Γράμμα στην Ζυστίν

Βρέχει εδώ και μέρες,τα κρύα επανήλθαν,υγρασία και κατεβασμένα κεφάλια στο δρόμο....

Οι μέρες μικραίνουν.Όμορφα.Η διάρκεια μας αυξάνεται.
Η αγάπη σκυφτή και σακατεμένη κατηφορίζει για την πόλη μας
και πλάνες αλήτικες γυρεύουν να την βρούνε να την ξεσκίσουν...

Σκεφτόμουν τις προάλλες να αγοράσω ένα οικόπεδο στο Παράδεισο.
Ρώτησα τον ιερέα της ενορίας μου πως μπορεί να γίνει αυτό
αλλά αυτός με έστειλε στο Διάολο.

Μάλλον αυτός θα ξέρει καλύτερα.

ο παρακάτω διάλογος μεταξύ ενός ζευγαριού έξω από ένα μαγαζί που τυχαία άκουσα (κρυφάκουσα δηλαδή..)

-Μην φεύγεις...Που πας;
-Άντε γαμήσου
-Σ΄αγαπώ...
-...............


Τι να πει κανείς...

η ζωή είναι σκληρή όπως και να το κάνουμε...

αααα, την επόμενη φορά που θα με σημαδέψεις θυμήσου να οπλίσεις το όπλο.

υ.σ. οι σφαίρες δικές μου