Γράμμα στην Ζυστίν 5

όλα βολεύτηκαν Ζυστίν,όλα όλα όλα........

----

κρεβάτια ξέστρωτα και κάτω απο τα σεντόνια χαμόγελα,ζωή,ζωή,ζωή,ζωή κάτω απο σεντόνια και όχι κάτω απο το χώμα ηλίθιε,ηλίθιε....


έμεινα κρατώντας ένα κερί αναμμένο και ένα μπουκάλι που είχα εκεί όλες τις προσευχές μου...


μην περιμένεις τίποτα,προχώρα άκαρδε,νομίζεις ότι είσαι και μόνος,χα


όχι δεν δίστασα ποτέ,ήξερα ποιος ήμουν και τι ήθελα,ακόμα και τα λάθη μου ήμουν εγώ.


Μοναξιά ηλίθιε είναι όταν δεν σε σκέφτεται κανείς,όχι όταν έχετε καιρό να μιλήσετε...


τα πρόσωπα που αγαπώ χάνονται κοντά σε ένα φως που δεν καίει


Πάψε πια υποκριτή,όλοι θέλεις να σε προσέχουν,αηδία κατάντησες αν παλιότερα ήσουν κάτι καλύτερο


Εξακολουθώ όμως,προχωράω αργά και σταθερά,περιμένω να νυχτώσει,να μείνουν όσα φώτα αξίζουν και μπορούν να μου φωτίσουν το δρόμο,επιστροφή πόσο με συγκινεί αυτή η λέξη. πάντα μου άρεσε να επιστρέφω οπουδήποτε. στους ανθρώπους και σε σπίτια. σε ανθρώπους και σ' εσένα......

Γράμμα στην Ζυστίν 4

ποίος περίμενε απο λίγες στάχτες να αρπάξει τέτοια φλόγα Ζυστίν

.................


οι ποίητες συμμετέχουν στο ποίημα,αναπνέουν απο αυτό,το διαλύουν και μαζί και αυτό και τα κομμάτια τους,ελπίζοντας να βρεθεί κάποιος που μοίαζει με άνθρωπο και να τα μαζέψει...

βέβαια πόλλοι δεν έιχαν τέτοιες φιλοδοξίες,αλλα και αν είχαν τράκαραν πάνω σε κάτι λέρες κάλοντυμένες με απόψεις και γνώμες κολλήμενες στα ρούχα τους .....

όπως ο Κ.Κ.

-- «Τι κρίμα! αν δεν αυτοκτονούσε θα γινόταν μεγάλος ποιητής!», έτσι είπαν, όσοι κατά βάθος πιστεύουν (κι είναι οι περισσότεροι) ότι η Τέχνη, και ειδικότερα η Ποίησις, είναι απλή ασχολία -- πράγμα ανεξάρτητο από τη ζωή.

Μα συχνά έχουν λάθος. Για έναν αληθινό ποιητή, και μάλιστα γι' αντιπροσωπευτικό ποιητή, ζωή και τέχνη γίνονται ένα. Για έναν αληθινό ποιητή, το έργο του, σαρξ εκ της σαρκός του και οστούν εκ των οστών του, δεν είναι άλλο, παρά τυχαία -- και μοιραία -- έκφραση της ζωής του, όμοια μ' όλες τις άλλες, σε τρόπο που η τέχνη του να είναι η ζωή του και η ζωή του να είναι η τέχνη του, μαζί ν' αρχίζουν, μαζί να προχωρούν και μαζί να τελειώνουν.

μας λέει καλή μου Ζύστιν ο Άγρας και πιο παρακάτω....

Ημπορούσε και να πλάση, όπως άλλοι ρομαντικοί, τη ρομαντική του ψευδαίσθηση. Με πόσα ονόματα δεν την ωνόμασαν όσοι με τη σειρά τους την έπλασαν! Εδέμ, Ελδοράδο, Ουτοπία, Μάγυα, Ελεφάντινος Πύργος! Ο Νίτσε, στο βιβλίο του Η Γέννηση της Τραγωδίας, την ονομάζει «Απολλώνιο Πνεύμα», «Διονυσιακό Πνεύμα», κι αυτά έσωσαν, λέγει, τους αρχαίους από την πεισιθανασία. -- Ημπορούσε κι ο Καρυωτάκης να δημιουργήση ψευδαίσθηση. Έγινε, αντιθέτως, ρεαλιστής.

Ημπορούσε να μείνη, όπως οι άλλοι ρωμαντικοί, μελαγχολικός. Η μελαγχολία δεν είναι, παρά ευγένεια. Η μελαγχολία είναι τεκμήριο ευαισθησίας, κ' η ευαισθησία δεν είναι πρόσφορη μόνο για τη λύπη, παρά εξ ίσου για τη χαρά, την τρυφερότητα, το θαυμασμό, την έκσταση, τη λατρεία! Η μελαγχολία είναι πιο πρόσφορη στην ευθυμία, από την καθαυτό ευθυμία, που καταντά άβαθη, ξώδερμη και μηχανική. -- Ημπορούσε να μείνη μελαγχολικός. Έγινε τραγικός.

Ημπορούσε να φιλοσοφήση, ημπορούσε «ν' αναχωρήση εις την Τέχνη». Ημπορούσε να ξέρη ότι, άνθρωπος ποτισμένος με το «φαρμάκι που το λέμε ωραίο» (όπως έγραψε κάπου ο Παπαντωνίου), προικισμένος με της φαντασίας τα υπερφυσικά δώρα, δεν έχει ν' απολαύση πια τίποτε κ' έξω από την φαντασία -- κ' ότι με την πραγματικότητα πρέπει να έρχεται μόνο σε συμβιβασμούς. -- Ημπορούσε να γίνη φιλόσοφος. Έγινε σατυρικός.


είχε αναρωτηθεί εκείνο το καταπληκτικό ''Οι άνθρωποι δεν ακούνε;΄΄

και όμως τον άκουσαν

ο Σαχτούρης

ο Εμπειρίκος

η Γώγου

Ο Τραΐανός

και πολλά άλλα παιδιά που ξέμειναν σε κείνο το ακρογιάλι και αγνάντευαν άλλοι αγριεμένοι,άλλοι φοβισμένοι και άλλοι χωμένοι στις σκέψεις τους μακρία απο τον κόσμο που του ξυπνούσε κάθε πρωί...

...και του απάντησαν καθώς ο κρότος είχε αρχίσει να καταλαγιάζει

και αρχίζαν άλλοι....

για τις σημαίες....

Well I learned the trade from Piggy Knowles
and Sing Sing Tommy Shay, boys
God used me as a hammer, boys
To beat his weary drum today

The sun is up, the world is flat
Damn good address for a rat
The smell of blood, the drone of flies
You know what to do if the baby cries

Well, we stick our fingers in the ground,
heave and turn the world around
Smoke is blacking out the sun
At night I pray and clean my gun

The cracked bell rings as the ghost bird sings
and the gods go begging here
So just open fire when you hit the shore
All is fair in love and war

Hoist that rag!

TOM WAITS

γριά βροχή
η κόρη σου γλυκιά
απόψε μου ρίξανε τα χαρτιά
και γυμνόστηθες μαύρες ευχές μου χαμογελάνε
τύψεις γεροδεμένες
και αντιρρήσεις μου ονειρικές

απόψε λευκή σημαία.

Γραμμά στην Ζυστίν 3

με καταδικάζω κάθε μέρα Ζυστίν.τις προάλλες πέταξα στην θάλασσα κάτι χαρτιά που είχα λερώσει με μελάνι. τα είδα να κολυμπάνε,τα είδα να βουλιάζουν. οι περαστικοί με κοίταζαν με μια έκπληξη. περίμενα να έρθει και κάποιος οικολόγος ( ανθούν παντού αυτοί ) να παίξουμε ξύλο αλλά άδικα.

γύρισα σπίτι και άνοιξα το ράδιο. Τρίτο Πρόγραμμα.....

ανοίγω διάλογο με τις εμμονές και τους φόβους μου. είναι τρομακτικό τι μπορείς να να μάθεις για σένα. να γίνεις κάπως καλύτερος. να πεις ΄΄δεν αξίζω και πολλά άλλα έχω να πω δυο τρία πράγματα...΄΄.

να μην με κατηγορήσεις Ομορφιά μου ότι κλαίγομαι. δεν μου αρέσουν αυτά,δεν σκηνοθετώ τον πόνο μου - αν και ακούγεται ωραίο, προκαλείς έτσι τον περίγυρο - αλλα μερίκες φορές νιώθω σαν να χάνομαι,να χάνω την επάφη με τα πράγματα τις καταστάσεις και τους ανθρώπους.

να σαι καλά Ζυστίν.

Γράμμα στην Ζυστίν 2

Καλησπέρα Ζυστίν,

άκουσα τα τραγούδια σου. έκλεισα τα φώτα,έβαλα να πιώ απο το κρασί που έκλεψα απο τα μπάρ της Έκθεσης. οι μουσικές σου είναι ταξίδι με εισιτήριο πολύ ακριβό. οι πονεμένες σου σκέψεις και εμπειρίες συνάντησαν έναν ήχο ιδιαίτερο,απόλυτα προσωπικό σαν κλάμα ή γέλιο.

έρχονται δύσκολες μέρες Ζυστίν αλλά για αυτό ειμαστε εμείς εδώ ε?

θυμάμαι τότε που σχέδιαζαμε να πάμε στο Πάρισι και τελίκα καταλήξαμε σπίτι σου να πίνουμε τσίπουρο. εσύ άνοιξες ένα βιβλίο του Καρούζου και εγώ ένα του Σαχτούρη.
εσύ ούρλιαζες:Σὰν ἀφαιρέσεις ἀπὸ τὸν ἥλιο τὴν λαίμαργη ἀστρονομία
δὲν εἶναι πιότερος ἀπὸ μιὰ πυγολαμπίδα ποὺ διαστέλλει
τὴν κίνηση μέσ᾿ στὸ ἄναυδο σκοτάδι.
Δὲν ἔχει πόσιμη σημασία νὰ σταλάξουμε
τσιγγούνικες ἀλήθειες καὶ σταγονίδια βεβαιότητας
δὲν ἔχει οὔτε μιὰ πρωτοτυπία ἡ ξεμυαλίστρα ἡ ἐξυπνάδα
πρωτότυπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δικάζει τὶς λέξεις
ἐκεῖνος ποὺ βάζει ποινὲς ὁλοένα στὰ δάχτυλά του
τὴν ὥρα ποὺ σέρνουν ἔρημα τὴν ἄλαλη πένα.
Δὲν ἔχει μητρότητα ὁ ἴλιγγος
δὲν ἔχει πατρότητα ἡ νύχτα...

εγώ τότε αντίουρλιαζα:φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πηρούνια και τα

μαχαίρια

τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί
το στόμα μου άσπρισε και με πονάει
τα χέρια μου είναι πέτρινα
τα πόδια μου είναι ξύλινα
με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά
δεν ξέρω πώς γίνηκε και με φωνάζουν μάνα

Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές
όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα

χαρούμενα

Να με θυμάσαι


καταπληκτική βραδιά τότε Ζυστίν.να την επαναλάβουμε αλλά χωρίς τα βιβλία και τα ρούχα που θα φοράμε.




εις το επανιδείν,Ζυστίν - χα,κάνει ρίμα....

Γράμμα στην Ζυστίν

Βρέχει εδώ και μέρες,τα κρύα επανήλθαν,υγρασία και κατεβασμένα κεφάλια στο δρόμο....

Οι μέρες μικραίνουν.Όμορφα.Η διάρκεια μας αυξάνεται.
Η αγάπη σκυφτή και σακατεμένη κατηφορίζει για την πόλη μας
και πλάνες αλήτικες γυρεύουν να την βρούνε να την ξεσκίσουν...

Σκεφτόμουν τις προάλλες να αγοράσω ένα οικόπεδο στο Παράδεισο.
Ρώτησα τον ιερέα της ενορίας μου πως μπορεί να γίνει αυτό
αλλά αυτός με έστειλε στο Διάολο.

Μάλλον αυτός θα ξέρει καλύτερα.

ο παρακάτω διάλογος μεταξύ ενός ζευγαριού έξω από ένα μαγαζί που τυχαία άκουσα (κρυφάκουσα δηλαδή..)

-Μην φεύγεις...Που πας;
-Άντε γαμήσου
-Σ΄αγαπώ...
-...............


Τι να πει κανείς...

η ζωή είναι σκληρή όπως και να το κάνουμε...

αααα, την επόμενη φορά που θα με σημαδέψεις θυμήσου να οπλίσεις το όπλο.

υ.σ. οι σφαίρες δικές μου

''I just want you to be happy
That's my only little wish....''

Για τον Βασίλη (του Ντίνου)

''...χθές το βράδυ, μετά απο πολύ πόνο,σε
θυμήθηκα και έγραψα για εσένα...''

Οι τελευταίες μέρες είναι βροχερές

Ο θερμοσίφωνας έχει χαλάσει

Η πόρτα είχε καιρό να ανόιξει

Λίγο φώς αλλα πολύ ενοχλητικό

έμπαινε απο τα κλεισμένα παντζούρια και

φώτιζε τα ποιήματα σου, που τώρα

ήταν στο πάτωμα και μου ήταν αδύνατο να τα φτάσω

Ξύνοντας τις τρίχες του πηγουνιού μου σκέφτηκα:

<<Τα κόκκινα σου γένια και τα κατάμαυρα σγουρά μαλλιά σου

ταιρίαζουνε απίστευτα με τα πουκάμισα σου....>>

Αγάπη: αυτή η λέξη σε φέρνει στο μυαλό μου

μου έλειψες και αυτό το λάθος είν΄ δικό μου

΄΄..ύστερα έπεσα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα ήρεμος΄΄

ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΝΤΙΝΟ

(ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ)

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΕΘΝΟΥΣ

Σήμερον γιορτή



ο δικτάτορας κρεμασμένος ανάποδα
οι Μεσσίες παίζουν ζάρια με τα μάτια του
και το μυαλό του στην φορμόλη για μια έκτακτη ανάγκη

πυροτεχνήματα αριστουργήματα
εθνικές παραγγελιές
σημαίες ιδέες
σπασμένα προφυλακτικά
παρελάσεις και ύμνοι γυμνοί από ντροπή και αλήθεια
και στολές
(μαραμένες ψωλε.....σσσσσσσ)
στολές περιποιημένες γυαλισμένες και σωστές

σε αυτό το απίστευτο καρναβάλι προνομίων δικαιωμάτων και εσόδων...

ΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ

με μια χοντρή βαριά δερματόδετη Βίβλο

αφοπλίζω οποιοδήποτε σκεπτικιστή

και συνεχίζω αμέριμνος το ποτό μου...

ξημερώνει
μην φοβάσαι


λιώνω
σβήνω
και φεύγω απο την χαραμάδα

υστάτη προσφορά
εκείνη η καμπύλη - ευχή στα χείλη - στο πρόσωπο σου
όσα σημάδια όσες πληγές και αν έχεις
εκείνη η καμπύλη θα σε κάνει καλά

ξημερώνει...

Ο βυθός

Ένας ναύτης ψηλά
στα κάτασπρα ντυμένος
τρέχει μέσ' στο φεγγάρι

Κι η κοπέλα απ' τη γης
με τα κόκκινα μάτια
λέει ένα τραγούδι
που δε φτάνει ως το ναύτη

Φτάνει ως το λιμάνι
φτάνει ως το καράβι
φτάνει ως τα κατάρτια

Μα δε φτάνει ψηλά στο φεγγάρι


Μίλτος Σαχτούρης

Θαύμα

ο Θεός πέρασε από την γειτονιά μας

να μας δώσει κάτι χρωστούμενα,κάτι τίτλους πίστης και ιδιοκτησίας

αλλά λείπαμε όλοι

έκτοτε τον περιμένουμε..

