όταν είσαι ερωτευμένος γλυκαίνεις...το βάδισμα σου ανοίγει...τα τέρατα με απόψεις δεν σε ενοχλούν τόσο...τα αφήνεις να χειροκροτάνε τις αναμεταξύ τους ιδέες...δεν μιλάς πολύ...τα αφήνεις όλα να πέσουν κάτω...γδέρνεις την πάχνη της ειρωνείας από πάνω σου...με λίγα λόγια παροπλίζεσαι..ένας αφοπλισμένος μαλάκας...ακίνδυνος...δεμένος...βολεμένος με το εφήμερο των λίγων λόγων και μερικά μεθύσια που τα αναβάλλεις γιατί ΠΡΕΠΕΙ να είσαι νηφάλιος και εντάξει
μα
τα καργιόλια στήνουν χορό,κάτι συμφωνίες του στυλ ΄΄είμαστε καλά,μπορούμε να γίνουμε καλύτερα΄΄ / ΄΄μην γκρινιάζεις...μουρμούρισε μόνο...να μην σε ακούμε΄΄ / ΄΄βγάλε την μασέλα όταν είναι να δαγκώσεις - ούλα δεν φοβόμαστε. / ΄΄το αίμα σου μην το πας την αιμοδοσία - και οι δρόμοι διψάνε΄΄ / ΄΄με την κουκουλά παλιά καρφώναν - τώρα σε καρφώνουν άμα την φοράς ( τροχός είναι μάστορα μου,και γυρίζει)...
τενεκέδενιες εξουσίες χωρίς πάτο ( ίσως για αυτό ξεπατώνουν τους γύρω
αλλά αυτή η παρτούζα είναι δική τους και δική μας.)
ξεφεύγεις...
ο έρωτας ναι, αφοπλίζει...αλλά τρώει το νου....συνεπώς είναι επικίνδυνος...σαν κάποιος που μες το χειμώνα χαρίζει παντού πετρέλαιο...κανείς δεν ξέρει τι θα το κάνει ο καθένας...μπορεί να ζεσταθεί...μπορεί να αυτοπυρποληθεί για να ζεσταθεί...μπορεί να κάψει τον διπλανό του για να ζεσταθεί ο ίδιος....
αυτό είναι τελικά ο Έρωτας....Πετρέλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου