Γράμμα στην Ζυστίν 13

Να πάρεις τι κωλοτιράντες σου και να φύγεις, ΜΑΛΑΚΑ... και μετά μου πέταξε ένα άδειο μπουκάλι Βότκα. Έσκυψα την τελευταία στιγμή ( να μαζέψω τις τιράντες μου ) και το μπουκάλι έσκασε στον τοίχο, πάνω στην φωτογραφία του Επίσημου Αγαπημένου της. Τον πέτυχες τελικά είπα. Ανατινάχτηκε..άρχισε να σκίζει κάτι ποιήματα που τις είχα δώσει, να με βρίζει για ότι της είχα κάνει και εγώ να την βρίζω για ότι δεν μου είχε κάνει. Πέσαν και κάτι ψιλές. Ηρέμησε κάπως. Ξάπλωσε στον καναπέ και μουρμούριζε. Μάζεψα ότι είχα εκεί μέσα και έφυγα. Καθώς κατέβαινε τις σκάλες ένιωσα να χάνω την ισορροπία μου. Παραπάτησα 5 6 σκαλιά αλλά έφτασα στο ισόγειο σώος. Απο την Κορυφή της Σκάλας την άκουσα να γελάει. Μπορεί να με έσπρωξε, μπορεί και όχι. Για να είμαι σίγουρος ούρλιαξα ένα Καργίολα και το γέλιο συνεχίζονταν

Από το Ιπποκράτειο ( άμα το κοιτάξεις από απέναντι στην στάση του λεωφορείου αναρωτιέσαι με πόσα κιλά φουρνέλο το στέλνεις στο διάολο ) μέχρι πλατεία Ναβαρίνου.Είχε κρύο και κάπως συνήλθα απο την προηγούμενη κρυάδα. Άραγε τον Τσέχωφ και τον Καρυωτάκη τους σημάδεψε κανείς με μπουκάλι ; Βέβαια μια φορά που ο Καρυωτάκης έγινε φέσι έκανε στίβο στις ταράτσες όπως μας πληροφορεί το δήθεν κολλητάρι του.

Στην Ναβαρίνου είχε κόσμο...Πρεζάκια και χαρτζιλικωμενη εφηβεία, γαμιάδες και γαμιόλες, τζιβάδωμενους με τζιβάνες και χωρίς, κάτι πολύχρωμες κοπέλες με μπάσες φωνές, αναίσθητους και ακίνητους περιπτεράδες. Τώρα μόνο τα περίπτερα έμειναν και κάτι περιπολίες αστυνομικών.

Έχει πλάκα γιατί η ταυτότητα μου είναι σαν σερβιέτα που την βάλανε να καθαρίσει τζάμια αυτοκινήτων και όταν μου ζητάνε τα στοιχεία μου, κάνουν ολόκληρη έρευνα για να βγάλουν νόημα τι γράφει το κωλόχαρτο... Δεν με έχουν μαζέψει ακόμα... Άμα στήνεις ποντικοπαγίδες για να τσακώσεις τίγρεις και δόκανα για τα ποντίκια, άσ΄ τα να πάνε... Αλλά δεν με έχουν μαζέψει ακόμα...Ίσως γιατί είμαι υποκριτής.

Δεν πειράζει.