σημείωση και ποίημα (σχεδόν)

μικροί άνθρωποι που πίνουν

κάποια παιχνίδια δεν έχουν καλό τέλος φίλε
μένεις μόνος
δεν έχεις κάποιον να κατηγορήσεις

όλοι έχουν πάει κάπου που ξέρεις ότι δεν χωράς

κοιτάς γύρω σου
τίποτα.

--------

απροσδιόριστος ο χρόνος
άσχετη η στιγμή
είσαι μόνος
σε κοιτούν σαν χαζοί

ξέρω πράγματα πολλά
χρόνια τώρα ξυπνάω κάθε πρωί (ενίοτε και βράδυ)
πιάνω το πρόσωπο μου
κρύο
αλλά ζωντανό
''ζω'' λέω
και μετά
γράφω κάτι - ένα γράμμα,ένα κατάλογο με τις αμαρτίες και τις υποχρεώσεις μου (ποιος έχει το κουράγιο να τις ξεχωρίζει πια)-
κοιμάμαι
και κάποιος μέσα στο ύπνο μου
μου φωνάζει... ΜΑΛΑΚΑ ΔΕΝ ΖΕΙΣ,ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ ΜΟΝΟ