Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

ΟΥΛΑΛΟΥΜ



Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,
κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ' τα νερά
κι από τα δάσα.

Θάρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει ήλιο και βροχή
και νειό φεγγάρι . . .

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:

. . . Πως -; να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά"
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .


Γιάννης Σκαρίμπας

3 σχόλια:

Αγγελίνα είπε...

"Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!"

υπέροχο ποίημα, αξίζει να το ακούσεις μελοποιημένο και με τον Άσιμο να τραγουδάει...

Β.Σ. είπε...

Ναι,και είναι ακόμα πιο όμορφο το αποτέλεσμα απο αυτή την συνάντηση
αυτων των δύο ιδιόρυθμων ανθρώπων.

Unknown είπε...

o asimos to kanei san na einai diko t.einai san na eisai ekei dipla t kai na s ta leei me tropo