Τριγυρνούσε το γερμανικό γκρουπ με βήμα, όχι αστεία, στην Καμάρα, έτοιμοι όλοι για shooting. Ένα κλικ εδώ, ένα κλικ πιο 'κει. Ποζάρουνε οι πέτρες για όλους.
Μια ξέφυγε από την ομάδα και με πλησίασε. Με είδε να κρατάω μια εφημερίδα σαν κουβέρτα και πολυτονικό και της φάνηκα αξιοθέατο. Αξιοθέατο τζαμπατζίδικο και ό,τι δεν καταλαβαίνω, πρέπει να με έχει σώσει. Ήθελα να την ρωτήσω, αν ήξερε για τους Ναζί που ήρθανε κρυφά στην Ελλάδα και γίνανε προϊστάμενοι ή εκπαίδευσαν υφισταμένους για να γίνουν άξια κέρατα πάνω από κεφάλια. Δεν την πρόλαβα, έπρεπε να πάει να δει τον Λευκό πύργο η ταξιθέτρια από το Μπαϊρόιτ. ΄΄Οι φτωχομπινέδες σε χαιρετούν, Frauλα μου. . Κοίτα να δεις. . . Πόσες χιλιάδες χρόνια παπατζιλίκι. . . Καλά να περνάς Frauλα μου και να αφήνεις κάνα φράγκο στις ντόπιες μάρκες΄΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου