παγωμένο νερό.

οι πληγές
δεν φωσφορίζουν
τις μέρες δεν
πρέπει να μετράς
τις αγάπες
να περιμένεις ή να σφάζεις
αν έχεις μάθει να χάνεις
δεν θα με ξεχάσεις ποτέ.

σαν τα λουλούδια
που φυτρώνουν
σε τάφο / φυτά σπαρμένα
από τους θεούς /
είμαστε
πάνω από την άβυσσο
την σιωπή του άλλου
ανθίζουμε.

λίγες σταγόνες
από το μπουκάλι
λίγα δάκρυα
από το δικό σου χάλι
κιτρινισμένα σεντόνια
και το επιδόρπιο είναι έτοιμο.

σκέφτομαι αστεία
βλέπω μόνο την ζημιά
είναι μια ιστορία
με αρχή γλυκιά.

όλη η καλοσύνη
σε ποτήρια πλαστικά
δηλητήριο κερασμένο
δηλαδή
μεταξύ γνώσης
και αλήθειας
και από κεφάλια
ανοιγμένα να βγαίνει
φρέσκο πράγμα.

εξέλιξη καμία
αλλά
ξύπνησε με
ευγενικά
μην βροντήξεις
την πόρτα
όταν φύγεις.

ηλιθίου λήθη

είχα ξεχάσει να μεταμορφωθώ
αυτό το βράδυ για να τα βρούμε'

επιλεκτική αμνησία γλυκόλογα
αχαρτογράφητο το σώμα σου
για ΄μένα
οι αδυναμίες σου αόρατες
και ταυτόχρονα το πιο δυνατό
σου χαρτί.

- Είμαι Μοναδική και Ανόθευτη. . .

- Είσαι Αλκοολική και Ανοικονόμητη . .


ακατάστατη αναμαλλιασμένη
μπερδεμένη ανάμεσα σε αυτά
που δεν σου αρέσουν και αυτά
που χρειάζεσαι / στέλνεις τους
εραστές σου να συναντήσουν
τους θαμμένους περήφανους
προγόνους σου

για αυτό όταν με φιλάς
φτύνω χώμα και διαλύομαι

για αυτό με κοιτάς
και περιμένεις
τις τελευταίες μου λέξεις

η γυναίκα της ζωής μου
παιδιά. . . βέβαια δεν έχω
γνωρίσει και πολλές.

απο το στενό πέρασμα στο βαθύ συμπέρασμα

1.

ο Τσίβο τους κολλάει με επιχειρήματα
σαν αφίσες στον τοίχο
ήρεμος / με αυτοκυριαρχία χωματερής
ενώ καίγεται το σύμπαν
και εγώ τρέχω να τους ξεκολλήσω
από τον τοίχο
για να τυλίξω το ψαχνό τους

αυτή είναι η διαφορά μας
και η αποτυχία μας.

2.

ο Μεγαλύτερος Έλληνας Συγγραφέας
ήταν νεκρός
ή
δεν υπήρξε ποτέ

παρόλα αυτά
συνεχίζαμε να
μουρμουράμε
να γκρεμίζουμε τουβλάκια
να ρίχνουμε τις ψήφους
΄΄να πάνε στο διάολο΄΄
να κάνουμε τον σταυρό μας
έξω από τράπεζες
να χρησιμοποιούμε
β΄ ή γ΄ πληθυντικό
όταν νιώθουμε ενοχές

άχρηστοι σαν συγγραφείς
ή
συνταξιούχοι

με όλα αυτά
γελάει η Μούσα

και το γεγονός
ότι αυτοϊκανοποιείται
κοινό μυστικό.

3.

Orton

στο δωμάτιο
βρήκαν
ένα σφυρί
γεμάτο αίματα
και ένα μισοάδειο
ποτήρι με γκρέιπφρουτ
και βαρβιτουρικά

και τα
μυαλά
της ιδιοφυΐας του
χυμένα παντού

ο φονιάς του
η αγάπη του
είχε πεθάνει
πριν από αυτόν


ο χαμάλης
που μάζεψε
τα πτώματα

μάλλον
δεν είχε
δει το Loot.

4.

ο νταβατζής
ο εκδότης
ο αλλοδαπός
ο χαμηλόμισθος
ο μεγαλόψυχος
ο παχύσαρκος
ο λεβέντης
που κρύβουμε
όλοι
μέσα μας
έφυγε για
διακοπές

μην τον περιμένεις

θα σε βρει εκείνος.

εναντιον μας

ένας απο τους δυο μας
είναι νεκρός
ένας απο τους δυο μας
κάνει ότι δεν ξέρει


θα υπογράψω
αν φύγεις μακριά
θα υπογράψω
αν σταματήσεις
να φωνάζεις
θα υπογράψω
αν με πληρώσεις
θα υπογράψω
αν μου με σκεπάσεις
με την αυλαία
θα υπογράψω
αν γδυθείς
θα υπογράψω
αν σταματήσεις
να αντέχεις τον πόνο
θα υπογράψω
αν με χαϊδέψεις
θα υπογράψω
αν με πουλήσεις
και με αγοράσεις
θα υπογράψω
αν υπογράψεις
μαζί μου


ένας από τους δυο μας
είναι νεκρός
ένας από τους δυο μας
κάνει ότι ξέρει

βόλεψε το κεφάλι σου

το δωμάτιο ήταν καθαρό

είχε βολέψει
το κεφάλι του
πάνω στον κώλο της

σαν μαξιλάρι

εκείνη ήταν ξύπνια

΄΄τι αηδία. .
να θέλεις να ξεπουληθείς
και να μην σε αγοράζει
κανείς. . . και αυτός
ο πούστης είναι βαρύς. . .΄΄

λίγο πριν κοιμηθεί
εκείνος της έδωσε
ένα φιλάκι καθώς
ονειρευόταν κάτι
καλύτερο.

αφιερωμένο 3

στις (αν)άπειρες λέξεις

trailer τρελά
μπροστά σου

μια σύνοψη
τσιγαρόβηχα
πάνω στην
ζελατίνα

στάζει το χρέος

και με φόρα έρχεσαι κατά πάνω μου / ΄΄θέλεις ένα λουλούδι;΄΄ / το καρφιτσώνεις στο μέτωπο μου - γδέρνω λίγο από το δέρμα μου να σκεπαστείς / να δεις όσα όνειρα θες και άλλα να μου διηγηθείς. . . δεν θα υπάρχουν νίκες - κυρίες στα τέσσερα με δίσκους στην πλάτη τους θα σε σερβίρουν - δεν θα υπάρχει αμφισβήτηση - αλλήθωροι και αλλοίθωροι θα σε φλερτάρουν και θα νιώθεις κολακευμένη. . . θα παρακολουθώ / ποτήρι δεν θα αγγίξω. . . θα μουρμουρίζω τον στίχο / από μια ανάσα θα κρατηθώ να ζήσω / βήχοντας θα ανοίξω δρόμο να περάσεις. . . τα συντρίμμια βαλμένα εκεί που πρέπει και πάνω τους λουλούδια και Απόλυτοι Άνθρωποι να κλωσσάνε τις σχέσεις τους / παιδιά που θα γυρίζουν το βράδυ μόνο αν τα φωνάξεις με το ψευδώνυμο τους / τσέπες γεμάτες από αμοιβές από ρουφιανιλίκια / όμως θα υπάρχει τόση ζωντάνια που μέχρι και οι ψηφοφόροι θα απαρνηθούν τον ψόφο τους.

λείπει η Μούσα

σημειώσεις
από κάτι
όχι και τόσο
καλό

μια σπίθα πλάϊ
σε κάτι υγρό
που βρωμάει

ένα τεράστιο τραπέζι / η καλύτερη θέση για τον Ιούδα / ΄΄ήπια τα όνειρα σου και τώρα ξερνάω εφιάλτες΄΄ / γέλια πολλά ακολουθούν / προσπάθω να μην δαγκώσω κανέναν και ο ξερχαβαλωμένος μου ώμος βοηθάει σε αυτό / δεν παράγω δεν πουλάω τον χρόνο μου. . . δεν είμαι επικίνδυνος - η ώρα κοινής ησυχίας είναι ιερή μα δεν μπορώ να κοιμηθώ και η διάθεση μου χαλασμένο ασανσέρ / η τσογλαναρία παίζει με τα κουμπιά και το νόημα χάνεται ανάμεσα σε δυο ορόφους. . .


να θες να γαμήσεις
την Μούσα και
εκείνη να λείπει


με ένα στραβό κουτάλι να πετάς
καυτή σούπα στον διπλανό σου
και με ευγένεια να τον ρωτάς
΄΄είναι νόστιμη;΄΄


να κάνεις τον ζογκλέρ
με άδεια μπουκάλια
τον ακροβάτη με
θηλιές / τον
αναστενάρη που ήρεμα
κάνει τον περίπατο στα
κάρβουνα / ξυπόλητος
στην κατηφόρα του Γολγοθά

και η Μούσα να λείπει. . .

λίγη ομορφιά εξώ στους δρόμους αλλά δεν την βλέπεις ούτε την ακούς ουτέ σου παρουσιάζεται μπροστά σου να σου πεί ΄΄εδώ είμαι, μην χαζεύεις αλλού ΄΄ / πρέπει να κόψεις πολλά απο τα κομμάτια σου / αυτολογοκρισία στα νεύρα / οικονομία στα φιλιά. . . - φτύσε τον Θάνατο στους κροτάφους. . . δεν θα φύγει αλλά θα καταλάβει απέναντι σε ποιόν στέκεται. . . στείλε τον στο γιατρό σου. . . θα τα βρούνε. . . όπως τόσες χιλιάδες χρόνια. . .

πρώτη αγάπη

μετράς αγάπες

τις βάζεις στην σειρά

τις αξιολογείς

τις δίνεις παραγγέλματα

αυτές όμως δεν σε ακούνε

δεν είναι αγάπες

είναι λέξεις στην σειρά

και εσύ δεν ξέρεις διαβάζεις

με τα δόντια μουδιασμένα

ακούς μουσική

ξημερώνει

και τα παραμύθια

δεν σε στέλνουν πια

για ύπνο.

Dark Night of the Soul

Danger Mouse - David Lynch - Sparklehorse

1. "Revenge" (featuring The Flaming Lips)
2. "Just War" (featuring Gruff Rhys)
3. "Jaykub" (featuring Jason Lytle)
4. "Little Girl" (featuring Julian Casablancas)
5. "Angel's Harp" (featuring Black Francis)
6. "Pain" (featuring Iggy Pop)
7. "Star Eyes (I Can't Catch It)" (featuring David Lynch)
8. "Every Time I'm with You" (featuring Jason Lytle)
9. "Insane Lullaby" (featuring James Mercer)
10. "Daddy's Gone" (featuring Mark Linkous and Nina Persson)
11. "The Man Who Played God" (featuring Suzanne Vega)
12. "Grim Augury" (featuring Vic Chesnutt)
13. ''Dark Night of the Soul" (featuring David Lynch)

Γράμμα από την Ζυστίν

. . . οι καιροί είναι δύσκολοι / κατεβασμένα κεφάλια και πάμε / δεν θέλω να σε δω / θα φωνάζεις θα θυμάσαι / θα ξεψαχνίζεις τις καλές στιγμές και κάτι ψίχουλα θα βρίσκεις / πάντα σε ικανοποιούσαν τα ψίχουλα / πάντα υπολόγιζες τα πάντα - αυτό θα σε σκοτώσει.

όχι εγώ

και αν φοβάσαι να μείνεις μόνος / κάνε μια βόλτα από μέρη που νομίζεις ότι δεν μπορείς να περάσεις - κάτι θα σε περιμένει. . . κάτι θα κερδίσεις / Ναι, να κερδίσεις μια φόρα / θα είναι ότι πρέπει πριν τα καταλάβεις όλα.

οι τρεις προτάσεις γάμου που μου έκανες
τις έχω μέσα στην τσέπη μου / τις διαβάζω / σαν απολογία μοιάζουν / σαν να χώνεσαι στην παρανομία / να είναι τα νεύρα μου banjo και εσύ να σολάρεις. . . πάντα με συγκινούσαν αυτές οι κρίσεις εξωστρέφειας σου - τότε μόνο σε έβλεπα και πιστεύω τότε μόνο έβλεπες τον εαυτό σου. . .

ούτε μια λέξη από αυτές που με ευκολία γράφεις δεν πιστεύω / κακογραμμένα μοιρολόγια /πόσο εγωιστικό να είσαι πάντα το θύμα και το χειρότερο να το λες
να το υποστηρίζεις

τραγικό, περιττό, ασήμαντο. . . μα πάνω απ΄ όλα κακότεχνο.


για αυτό να βρεις μια δουλειά / να οργανώσεις τις κρίσεις σου / να πίνεις με παρέα / ποτέ μόνος / να μην στέκεσαι μπροστά σε ανοιχτά παράθυρα / να ξυρίζεσαι συχνά / και μπορεί να σωθείς.

Σαν να σε ακούω - Συμβουλές. . . . να λες με περιφρόνηση. . . και βέβαια συμβουλές. . . αγάπη δεν έχω να σου δώσω. . . οπότε μου περισσεύουν για ΄σένα οι συμβουλές.

Θαύμα

έκανα μια ευχή
ο γιατρός μου
δεν την άκουσε / νεογέννητα παιδιά με ολόκληρο τον κόσμο στα χέρια και στα μάτια τους περνούσαν και με χάζευαν / τσιγαρόβηχας / μην βάζεις στοιχήματα με όσους δεν ξέρουν τι χρόνος τους απομένει / ή θα χάσεις ή θα τους κάνεις παρέα και θα μαζεύεις υπογραφές στον γύψινο νάρθηκα / μην οδηγάς όταν σβήνει το μυαλό σου και ανάβει μαζί με κάθε φανάρι / μην οδηγάς όταν η συνοδηγός σου λέει να πάτε στον αγύριστο / μην ζητάς να ανάψεις τσιγάρο μέσα στην πυρκαγιά / κι αν θες ξεβόλεψε το κουφάρι δίπλα στο κρεβάτι σου για να απλωθείς. . .

έκανα μια ευχή
ο γιατρός μου
δεν την άκουσε

έτσι έφυγα
ζωντανός
χωρίς
να πληρώσω.

πως μαραζώνει η ψυχή
όταν χύσεις το κρασί
πάνω σε ακριβά
καθαρά ρούχα

σέρνεσαι στο κρεβάτι
ξαπλώνεις σαν άρρωστη
περιμένεις φροντίδες

κυλάς
κουλουριάζεσαι
στο κεφάλι μου

χρήσιμη όσο το καπέλο
μετά από επίσκεψη
στον γιατρό
με την γκιλοτίνα

ψιθυρίζεις
έχω το αντικλείδι
για κάθε ΄΄δεν΄΄ σου
χαχαχαχα. . .
δεν είναι όνειρο αν ήταν,
θα ήμασταν
κάπου αλλού και όχι μαζί.

Marty

''You don't like her. My mother don't like her. She's a dog and I'm a fat ugly man. Well, all I know is I had a good time last night. I'm gonna have a good time tonight. If we have enough good times together, I'm gonna get down on my knees and I'm gonna beg that girl to marry me. If we make a party on New Year's, I got a date for that party. You don't like her? That's too bad.''

αφιέρωμενο 2

στα σπασμένα στόρια

των ειδώλων φεγγίτες

N. Εγγονόπουλος

ξύπνησες καλύτερος άνθρωπος
χωρίς δισταγμούς ήπιες τον χυμό σου ενώ χάζευες τα πόδια σου
δεν κάπνισες
ήσουν πλήρης και οι καθρέπτες σκεπασμένοι
τα λεφτά ήταν αρκετά για λίγο καπνό και δυο τρία λαχανικά
με το κατάλληλο αίσθημα θα καταφέρεις να φτιάξεις μια σαλάτα
κοίταξες στο παράθυρο
η μόλυνση η εγκληματικότητα η διαφθορά και οι αναίσθητοι
δεν σε ενοχλούσαν πια
το σπίτι το μυαλό σου ήταν καθαρό
και οι μέρες ηρέμησαν.

δεν ελπίζεις και εύχεσαι
να ήξερες ποια είσαι.

ξέρεις - η γνώση δεν είναι η αλήθεια, η αλήθεια δεν είναι θεραπεία
οι λεπτομέρειες είναι για πράξεις μαθηματικές
- ποιους ερωτεύτηκα; ποιους ξέχασα; ποιους σκότωσα;
ποιοι με είδαν μεθυσμένη; ποιοι με πιστέψανε; -
οι στίχοι για όσους μπορούν να διαβάσουν
και έχουν χρόνο / το αλκοόλ καλό όταν περισσεύει
οι άνθρωποι καλοί όταν ξέρουν ότι υπάρχουν και άλλοι
άνθρωποι.

Τσίρκο

υπάρχει πολύ οργή μες τους ανθρώπους / πολλά ΄΄θελώ και δεν έχω΄΄ / πολυ έγκλημα και έρωτας ανομολόγητος / φοβούνται να αγγίξουν και να δούνε τον εαυτό τους / εγώ τον είδα - με μίσησε και τον άφησα να φύγει / τρέχοντας με κλαδιά αναμμένα στα χέρια τον έβλεπα να χάνεται / ας ήταν όνειρο / ας ήξερα που ήθελε να πάει / για να του δείξω την αντίθετη κατεύθυνση / να είναι σίγουρος ότι πηγαίνει σωστά ενώ οι επιθυμίες του τον προσπερνούν - ίσως εκεί βρίσκεται η ευτυχία. . . σε μια υπόθεση ή σε ένα χορο άτσαλο, χωρίς συγκεκριμένα βήματα. . . μόνο κίνηση και τα μάτια κλειστά. . . μέχρι κάποιος άσπλαχνος να σε σκουντήξει σπρώχνωντας σου τον λογαριασμό.

Γράμμα από την Γκιουλμπαχάρ

She loves me
She left me

είχα φύγει γιατί περίσσευα. . . στάθηκα στην άκρη του δρόμου για να ανάψω τσιγάρο. . . ένας ταχιτζής σταμάτησε και με ρώτησε ΄΄Που να το πάω το κορμί;΄΄ / ΄΄Πουθενά μωρή μπουγάτσα. . .Πιάτσα κάνω εδώ. . ΄΄ με κοίταξε όπως με κοιτάς εσύ όταν σου αδειάζω κρυφά το μπουκάλι. έφυγε. . . σκέφτηκα να σου τηλεφωνήσω αλλά δεν θα είχες λεφτά. . . τα λεφτά σου χαρίζουν διάρκεια. . . προχθές που έφυγες από το σπίτι μου, ξέχασες το πακέτο με τα τσιγάρα σου. . . είχε πολλά μέσα. . . τα κάπνισα όλα το ένα πίσω από το άλλο. . . άνοιξα ένα μπουκάλι βότκα που το είχα κρυμμένο από εσένα και άλλα δαιμόνια. . . έβαλα δυνατά το Peaches en Regalia. . . πως ακούς τέτοια πράγματα;. . . Ο Ζάππα είναι γαλαξίας / εσύ είσαι ένας καθρέφτης για τον κάθε ρημάδι που σε ποτίζει. . . μου λές. . . γίνεσαι μαλάκας όταν ζητάς τα δίκια σου. . . ή όταν νομίζεις ότι είσαι αστείος. . . τσαλαβουτάς στο τραγικό πίνοντας και ψάχνοντας το δίκιο σου σαν να κυνηγάς φαντάσματα ή με μαθηματική ακρίβεια να μαντέψεις πότε θα πεθάνεις ή πότε θα μου έρθει περίοδος. . . κάτι τέτοια χαριτωμένα κάνεις και δεν μπορώ να σε ξεχάσω. . . είσαι ένας ανοικοκύρευτος θεός. . . συγκριτικός οίκτος*. . .κανείς δεν πιστεύει σε εσένα. . . όλοι όμως σε θυμούνται σαν ανέκδοτο. . . όταν βουλιάζουν μια λάμψη από Τσίρκο - εσύ - θα περνάει από το μυαλό τους και θα νιώθουν καλύτερα. . . μακρύς μακρύς ο δρόμος για το σπίτι. . . τα μπορντέλα κάνουν υπερωρίες. . το μουνί μου απεργεί. . . τα αρχίδια σου συγκινούνται μετά από κάθε χωρισμό αλλά ο πούτσος δεν κλαίει. . . το λάθος σου είναι ότι δεν κρατάς τα συναισθήματα σου. . . σαν τα μουτζουρωμένα κωλόχαρτα τα μοιράζεις από ΄δω και από ΄κει. . . θυμάμαι ένα βράδυ είπες ΄΄Το Χαρτί Υγείας είναι η επαναστατικότερη εφεύρεση μετά την τηλεόραση και τα ανθρώπινα δικαιώματα΄΄ και εγώ κούνησα το κεφάλι μου σαν να άκουσα κάτι το πολύ πολύ σπουδαίο. . . αλλά τίποτα. . . τίποτα. . . τίποτα. . . που έχει τα πάντα.

*Σελίν

υποσημείωση

το έτος της γέννησης
η παύλα
και το κενό που ακολουθεί

μοιάζει κακόγουστο
και μακάβριο

βάζει σε πειρασμό
πολλούς - όσους
δεν φαντάζεσαι
και άλλους τόσους -
να το συμπληρώσουν.

Bolero

ο μαέστρος βρέθηκε νεκρός
όπως βρίσκεις τυχαία
τα κλειδιά σου
ή παλιούς γνώστους
που έπρεπε να χαθούν

την τελευταία πνοή
του κουμανταδόρου
δεν την άκουσε κανείς

η ορχήστρα
πιο ζωντανή από ποτέ
παίζει το Bolero
του Ravel

sentimentale

αφού καθάρισε μιάμιση οκά κρεμμύδια

τράβηξε μια ξεγυρισμένη

και έπεσε στην πολυθρόνα

το βραδάκι που γύρισε

η νταρντάνα του η μεροκαματιάρα

στο σπίτι τους

έσκυψε να ρίξει μια ματιά

στα αρχίδια του

να τον ρουφήξει

την πιάσανε τα κλάματα

και εκείνος έχυσε.

*το παραπάνω γράφτηκε πριν καιρό.

κατόπιν υποδείξεως κάποιου

που δεν του περισσεύουν

δεκαετίες, το δημοσιεύω εδώ.

χωρίς. . .

- χορεύεις;

- όχι,τρέμουν τα πόδια μου. . .

- έχεις ρυθμό πάντως. . .

- κι εσύ χιούμορ. . .

- ας δούμε ποιος θα μείνει στο τέλος. . .

- εκείνος που θα κλείσει την πόρτα ή κάποιος που θα χαζεύει την πλάτη του μπροστινού του.

- εξυπνάδες. . . σαν να ρίχνεις με νεροπίστολο για να σταματήσεις ένα ποτάμι λάβα έξω από το σπίτι. . .

- ναι. . . και τα τσιγάρα θεραπεύουν τον καρκίνο. . . άλλη παρομοίωση έχεις να σερβίρεις;

- μια, πάνω μου αλλά απόψε θα την σύρω μακριά σου. . .

- θα με δουλεύεις πολύ καιρό. . .

- Σ΄ αγαπώ ή λευκή σημαία. . .

- δεν θα μείνει τίποτα. . .

- Σπασμένα ποτήρια και αίμα στους κροτάφους. . .

- ας γίνει ο,τι είναι γίνει. . . να υπάρχει μονάχα κάποιος να γελάει για να μην ξεχνάμε από που ερχόμαστε. . .

Στα 4

1.

Angela

ακούγονται φάλτσες Σειρήνες ασθενοφόρων
και όχι οι Αρχαίες με τα τεράστια βυζιά που
έσερναν καράβια και ναύτες στα βράχια

μια συναυλία
σαν
βασίλειο
χωρίς βασιλιά

το κοινό
αντακλάει
αίσθημα
μαζί
με τον ιδρώτα

πρίμα μπαλαρίνα
λέρωνει
τα τούλια της
σε αγάπες
υστερικές
σε στιγμές
ακατάλληλες
για εμπόρους



κρατούσα ένα βιβλίο μαύρο σαν το δέρμα σου
δώρο στους ανθρώπους και με τα ρέστα σου
θα έβγαζα και αυτό το βράδυ.

2.

19

στο λεωφορείο
είχαν βρεί
όλοι μια θέση

στεκόμουν
όρθιος
σαν να περίμενα
κάποιος
να με φωτογραφήσει

θα ζήλευα
το βόλεμα τους
αν οι καρέκλες
δεν ήταν ηλεκτρικές
και οι καρδιές τους
ήρεμες μετά από δαγκωματιές
και λόγια.

3.

musica

το πληκτρολόγιο
σαν πιάνο
ασπρόμαυρα
τα πλήκτρα
σκαλίτσα
να κατρακυλάνε
να ανεβαίνουν

οι διαθέσεις.

ο ουρανός
όταν σκοτεινιάζει
μαζί μου
φαίνεται πως είναι.

4.

χρυσωμένα
προστυχόλογα

- έπιασα πάτο
προσπάθησα
να σηκωθώ
μα το σώμα
με παράτησε
να γκρινιάζω
μόνος
να μετράω
τα καπάκια
να μασάω
ό,τι βρίσκω
για να σκοτώνω
ίσα ίσα
την ώρα μου

- έπιασες πάτο
αλλά δεν
ήταν ο δικός μου,
γλύκα.

μια υπόθεση

γεμάτος ιδέες
για μια καλύτερη ζωή
μαζί της
φλυαρούσε
και εκείνη
κόλλησε τα χείλια
της στα χείλια του
για να του βουλώσει
το στόμα. . . .

έτσι ξεκίνησε ο Έρωτας,
καλή μου

΄΄από ένα σόλο πιάνου στο Montréal΄΄

πέφτει στην θάλασσα
το φεγγάρι και γίνεται
νησί / χύνεται απάνω
μου το κρασί και
γίνεται δάκρυ μουσική
και χρέος.

αν με μια αγκαλιά
ή
με απουσία οραμάτων
και στοχασμών
γαμηθεί το σύμπαν
ξανά να κοιταχτούμε
όπως την κάθε
πρώτη φορά
πριν σε πληρώσω
πριν νικήσεις
πριν ανταμωθούμε
με το αναπόφευκτο
πριν ουρλιάξεις
΄΄δεν το έκανα εγώ΄΄
και ΄γω ματωμένος
σε σημαδέψω
με τον δείκτη μου

όταν δηλαδή
πλακώσει ο Χρόνος
πάνω σε ό,τι
πιστέψαμε
και σε ό,τι
νομίζαμε
ότι είδαμε

με ένα γέλιο
θα φανερωθούν
όλα

αλλά μέχρι
τότε
θα έχω κάπου
διοριστεί
και εσύ
θα ΄σαι νεκρή

ή
το ανάποδο.

Γιώργος Χειμωνάς

Το Βιβλίο αυτό δεν είναι δικό μου: Ανήκει στο άγνωστο κοινό της Κέρκυρας ή του Παρισιού, που με άκουσε και με είδε να μιλάω, ενώ εγώ έβλεπα και άκουγα τον ήσυχο κυματισμό ενός ζωντανού σκοταδιού, που έφθανε ως την όχθη του λόγου μου και αργά πάλι αποτραβιόταν' ανήκει στην λήθη μου, όπου αυτός ο λόγος σκόρπισε και χάθηκε, τον ξέχασα. Ανήκει προπάντων στην μνήμη των ποιητών που έψαξαν και μάζεψαν όσα βρήκαν ( γιατί χάθηκαν τα περισσότερα ) από τα λόγια μου εκείνα' ανήκει στους άγνωστους αναγνώστες που τα διάβασαν σε περιοδικά και αφιερώματα και που ποτέ δεν θα γνωρίσω. Γιατί ο συγγραφέας δεν έχει άλλους αναγνώστες΄ ο ίδιος είναι ο αναγνώστης του έργου του ( αφού ο συγγραφέας δεν γράφει, διαβάζει γράφοντας - συγγραφέας σημαίνει αναγνώστης, δεν γράφει τον λόγο του: τον διαβάζει). Και όταν διαβάζοντας ο συγγραφέας τελειώνει την γραφή του, όταν τελειώνει την ανάγνωση, τότε έχει μπροστά του ένα γραπτό λόγο που του είναι πια ξένος, δεν του ανήκει - δεν ανήκει σε κανέναν.
Ο συγγραφέας λοιπόν δεν έχει αναγνώστες, δεν έχει έργο. Δεν έχει φίλους. Ούτε κάν εχθρούς. Έχει πολλούς που τον αγαπούν, όμως, όταν το μαθαίνει, είναι πολύ αργά - κι αυτοί είναι οι μοναδικοί εχθροί του: Ενώ πρέπει να ξέρουν, τον αφήνουν να ψοψήσει σαν σκυλί. Ο συγγραφέας δεν μπορεί να αντέξει την μοναξιά. Αμείβει πλουσιοπάροχα εκείνους που τυχαίνει να τον πλησιάσουν, μόνο για να τους βλέπει, να σταθούν λίγο για να τους δει όταν του κάνουν αυτήν την χάρη, τους την ανταποδίδει ηγεμονικά - τους χαρίζει όλους τους πύργους του. Ο συγγραφέας δεν αγαπάει, ευγνωμονεί. Δεν είναι άξιος να αγαπηθεί - και το γνωρίζει. Δεν ζητάει να τον αγαπούν, θέλει μονάχα οι άλλοι να είναι εκεί, απ΄ έξω' να μπορεί να τους φωνάξει, για να έρχονται και να τους βλέπει. Και αν αυτοί, από αγάπη για αυτόν, έρχονται, δεν τον ενδιαφέρει: Όποιους λόγους και να έχουν, ας έρχονται - ας είναι πάντα εκεί κοντά, απ΄ έξω. Στο κάτω κάτω, όλοι δούλοι του είναι΄ όμως αυτό δεν πρέπει ποτέ να το μάθουν.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: για όλους αυτούς που ήρθαν να τον δουν και να τον ακούσουν - να είναι εκεί, κι ας μην τους βλέπει, κι ας είναι άγνωστοι: Τους αισθάνεται, είναι εκεί. Για όσους ήρθαν και του μίλησαν και μπόρεσε να τους μιλήσει κι εκείνος, βλέποντας τους, ακούγοντας τους. Είναι εξαιρετικά επιδέξιος: Τους μιλάει όπως αυτοί θέλουν να τον ακούν να μιλάει΄ μπορεί να υποστηρίξει οποιοδήποτε θέμα - και με απόλυτη τιμιότητα. Είναι πολύ ικανός, πάντα τα καταφέρνει, και πάντα πιστεύει αυτά που λέει. Πηγαίνει σε όποιον τόπο τον καλούν, όποια εποχή του ζητήσουν. Ερωτεύεται πολλές γυναίκες μαζί - είναι σε όλες το ίδιο πιστός, δεν προδίδει ούτε προδίδεται. Είναι άτρωτος στην κακία των ανθρώπων, αρκεί η κακία τους να τους κάνει να έρχονται σ΄ αυτόν. Ο συγγραφέας δεν είναι δημιουργός, δημιουργείται ακατάπαυστα από τους άλλους΄ όταν χρειαστεί να τους ικετεύσει για να έρθουν, για να μην φύγουν, επειδή ξέρει πως δεν θα τους πείσει, τους καρατομεί και τους πενθεί σε όλη του την ζωή. Δεν αισθάνεται ενοχή, δεν μετανιώνει ποτέ. Δεν είναι κακός ούτε καλός, μπορεί να είναι και το ένα και το άλλο. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πάντοτε το άλλο ( όχι το διαφορετικό: το άλλο ) - ο συγγραφέας δεν έχει ανάγκη τον Άλλον, έχει ανάγκη το Άλλο.)
Συγγραφέας είναι μια τερατώδης ανάγκη του τίποτε.

προλογικό σημείωμα

από το βιβλίο του

Γιώργου Χειμωνά

ΠΟΙΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ

Η ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ;
Εκδόσεις Καστανιώτη