αποθηκούλα

ρουφάει από τις κάννες το φαρμάκι
και μπουκωμένη σηκώνεται να απαντήσει

με ρούχα ακριβότερα, πιο βαριά από το κορμί που νυστάζει

σηκώνεται να απαντήσει  σε αυτούς που έρχονται να την σκάψουν

να βυθομετρήσουν 

να πετάξουν τα άχρηστα και τα ευαίσθητα πράγματα τους, 

τα σκατολοΐδια

τους γέρους την γκρίνια την σιγουριά τους που ψοφάει

σηκώνεται και πετάει τα χώματα από πάνω της
γυαλίζει με τις μικρές της νίκες που σφίγγει μέσα της
εκεί που αχμάκηδες στήσανε πανηγύρι και συνωμοσία καριόλικη
και την έντυσαν μοναδική ώσπου να φύγουν κουρασμένοι παρέα


σηκώνεται και
όταν λείπει δικαιώνεται

την φτύνουν, γλιστράει και φτάνει πρώτη
μα δεν καταλαβαίνουμε τα λόγια


όλοι νικάμε χώρια και γράφουμε σοβαρά


το γέλιο από μέσα σπάει