Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

μουλάρι;


κοιτά πάντα πίσω σου
τράβα πίσω από το μουλάρι
φίλε μακελάρη από τα παλιά
με τις δηλώσεις του Κυρίου στο πέτο
να λες ΄΄Απέχοντας υπερέχω΄΄
και κούνα το κούφιο σου να αλλάξει ο φωτισμός
στο κάθε σου πρωινό σε θρανία ή άλλα σφαγεία σε βεράντες με άνθη
που ανοιγοκλείνουν 
και ευτυχίες αθεράπευτες σαν βλακεία σαν εσένα σαν πορτραίτο
που σπάει το κάδρο

και δεν έχει να κρυφτεί γιατί είναι παντού.


μάρκα


- Θυμάσαι;
- Όχι, πεινάω.
- Και εγώ.


Ο άντρας σου και ο χρόνος σου έληξαν οι μπελάδες φρέσκοι από ένα χωριό γεμάτο όλμους και πέτρινα κάδρα ενώ καίγεται η αγορά και θέλεις δώρο ένα τσούρμο που να καυλώνει με ημερομηνίες και ονόματα βουτήματα στο μάρμαρο / χάδια, πουλημένα όλα - μα εμένα κανείς δεν θέλει να με αγοράσει έχω αποθηκευτικό χώρο έχω χρόνο έχω εσένα, μπορείς να έρθεις να δεις και να φύγεις τα λογία - στερνά ή πρώτα - δεν έχουν αξία, τα γραφτά μένουν γιατί ανακαλύφτηκε το χαρτί υγείας βιομηχανίας δικαιωμάτων.


- Από τότε που βγήκε η πολυτέλεια μπερδεύτηκαν οι αντοχές με τις ανάγκες μου / από τότε που δεν είχα τίποτα να πω με αγάπησαν όλοι χωρίς να προλάβουν να συστηθούν / από τότε που αποφάσισες να με σώσεις, έχω ξεχάσει να πεινάω /  από τότε που έμαθα να κοπανιέμαι απάνω σου όλα τα κτίρια μου φαίνονται ηλίθια, και όσοι μένουν μέσα τους και μέσα μου προσωρινοί / από τότε που σταμάτησα να παρακαλάω κέρδισα τρεις ώρες ύπνο παραπάνω. 



Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012


ο Θεός, η Φύση απεργούν
το έθνος αμετανόητο
το έθνος ασύστολο ως εύκολος στίχος βιδωμένος
χορευτής ποτισμένος μονάχος
δικός μου ήχος και δικός τους τάφος

και ας σέρνεις αυτόν που σε έσπειρε
και ας οργώνω φαντασίες λειψές
κάθε μέρα με τα θεία πιο πέρα

καβαλάς ανεμοστρόβιλους
νοικιάζομαι για αλεξικέραυνο
νοιάζομαι και σου μοιάζω
                              στις ανάγκες

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

κατακέφαλα




Δεν είναι πληγή, λεκές είναι, θα φύγει. . . είπε και έφυγε.
Επέστρεψε με φόρα απάνω μου.
Για μένα.




Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

78Ν


οι κραυγές σου κάνουν μια ευφάνταστη ομοιοκαταληξία / βασανιστές συνθέτες
οι σιωπές σου το μυαλό σου και μια λίρα κατοχική / ρουφιάνοι αργυραμοιβοί
αηδίες απτές
αδικίες σωστές - σε βάθος χρόνου
σάλια να ποτίσεις κάτι που θα φυτρώσει αναπόφευκτα
λέξεις που δεν θα πιστέψεις μέχρι να ματώσουν όλα γύρω σου
γύρω γύρω σου
μέσα στο 78Ν πριν σε ληστέψουν με ψαλίδι 
 διαβάζεις Ασλάνογλου και η Θάλασσα είναι πάντα μακριά
εκτός αν προσπαθείς να πνιγείς
ενώ ψάχνεις μια σύνθεση με μπάσο, τρομπέτα και Marimba
και κάποιος σου λέει για το κόμμα ενώ εσύ βάζεις
όμορφα και σίγουρα
τρεις τελείες στην σειρά.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

προχθές


Στο λεωφορείο μια λαϊστέρα  κάθετε βιαστικά δίπλα μου / μετά κάνα πεντάλεπτο με κοιτάει και φεύγει για να κάτσει αλλού / στο πρόσωπο της φαινόταν η σιγουριά για το που πάει και τι θα αφήσει να της κάνουν, στο δικό μου φαινότανε καθαρά το από που έρχομαι και το που θα με παρκάρουν. . .

Μετά την ανάβαση / βότκα με το όνομα πεθαμένου Ρώσου συνθέτη - Νίκο, αθάνατα ή απέθαντα είναι τα ζόμπι; και κάποιος είναι αθάνατος αν δεν τον σκοτώσουν ή απλά αν δεν πεθάνει; - και χυμός ροδάκινο,  κυπριακός σουρεαλισμός δηλαδή άπταιστα μεξικάνικα μπουκωμένα με χαλούμι. . .

Βραδιάζει, επιστροφή.


Στην μάπα ξαπλωμένη άχνη ή κοκαΐνη / το καμουφλάζ πετυχημένο - ένας ηλίθιος λανσάρει τα δίκια του / μπορείς να τα έχεις και εσύ μόνο με ένα συμβολικό ποσό - μια ακάλυπτη λαϊκή επιταγή για παράδειγμα.
 
Χαριλάου Χαρμάνκιοϊ, με τα πόδια πας παντού ακόμα και όταν δεν σε κυνηγούν / στην χαραμάδα της πόρτας σου άφησα 3 τσιγάρα, μου μείναν δυο, δεν ήσουν μέσα, δεν καπνίζεις - άσε τους άλλους να σαπίζουν κάτω από χαμόγελα, δεν μπορούν να σε φτάσουν - εμένα δεν θέλουν να με φτάσουν, είμαστε πετυχημένο ντουετάκι εκτός από όταν οδηγάς. . . . Εκείνη δεν τηλεφώνησε όμως έφτασα εκεί που ήθελα. . .

η πιο γλυκιά μελωδία παιγμένη ανάποδα
όπως κάποιος κρεμασμένος ανάποδα δεν μετανιώνει
γιατί δεν προλαβαίνει να μετανιώσει
όπως κάποιος που χαρίζει πρώτα τον εαυτό του, το άσχημο σώμα,
και μετά όλα τα άλλα λεπτομέρειες γαμήσια μοιρασμένα
και παρεξηγήσεις.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ψηλά

 
Δεν γίνεται να αργήσει μέχρι τα επόμενα γενέθλια του;  Από πάνω συνεχίζουν να γαμιούνται οι ελέφαντες που ξέφυγαν από το κοπάδι και δεν ξεχνούσαν τίποτα ασύμφορο, από δίπλα προσεύχονται, από κάτω κοιτάνε πιο κάτω. . . Δεν είναι απλώς τρελή, είναι τρελή για μένα, στους υπόλοιπους παραδίδει μαθήματα ευγενείας και πως να τρως το κάρβουνο αναμμένο με χάρη και τσαχπινιά. . . Κάτι ωραίες συνταγές μαγειρικής και τρόμου σε στιλ μαγείρεψε με ο,τι έχεις στο ψυγείο - όχι απαραίτητα το δικό σου - και επαγγελματική ακρίβεια - δηλαδή όλα τα λεφτά μπροστά. . . Ένας φοιτητής ιατρικής ήθελε να μου δείξει που είναι το συκώτι μου, του είπα να μου δείξει πρώτα που είναι το δικό του, δεν κατάλαβε τι εννοούσα και άλλαξε αμέσως θέμα, μου έλεγε για κάποιες θεραπείες για τους κιρσούς και τις ημικρανίες, γράφει ένα μυθιστόρημα που αυτό είναι κύριο θέμα, του χάρισα την εκτίμηση μου για αυτό και εκείνος δυο εισιτήρια διαρκείας για το Ιπποκράτειο. . . Τα έβαλα στην εσωτερική τσέπη του παλτού μου και χαμήλωσα το βλέμμα σαν να σκεφτόμουν κάτι σημαντικό. Μπήκε στο νόημα και άρχισε κουβέντα με τους παραδίπλα. . . . Πως ξεκινούσε εκείνο το αστείο με αυτόν που αυτοκτόνησε ενώ άκουγε Velvet Underground; Δεν ήταν αστείο; Ναι. . . Στον Γολγοθά που θα ανέβω σήμερα, δεν μετριέται το υψόμετρο.  . . Αλλά μπορεί να βουλώσουν τα αυτιά μου και να μην ακούω μαλακίες. . . Θα τις βλέπω, θα με βλέπουν και εκείνες και θα είμαστε ζωγραφιά αμοιβαία.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

΄΄ρόδα είναι και θα σε πατήσει΄΄


Πρίμα μπαλαρίνα και φωνή που σκίζει τον ουρανό, στο πίσω κάθισμα να ουρλιάζει - Γίνομαι τρελή τώρα. . . Δεν είναι τρελή, γίνετε τρελή, εξελίσσετε αλλά δεν διασπάται. . . Ο άλλος που οδηγάει φωνάζει και αυτός. . . Το αμάξι σιγά σιγά παρεκκλίνει από την ευθεία. . . Θα σκοτωθούμε; Όχι. . . Αγαπάνε και αγαπιούνται. . . Σκέφτομαι πω κάνα φτηνό αστείο για ματζίρηδες; Δεν ταιριάζει. . .  Λέω - Έχουμε την πρώτη γενιά πολιτικών και άλλων παρατρεχάμενων που δεν θα αξιωθεί να δει το όνομα της σε οδό ή λεωφόρο. . . Οι οικογένειες τους δεν θα καυλώσουν με αυτή την τιμή, θα έχουν όμως να φάνε τουλάχιστον. . . Δεν μου δίνουν σημασία. . .  Χαζεύω από το παράθυρο. . . Κορίτσια κουρασμένα πάνε πέρα δώθε, στην τσέπη μου έχω τα ρέστα και το πακέτο είναι γεμάτο. . . Ο καβγάς συνεχίζεται. . . Θα τα βρούνε όμως. . . Ανακωχή και ο,τι τους μείνει κέρδος είναι. . .  Σε λίγο θα με αφήσουν κοντά στο σπίτι μου και θα συνεχίσουν. . . Θα γλυτώσουν από μένα. .  . Μόνο εγώ δεν γλυτώνω από μένα. . .  Ευτυχώς. . .
Κάποια άλλη φορά, σε ένα άλλο αμάξι, πάλι συνοδηγός και ο οδηγός να έχει βάλει στην διαπασών το Sea of Love, να γαβγίζει ο Waits, να καπνίζω με δυο ρουφηξιές γερές τα τσιγάρα και να τα πετάω από το παράθυρο, τραγουδώντας με φάλτσα σε βαθμό κακουργήματος. . .  Να τρέχει ο άλλος σαν τρελός και εγώ να μην λέω τίποτα επειδή τίποτα δεν με ένοιαζε. . . Καλοκαίρι ήταν και είχε δροσιά. . . Αυτό έφτιαχνε τα πράγματα. . . Τουλάχιστον για λίγο. . .