με το ρυθμο απο τα καρυοφυλλια του Brixton
όταν θα με πιάνει αμηχανία
θα σου δαγκώνω τα χείλια
( η Ελεκτρική Αλίκη υπο το χλωμό σεληνόφως
σαν υπόκρουση)
όταν φωνάζεις
θα χαμηλώνω την ματιά
ψάχνοντας κάτι να γυαλίζει και αυτοεκτίμηση ακουμπισμένη στην λήθη
όταν δεν θα φωνάζεις
θα ψάχνω στο σώμα σου ζωή
δεν θα μετράω, δεν θα θυμάμαι, δεν .....
΄΄υπάρχεις;΄΄ - συμπτωματικά,γεννημένος ίδια μέρα ίδιο μήνα με έξι χρόνια διαφόρα με τον Αδελφό μου.τον Καπετάνιο.... στην Μητροπόλεως αμφότεροι.....
και κλαίγοντας
χωρις νικη και ήττα
με την ελπίδα κρεμασμένη δίπλα στο παλτό
θα σε δώ. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου