ΘΕΑΤΡΙΚΟΝ Νο3

(Ένα παρκάκι γεμάτο απίστευτα αντικείμενα σκορπισμένα παντού΄ άδεια κουτάκια και μπουκάλια μπύρας,σπασμένες πλαστικές καρέκλες,ένα ξερχαβαλωμένο σύνθετο,έναν τηλεφωνικό θάλαμο ριγμένο κάτω,μια κουκλά να στέκεται όρθια κρατώντας ένα τσεκούρι,εφημερίδες. Μια μικρή χωματερή. Στο κέντρο της ένα ξύλινο παγκάκι και μια λάμπα του δήμου που τρεμοσβήνει ρίχνει αρκετό φως γύρω από το παγκάκι αυτή την νύχτα.)

ΗΣΥΧΙΑ

(Κάνει την εμφάνιση του ο Ποιητής. Φαίνεται γερασμένος όχι γέρος. Παραπατάει μα κατευθείαν βρίσκει το ρυθμό του.Φοράει μαύρα. Απο το παλτό του ξεχειλίζουν κάτι κιτρινισμένα χαρτιά. Κρατάει δυο σακκούλες΄ η μια γεμάτη μπουκάλια,η άλλη γεμάτη κουτάκια. Αφήνει τις σακούλες κάτω,κοιτάει γύρω του,κάτι μουρμουρίζει,παίρνει ένα μπουκάλι,το ανοίγει με μια ταχυδακτυλουργική κίνηση,κάθεται στο παγκάκι,πίνει..... πίνει ως που να τον πάρει ο ύπνος.)

ΗΣΥΧΙΑ - ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ

(Εμφανίζεται μια κόπελά.Νέαρη.Φαίνεται ταλαιπωρημένη' τα πολύχρωμα ρούχα της είναι σκισμένα,το πρόσωπο της κλαμμένο. Βλέπει τον Ποιητή να κοιμάται. Δεν του δίνει ιδιαίτερη σημασία. Κάθεται δίπλα του. Κλείνει τα μάτια της.Κοιμάται.)

ΗΣΥΧΙΑ

(Ο Ποιητής ξυπνά. Βλέπει δίπλα του την κοπέλα. Την περιεργάζεται για λίγο.Σηκώνεται.Την σκεπάζει με το παλτό του. Ανοίγει μια μπύρα. Κάθεται στο παγκάκι και ψιθυρίζει:)

-ΦΕΓΓΕΙ Η ΚΑΜΑΡΑ

ΣΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΞΥΠΝΑΣ

ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ ΤΡΑΝΤΑΖΕΙΣ

ΚΑΘΩΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΜΙΛΑΣ

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΑΚΟΝΙΖΕΙΣ

ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ ΠΕΤΑΣ

ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΑΝΑΓΕΝΝΙΕΣΑΙ

ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ,ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΖΩ ΜΕΣ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΜΟΥ;