βόλτα

Χουντικοί, νοσταλγοί του ροκ εν ρολ, στον ΟΑΕΔ με τα χέρια υψωμένα, ποιον να μουντζώσεις;  Κάπου να πάμε να παραδοθούμε. . . και όσοι φύγανε δεν μας περιμένουν, εμείς τους περιμένουμε - στο μεταξύ λίγα τραπέζια, λιγότερα πιάτα, ένα να βάλεις το κεφάλι μου πάνω να το πας βόλτα. . . 

Αγαπιέσαι, ρεύεσαι και σιγά σιγά με χωνεύεις. . . 

Μαράζωσαν τα χαλινάρια σου, λένε ΄΄Τρελή...΄΄, δεν δίνω σημασία, πάντα εσένα ψηφίζω κι ας τρέχω μετά να με φτιάξουνε από την αρχή, τους λέω ΄΄Αυτά που σπάνε εύκολα βάλτε τα βαθιά μέσα...΄΄ / δεν με  ακούνε, στα κουτουρού όλα. . . αυτά τα λέω για να μην αναρωτιέσαι ΄΄Τι πάει στραβά με αυτόν;΄΄ 

Το ανέκδοτο με μια που το 1967 έβαλε το μουνί της σε γύψ. .  Α. . . Το ξέρεις. . . Ναι, το χιούμορ πάει παντού - όχι πάντα την κατάλληλη στιγμή, αλλά πάει... Συνήθως ακάλεστο. . . Όπως το κακό, το προσωπικό και η καλοσύνη στους άλλους - όχι στους άλλους - σε αυτούς.

Σήμερα μια κυρία με σοβιετικό σκούφο μου είπε 
΄΄Δέσποτα, ένα ευρώ...΄΄

Της έδωσα. 

Ο Δεσπότης και η Δέσποινα.

Σαν αποθήκη τα γένια μου

και το κεφάλι πάει μόνο του βόλτα.