αντιγόνη
ποτέ μόνη
αντιγόνη
έρωτας στην σκόνη
την διαθήκη κρεμασμένη πάνω από το κρεβάτι
ο ρουφιάνος ξαπλωμένος δίπλα σου να ζητάει και άλλο
εσύ κάπως εντάξει με τον εαυτό σου, σαν βρίσκεσαι στο Παρίσι
και δεν κάνει κρύο,μιλάς με άνεση γαλλικά, συννενοήσε με όλους
όλα κανονισμένα, κρασί, φώτα χαμηλά, πρόσωπα έτοιμα να συμφωνήσουν μαζί σου, πουλημένοι που μου μοιάζουν,στο προφίλ τέρας,αμφας άγγελοι ή το ανάποδο,ίσως ο κόσμος γυρίσει απο την ανάποδη,ξέρεις. . .΄΄οι έσχατοι,πρώτοι κτλπ κτλπ΄΄, ίσως τα χαμόγελα να σβήσουν όταν ξεγυμνωθούν οι αλήθειες και τότε δυο,δυόμιση,το πολύ,τρείς θα γελάνε. . .οι γενναίοι, που ζήσαν μια ζωή στο φόβο, αξίζουν μια φόρα να γελάσουν,όπως ο ήρωας του Βουτυρά στο Παρλαράμα.
οι γενναίοι φοβούνται. . .αν δεν φοβόντουσαν θα ήταν παρανοϊκοί . .αν κοιτούσαν τον εαυτό τους και μόνο θα είχε το καργιολίκι μέσα τους κάνει αποικία.
μετά ξύπνησες, ο ρουφιάνος έλειπε. . .τεντώθηκες και άναψες τσιγάρο. κάποιο απ΄ τα καρέλια είχε περισσέψει. στο πακέτο μέσα και κάποιο στιχάκι.το πέταξες στην άκρη του κρεβατιού, πακέτο και στιχάκι.
πρωινά εχθρικά. τα σεντόνια τριμμένα,λερωμένα. στην τσέπη κάποιο τσιγάρο,χύμα,ξεχασμένο. . .δεν θα πάει χαμένο. ο πονοκέφαλος στο πρόγραμμά,το ίδιο οι πόνοι στο στομάχι, το ίδιο και κακοτυχία και η Μοναξιά. ΟΛΑ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. . . .ίσως ξεφύγουμε. . . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου