Αποσπασματικά τρέφεται

όρθιος ονειρεύεται

οι γιατροί κάνουν την παλαβή

λίγοι επιμένουν δίπλα του

πλάι πλάι

και βρίσκει ένα διάδρομο να τρέξει 

πάλι πίσω στο χαλασμένο φως

το κίτρινο στο κρεβάτι με εκείνη

που όταν έχει λίγο δίκιο

δεν συγχωρεί και θυμάται

τα γένια του είναι χρυσά

μόνο αυτά

χθες έμαθε να μιλάει 

αύριο θα μάθει να ακούει

δεν θα πεθάνει

χρωστάει.

΄΄θα το φάω το κεφάλι μου / τρελή για να χορτάσεις΄΄

η μαστοράντζα ξενυχτάει πάνω μου βρίζοντας
να γίνω από αποθήκη
έργο
να χαρίζω αέρα ζεστό να
κυλάνε τα λογάκια σου.

τριπίθαμο

- Τι ωραίος που είναι ο ουρανός....
- Συγκριτικά με ο,τι βλέπεις τριγύρω εδώ κάτω, σκίζει ο άτιμος. 
Κοιτάς ψηλά, πας εκεί που κοιτάς... Τι γίνεται όμως όταν σε κοιτάνε από ψηλά;

Καφέδες το πρωί στο τραπεζάκι της κουζίνας,
από κάπου νιώθεις να χάνεις την ζωντάνια σου
αλλά τίποτα δεν στάζει να λερώσει. Ανάβουμε το καντήλι και με όσο λάδι περισσεύει λαδώνουμε τους μεντεσέδες και τις γλώσσες από τις κλειδαριές. Σήμερα έπεσε πολύ κάτω στο πάτωμα και κάναμε πατινάζ μέχρι που έκανα ένα καλλιτεχνικό γκελ στο τοίχο και έσκασα με την πλάτη κάτω. Έτσι  πήραμε την απόφαση να καθαρίσουμε. Το ξεκαθάρισμα θα γίνει αργότερα.


Αλκοόλ και συνοικέσια και διαβάσεις, όλοι κάπου θα συναντηθούμε, υπομονή - ο πατέρας έχει στο στομάχι μια πληγή, εγώ μια παλιότερη στα έντερα και πάνω της το όνομα σου, υπογραφή, ο παππούς ο Κ. επαναλαμβάνει και επαναλαμβάνω όμως βγάζουμε άκρη και συμπεράσματα, όχι, το έργο το είδαμε πολλές φορές γιατί παίξαμε πολλές φορές σε αυτό, πάνω από τρεις φορές κάτι στραβό ή στραβωμένο  που επαναλαμβάνεται δεν είναι λάθος - είναι εξέλιξη και Ιστορία μπαλωμένη με κουτσομπολιά, ανθρώπινα δικαιώματα που τα ζώα δεν έχουν και απόψεις που σταδιακά γίνονται γεγονότα, ο χρόνος τα τακτοποιεί όλα και εμείς τα ξεσκονίζουμε και αλλάζουμε την διακόσμηση, ο καθένας και η διακόσμηση του,  πατσαβούρια που κάνουν την δουλειά τους, κατηγορία καμιά...

αποθηκούλα

ρουφάει από τις κάννες το φαρμάκι
και μπουκωμένη σηκώνεται να απαντήσει

με ρούχα ακριβότερα, πιο βαριά από το κορμί που νυστάζει

σηκώνεται να απαντήσει  σε αυτούς που έρχονται να την σκάψουν

να βυθομετρήσουν 

να πετάξουν τα άχρηστα και τα ευαίσθητα πράγματα τους, 

τα σκατολοΐδια

τους γέρους την γκρίνια την σιγουριά τους που ψοφάει

σηκώνεται και πετάει τα χώματα από πάνω της
γυαλίζει με τις μικρές της νίκες που σφίγγει μέσα της
εκεί που αχμάκηδες στήσανε πανηγύρι και συνωμοσία καριόλικη
και την έντυσαν μοναδική ώσπου να φύγουν κουρασμένοι παρέα


σηκώνεται και
όταν λείπει δικαιώνεται

την φτύνουν, γλιστράει και φτάνει πρώτη
μα δεν καταλαβαίνουμε τα λόγια


όλοι νικάμε χώρια και γράφουμε σοβαρά


το γέλιο από μέσα σπάει

σημειώσεις ανάποδα

εναλλακτικές θεραπείες και εναλλακτικός θάνατος.

τα ξυπνητήρια ορχήστρα, διώχνουν τους εφιάλτες. 

όπως το πιάνο μπορεί να γίνει τραπέζι

και το αντίστροφο

έτσι και εσύ γίνεσαι άνθρωπος

και σε χαίρομαι.

1,56 Φελίνα με φιλοξενεί

φιλοδοξεί να σκηνοθετήσει το τομάρι μου.

μια ερημιά θέλουν να γεμίσουν και να ρημάξουν με τους καθημερινούς τους έρωτες και μάχες, σέρνουν αιώνες πίσω τους μα παίζουν τους χαζούς, ξέρουνε να γκρινιάζουν, ξέρουνε πότε να φοβηθούν και τι να κρύψουν - 

όλα καλά.

- Εδώ έπινε τον καφέ του ο Εμπειρίκος, ο Ρίτσος, ο Ελύτης. 

- Πόσο έχει ο καφές;

- 7, 8 ευρώ.

- Δηλαδή αν έπινε τον καφέ του εδώ ο Σαίξπηρ,

λογικά θα ζητούσαν κάνα νεφρό για να σερβίρουν.

να σου γλυκάνουν την ψυχή πριν σε γδάρουν, 

έτσι για σασπένς και λογάκια χαραγμένα στις πέτρες, 

πιο πρωτότυπα από ονόματα και ημερομηνίες.

50 χρόνια μετά την δολοφονία 

( ή το τροχαίο) 

του Λαμπράκη, 

ανδριάντας του Καραμανλή στην παραλία

Gay pride και παγκάκια στην Τσιμισκή.

Εξέλιξη αναπόφευκτη.

ο λόγος, η προτελευταία ανάσα, ροχάλες μετά την λιακάδα.

γυναίκες κοινόχρηστες μοναδικές.

τα παιδιά στου Θεού το καλύβι παίζουν με τα σπίρτα

κανείς δεν τους κάνει παρατήρηση.

ειρωνεία σε ένα σακί 105 κιλών

μαλακίες στην στρατόσφαιρα 

ζωή από και για

 την οθόνη.

όχι μύθος, χθες.

Όχι φιέστες -
ένα καλοψημένο μπιφτέκι και
λέξεις στην όχι και τόσο σωστή σειρά

κυκλοθυμικός σαν σβούρα
με τις εξετάσεις από τον γιατρό
και από δίπλα τα χρέη τα τοκισμένα τα σιχτίρια

να κοπανιέται
κομμάτια από τα γέλια
σαν να χαζεύει το αύριο σου
τέρας πια ελευθερωμένο
και ο πόνος του να μην συμφέρει
κανέναν.

βόλτα

Χουντικοί, νοσταλγοί του ροκ εν ρολ, στον ΟΑΕΔ με τα χέρια υψωμένα, ποιον να μουντζώσεις;  Κάπου να πάμε να παραδοθούμε. . . και όσοι φύγανε δεν μας περιμένουν, εμείς τους περιμένουμε - στο μεταξύ λίγα τραπέζια, λιγότερα πιάτα, ένα να βάλεις το κεφάλι μου πάνω να το πας βόλτα. . . 

Αγαπιέσαι, ρεύεσαι και σιγά σιγά με χωνεύεις. . . 

Μαράζωσαν τα χαλινάρια σου, λένε ΄΄Τρελή...΄΄, δεν δίνω σημασία, πάντα εσένα ψηφίζω κι ας τρέχω μετά να με φτιάξουνε από την αρχή, τους λέω ΄΄Αυτά που σπάνε εύκολα βάλτε τα βαθιά μέσα...΄΄ / δεν με  ακούνε, στα κουτουρού όλα. . . αυτά τα λέω για να μην αναρωτιέσαι ΄΄Τι πάει στραβά με αυτόν;΄΄ 

Το ανέκδοτο με μια που το 1967 έβαλε το μουνί της σε γύψ. .  Α. . . Το ξέρεις. . . Ναι, το χιούμορ πάει παντού - όχι πάντα την κατάλληλη στιγμή, αλλά πάει... Συνήθως ακάλεστο. . . Όπως το κακό, το προσωπικό και η καλοσύνη στους άλλους - όχι στους άλλους - σε αυτούς.

Σήμερα μια κυρία με σοβιετικό σκούφο μου είπε 
΄΄Δέσποτα, ένα ευρώ...΄΄

Της έδωσα. 

Ο Δεσπότης και η Δέσποινα.

Σαν αποθήκη τα γένια μου

και το κεφάλι πάει μόνο του βόλτα.

σημείωση στον Ν.Β.

΄΄να μην γίνουμε επίσημοι και ας μας κάνουν αξέχαστους στο ξύλο. . . μα τι θα πούμε; δεν θα πούμε. .  θα δείξουμε και ό,τι κοιτάει ο καθένας δικαίωμα του. . .  μετά ό,τι πει και είναι βαρύ να πέσει πάνω στο πόδι του και να χορεύει με το άλλο από τον πόνο. . . αν το πει και πετάξει, όποιοι προλάβουν ας πιαστούν - μπορεί να το τσακίσουν και να τσακιστούν μαζί του - το ΄΄μαζί του΄΄ όχι τόσο από αλληλεγγύη αλλά για λόγους σωματικούς και λίγα κλινκ κλινκ κλινκ. . . μπορεί και να τους πάει μια γύρα. . . χωρίς εισιτήριο... τουλάχιστον μέχρι την επιστροφή. . . γιατί τι είναι η ανάσταση πέρα από ένα υπερεκτιμημένο aller-retour; τα να θαύματα τα χρεώνονται όσοι δεν επιστρέφουν να πούνε - ίσως με χιούμορ ή με μυθολογία γδαρμένη να πάρει το τομάρι ο σεβαστός καθένας το τομάρι να σκεπαστεί ή να το βάλει στην κορφή ενός λάβαρου ή ενός καβλιού και να πορευτεί... θαύμα λένε και σκέφτομαι θαμμένους κόπους ή κάποια ευτυχία που χωρίς κέρδος ενοχλεί...''

Σπούλα

πως γδύνονταν με ταχύτητα φωτός ενώ η Δ.Ε.Η. έκανε την βιτσιόζα
και γελούσα έτοιμος να πεθάνω ενώ οι άλλοι μετράγαν ψίχουλα
με εκείνα που χορτάτος κοπανιόμουν και έκανα τον ακροβάτη

στις ράγες

και στις πουλημένες με στιλ και κόλπα σκοταδόψυχα

και ενά καρτούν, καρτούν ξεφτιλισμένο, στεναχωρούσε την αγάπη μου

γαμημένες χώρες ας είχα την υγειά μου μια στιγμή

και θα με φλερτάρατε σαν ορεκτικά σε μπουφέ τζαμπαντάν

Δομοκός

τους είδα

με τα μάτια δεμένα
φιλήθηκαν όπως δεν φιλήθηκαν ποτέ τους

δηλαδή δεν φιλήθηκαν καθόλου

και τώρα χωρίς κέρδος τους μαρτυράω
και εκείνοι με τις ευχές τους με τσακίζουν.