απόσπασμα από μια παλιά κοροϊδία και μια φωτογράφιση

. . . .

 αντί για ταξί / ασθενοφόρο και με τα πόδια στο τέρμα
 αντί για μαλλιά / καλώδια και θηλιές 
 μισά ονόματα με διαταγές 
 δόντια σαν οροσειρές.


 αντί για ευχή / παραγγελία και κωλοτούμπα

για γυμναστική.

 

 ο βήχας, ο τσιγαρόβηχας τώρα πια τεκμήριο

 για αυτό

 μην ξεχνάς όταν σε ξεχνάνε 

 κι ας τους να πάνε να πηδάνε.

. . . .

   Είναι όλα έτοιμα για την φωτογραφία, στο κάδρο ο Βασιλιάς με τα 27 του χρόνια που τον έφαγε η μαϊμού και η Ασπασία του στην κουζίνα /  το φαΐ του μελλοθάνατου, μια τούρτα με τα κεράκια της /  δεκαεννιά κουτάκια μπύρας / οι  Stranglers - με τον μπασίστα τους και την μαύρη ζώνη του - να γυρίζουν και από πάνω το καβλιτζέκι του πικάπ / κέρατα κρουστά / αρτοσκευάσματα για τον λαό / λείπει όμως κάποιος να πατήσει το κουμπί και να βγει η φωτογραφία.
   Κατεβαίνω στο δρόμο και σταματάω περαστικούς, ζητάω εθελοντές  / όλοι έχουν δουλείες και με προσπερνούν / μια συμμορία φοιτητών με ειρωνεύεται / μια λαϊστέρα με την φίλη της μου εξηγεί ότι υπάρχει τρόπος να βγει αυτόματα η φωτογραφία / θέλω να της πω για κάποια αυτόματα πράγματα που θα της συμβούν μετά είκοσι, τριάντα χρόνια αλλά φεύγει γρήγορα /  δεν απογοητεύομαι, συνεχίζω και ένα ζευγάρι δέχεται με χαρά να θυσιάσει τρία, τέσσερα λεπτά από τον χρόνο του / κι ας τους περιμένουν κάπου για ξεσάλωμα και νταλαβέρι.

   Η φωτογραφία βγαίνει / όπως εμείς κερδισμένοι και το ζευγάρι φεύγει με μια μπύρα στο χέρι.