μήπως τον είδατε εσείς?

παράκληση εις άγγελον

ότι όμορφο απέμεινε κράτα το ανάμεσα στα στήθια σου ζεστό..

Εκείνος και Εκείνος του Κώστα Μουρσελά

ΛΟΥΚΑΣ: Ναι, αλλά πριν είπες οτι σε μένα μου πηγαίνει ο ρόλος του θύματος. Αρα ποτέ εγώ δε θα φάω τη γυναίκα του άλλου.
ΣΟΛΩΝ: Ναι, αλλά αγνοείς ότι και ως θύμα έχεις επιτέλους μια ανυπολόγιστη αξία. Είσαι τρομακτικά απαραίτητος για να πάει μπροστά μια κοινωνία. Αν λοιπόν εμπιστευθείς το ρόλο σου... Βρε ηλίθιε, τα θύματα γυρίζουν τους τροχούς. Οι θύτες τους γυρίζουν;
ΛΟΥΚΑΣ: Μη, μη συνεχίζεις το 'πιασα. Εχεις λοιπόν, Σόλων, έναν τρόπο να πείθεις. Οπως και να το κάνουμε, καταφέρνεις να μου ομορφαίνεις τη ζωή. Καταφέρνεις την πιο μεγάλη μαλακία να τη βγάζεις αριστούργημα. Διότι ή πολύ μαλάκας είσαι ή για πολύ μαλάκα με περνάς.
ΣΟΛΩΝ: Σε περιφρονώ, ας μην σου απαντήσω.
ΛΟΥΚΑΣ: Συμβολικά μιλούσα, Σόλων, δεν εννοούσα εσένα ακριβώς, μη θυμώνεις.
ΣΟΛΩΝ: Μη μου τη σπας, Λουκά, αρκετά για σήμερα. Είσαι ανεπίδεκτος... Ας απολάυσουμε το ηλιοβασίλεμα. Σκάσε. Αλλωστε, όλοι για μια θέση στον ήλιο δεν ψάχνουν; Ε, ορίστε, εμείς την έχουμε. Δε σου αρκεί;
ΛΟΥΚΑΣ: Και, στο κάτω κάτω, αυτός ο χοντρός κύριος που λέγαμε μάλλον δεν πρόκειται να φανεί, για την ώρα τουλάχιστον...
ΣΟΛΩΝ: ...Και με τη μορφή που ήξερες... Οπότε τι σκας; Στο κάτω-κάτω, άλλοι ας αναλάβουν και το ρόλο της αντίστασης. Εμείς στον ήλιο μας! Και στους ρόλους μας.
ΛΟΥΚΑΣ: Και αυτοί στις ισορροπίες τους! Ε, Σόλων;
ΣΟΛΩΝ: Ναι, μωρό μου, ακριβώς, στις ισορροπίες τους, και κάπου ανάμεσα, ξεγλυστρώντας, θα τη βγάζουμε κι εμείς. Σκάσε!




(Μουσική. Ο ΣΟΛΩΝ περνάει το χέρι του πίσω από την πλάτη του ΛΟΥΚΑ. Απολαμβάνουν πανευτυχείς το ηλιοβασίλεμα.)

Μαύρα ρούχα βαριά,ασήκωτα
κι όμως φίλε μου
είναι μια λύση
είναι ο κερδισμένος χρόνος
είναι αδυναμία...

μια πανοπλία είναι ενάντια στο πένθος

Και οι 7 ήταν υπέροχοι....

Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ (του Μήτσου Κασόλα)

Ο ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ (του Κωνσταντίνου Θεοτόκη)

Ο ΧΑΤΖΗΜΑΝΟΥΗΛ (του Θράσου Καστανάκη)

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ (του Γιώργου Χειμωνά)

Ο ΞΕΝΟΣ (του Αλμπέρ Καμύ)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ (του Τσάρλς Μπουκόφσκι)

Ο ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΒΑΛΚΑΝΙΟΣ (του Νίκου Νικολαίδη)

Μολυσμένο Ποτάμι...ρέει και θα σε πάρει

...συνεχίζει να γράφει


- προσπαθω να σε πιστέψω - μη μου δινεις σημασία - ο Tom Waits και ένα μεθυσμένο πιάνο - εγώ όμως ποτέ δεν την φαντάστηκά -αλλά ήξερα που θα τη βρώ - κραύγες και εξετάσεις - κρίσεις αντικειμένικες - δουλεία δουλεία και κανείς δεν θα μιλά - χρήμα - το κατάλληλο εργατικό περιβάλλον - συγγενείς δώρο Θεού - ΘΕΟΣ; - ας είναι συνεχίζω να παρατήρω,να παραπατάω - ποτήρια πιστά,δεν ραγίζουν και τα μπουκάλια άδεια - ονειρικές παρατηρήσεις - κακία,κακία -
μη μου δίνεις σημασία - χωρές γυμνές απο κάθε ομορφιά - απιστίες και άλλα τολμηρά εξαρτήματα ερωτικά -καμιά αμφιβολία πλην της ύπαρξης - πέφτω κάτω - χοροί και τριμμένα παντελόνια στα πατώματα - βρίζεις,βρίζεις - μα ούτε ένα δάκρυ δεν καταδέχεται να κύλησει στις πεδιάδες σου...

μα..........

εεεεεεεεεεεεεε.......

ΣΟΥΤ!!!!!!!!!!!!!



Ντύσου με νύχτα...

Ξημέρωμα

Είναι κάποιες στιγμές
συνήθως λίγο πριν το ξημέρωμα
που είμαι βέβαιος
πως ο Καρυωτάκης
ο Τραΐανός
ο Άσιμος
η Γώγου
ξέρανε κάτι παραπάνω...

μελαγχολικόν

φθαρμένα ρούχα τρύπια
ξεβάφουν κάθε φθινόπωρο

πάνω μου

επίσημη πρώτη της μελαγχολίας

ένα παλτό από κίτρινα φύλλα
της βροχής οι στάλες σαν σφαίρες

ηθοποιοί και φονιάδες κουκουλωμένοι δίπλα μου
περπατάμε αγκαζέ
σαν αδέρφια....

(καραδοκούν ύπουλες χαρές και πόθοι γυμνοί....Φοβάσαι;)

πατρίδα

είχε άσχημο πρόσωπο
- και ας λέμε μεταξύ μας ότι δεν υπάρχει ασχήμια...-
αλλά το σώμα της ήταν ο τόπος μου
και η καρδιά της η παράδοση μου.

Επεισόδιο

μου είπε όταν πίνεις βγάζεις τα εσώψυχα σου
και μετά μου γέμισε το ποτήρι.


αφού το άδειασα με μια μαγική κίνηση
(εκ πείρας χαμένων)
της απάντησα και εσύ όταν πίνεις βγάζεις τα εσώρουχα σου.

Θές να σου βάλω άλλο ένα;

Καλό Φθινοπωρο....

στον υπερφυσικά φυσικό Τσαρλς Μπουκόφσκι...

στον τυραννικά φοβισμένο Φραντς Κάφκα.....

....στον αξιολάτρευτα μισητό Λουί Φερντινάν Σελίν

....και στην γλυκύτατη και καλλίπυγο Druuna.

---

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ηρωική οπισθοχώρηση

όλος ο κόσμος γυρίζει
αν μείνω ακίνητος θα χαθώ
για αυτό σαν χαζός
τρέχω για να μείνω στο ίδιο σημείο ...

σκέψη συνδυάζοντας κονιάκ ρετσίνα και μία μπύρα



η αποτοξίνωση απέτυχε
αλλα ο αγώνας συνεχίζεται...