Εκείνος και Εκείνος του Κώστα Μουρσελά

ΛΟΥΚΑΣ: Ναι, αλλά πριν είπες οτι σε μένα μου πηγαίνει ο ρόλος του θύματος. Αρα ποτέ εγώ δε θα φάω τη γυναίκα του άλλου.
ΣΟΛΩΝ: Ναι, αλλά αγνοείς ότι και ως θύμα έχεις επιτέλους μια ανυπολόγιστη αξία. Είσαι τρομακτικά απαραίτητος για να πάει μπροστά μια κοινωνία. Αν λοιπόν εμπιστευθείς το ρόλο σου... Βρε ηλίθιε, τα θύματα γυρίζουν τους τροχούς. Οι θύτες τους γυρίζουν;
ΛΟΥΚΑΣ: Μη, μη συνεχίζεις το 'πιασα. Εχεις λοιπόν, Σόλων, έναν τρόπο να πείθεις. Οπως και να το κάνουμε, καταφέρνεις να μου ομορφαίνεις τη ζωή. Καταφέρνεις την πιο μεγάλη μαλακία να τη βγάζεις αριστούργημα. Διότι ή πολύ μαλάκας είσαι ή για πολύ μαλάκα με περνάς.
ΣΟΛΩΝ: Σε περιφρονώ, ας μην σου απαντήσω.
ΛΟΥΚΑΣ: Συμβολικά μιλούσα, Σόλων, δεν εννοούσα εσένα ακριβώς, μη θυμώνεις.
ΣΟΛΩΝ: Μη μου τη σπας, Λουκά, αρκετά για σήμερα. Είσαι ανεπίδεκτος... Ας απολάυσουμε το ηλιοβασίλεμα. Σκάσε. Αλλωστε, όλοι για μια θέση στον ήλιο δεν ψάχνουν; Ε, ορίστε, εμείς την έχουμε. Δε σου αρκεί;
ΛΟΥΚΑΣ: Και, στο κάτω κάτω, αυτός ο χοντρός κύριος που λέγαμε μάλλον δεν πρόκειται να φανεί, για την ώρα τουλάχιστον...
ΣΟΛΩΝ: ...Και με τη μορφή που ήξερες... Οπότε τι σκας; Στο κάτω-κάτω, άλλοι ας αναλάβουν και το ρόλο της αντίστασης. Εμείς στον ήλιο μας! Και στους ρόλους μας.
ΛΟΥΚΑΣ: Και αυτοί στις ισορροπίες τους! Ε, Σόλων;
ΣΟΛΩΝ: Ναι, μωρό μου, ακριβώς, στις ισορροπίες τους, και κάπου ανάμεσα, ξεγλυστρώντας, θα τη βγάζουμε κι εμείς. Σκάσε!




(Μουσική. Ο ΣΟΛΩΝ περνάει το χέρι του πίσω από την πλάτη του ΛΟΥΚΑ. Απολαμβάνουν πανευτυχείς το ηλιοβασίλεμα.)