Στα

ό,τι σημαδέψαμε

μας πέτυχε.

- Ποιόν νομίζεις ότι κοροϊδευεις;
- Δεν ξέρω. . . Άλλοι τα λένε αυτά. . . Κι αν τους απογοήτεψα - δεν πειράζει - θα αυτοσχεδιάζω και θα κάνω τα δικά μου. . . Μαζί τους είμαι αλλά με τον τρόπο μου. . . Χαζός, μεθυσμένος πότε πότε. . Αλλά είναι ο τρόπος μου. . . Δεν θα αφήσω τις πληγές να γίνουνε πηγές, να πνιγούμε όλοι. . . Προχωράμε;


- Γιατί κουνάει το δάχτυλο;
- Γιατι δεν ξέρει που να το βάλει. . . Παλιά δείχνανε, τώρα το κουνάνε. . . Μεγάλες εκπτώσεις στους σιγαστήρες. . . Να πάμε να πάρουμε. . .


- Κατεβαινε φορτσάτος από Αγίας Σοφίας να βγει στην Τσιμισκή και έπεσε πάνω του. Ο άλλος του ζήτησε συγνώμη αλλά δεν άκουγε τίποτα. Έχω μαύρη ζώνη ρε. . . Θα σε τουλουμιάσω. . . 
- Τον έδειρε;
- Προσπάθησε . .  Ο άλλος που ζήτησε συγνώμη ήταν πιο σβέλτος. . . Του έριξε μια κουτουλιά, τον ξάπλωσε και συνέχισε τον δρόμο του. . . Αμέσως δυο τρεις περιστικοί σήκωσαν ενώ ψέλλιζε ΄΄Εχω μαύρη ζώνη. . . Έχω μαύρη ζώνη. . .΄΄. Μαζί με την μαύρη ζώνη, τώρα είχε και ένα κόκκινο σημάδι στα μούτρα του. . .

για τον Γιωργο Σαββίδη

που ρωτάει.

  Το ένα της φτερό ήταν μικρότερο από το άλλο. Ήθελε να κάνει τέλειους κύκλους όταν πετούσε. Μόνο αυτό. Έσκασε μέσα στο σπίτι μου από το παράθυρο. Προσγειώθηκε μπροστά μου. Με κοίταξε και άρχισε να ουρλιάζει. Τα έπιπλα, τα ποτήρια σπάσανε και τα κομμάτια τους σκορπίσανε παντού. Μερικά με βρήκαν στο πρόσωπο. Ξαπλώθηκα κάτω. Καθρέπτες δεν υπήρχαν.  Συνέχισε να ουρλιάζει. Με θυμόταν. Ολόκληρο και ό,τι έσερνα, ό,τι της είπα και της έκλεψα. Ένα ένα όλα μπροστά μου. Τα θυμόταν καλύτερα από εμένα. Προσπάθησα, έπρεπε να σηκωθώ. Τα κατάφερα και σκούπισα τα αίματα. Αυτό την νευρίασε πιο πολύ. - Είμαι ανυπόφορη, ε; Είμαι, ναι, είμαι. . . Εσύ όμως θα υποφέρεις. . . . Ναι, σίγουρο αυτό. . . Τώρα αρχίζουμε. . .
  Την κοίταξα σαν να μην είχα τίποτα πια να χάσω, έτσι την κοιτούσα πάντα. . . Έτσι την ήθελα. . . Το καταλάβαινε και χανόταν από μπροστά μου. Αυτή την φορά όμως της συμπλήρωσα  Έχω ακόμα ανάσες και κάποια κόλπα ακόμα. Όχι στολίδια. Ανάσες. . . Η σιγουριά σου θα με φάει. . .
  Ηρέμησε. Μου είπε ικανοποιημένη΄ τελειώνει και αρχίζει ο χορός των καβουριών, ρημάδι. Τα είπες, τα ξαναείπες. . . Σαν κασέτα. . . Τρώγεται σιγά σιγά. . . Έβαλες και άλλες λεπτομέρειες, φωνές, μούτες και μελωδίες κακόψυχων σωμάτων. . .  Σκίτσα κάπως ατσούμπαλα και ατάκες καρφωτές. . . Κοροϊδίες, ρημάδι;
 - Όχι κοροϊδιες. Παρεξηγήσεις. . . Θα λυθούν όλα - όσο προλάβω θα τα απλώσω - όχι τεντώματα και αηδίες.
 - Σαν τι μη αηδίες;
 - Τα Δισέγγονα της Αντιπαροχής. . . Ο Ξεναγός. . . Ο Θρίαμβος των Αχρείαστων. . . Βερεσέδια και Λιπάσματα. . .  Σπουδή σε ρητορεία και τουμπεκί.

- Στρώσου. . .
- Φύγε. . . Όλα θα γίνουν. . .
- Θα τα δω;
- Θα τα δεις. . . Μέσα τους θα μπαινοβγαίνεις. . .
- Δικά μου κι αυτά;
- Φύγε.
- Φεύγω. . . Α, και σταμάτησε να ρωτάς τις Γαλλίδες αν ξέρουν τον L.F.Celine.
- Zut alors.
- Ε;
- Zoot Allures.
- Άι σιχτίρ. . . Φεύγω, θα τα ξαναπούμε.


  Και πέταξε και γω για πέταμα και άλλα λόγια και δεν αγαπιόμαστε άλλο - τουλάχιστον με τα ίδια λόγια