Βαράνε τα όργανα λες και ζητάνε ομολογία από εκείνα / και εκείνη θυμάται τον εκάστοτε παπαρίδη που την πλήγωσε / όπως τα παιδιά αυτών που άφησαν χρέη για κληρονομιά και μια φωτογραφία με την γλώσσα απ΄ έξω.
Στο Χαλάνδρι, στην Ζωοδόχου Πηγής / η γκρίνια και ο μπεκρής / τραγουδούσανε το πολλαπλό σου είδωλο / και όλα μοιάζανε με επιδόματα νόμιμα / με σφραγίδα πυρωμένη / με ειρωνεία / με ντροπή που - μαλάκα - θα ξεχαστεί.
2 σχόλια:
Καλή Χρόνιά ,Χρόνια πολλά ,Ω μέγα Βασίλη .
δεν σε ξεχνώ ποτέ..
Ποτέ;
Προσπάθησες καθόλου;
Καλή Χρονιά, έλια βεβία.
Δημοσίευση σχολίου