D.T.

Μπροστά του κάτι πρόχειρο να φάει, δίπλα του η γυναίκα και με τον νόμο πια δικιά του να τσιμπολογάει μια μερίδα πατάτες και εγώ από τα αζήτητα με φόρα, από την αρχαία Ρωμαϊκή αγορά που πριν ένα χρόνο τσουλούσανε καρπούζια και τώρα εκεί κόσμος άπλωσε το τσούλι για να φάει και ακούσει μούζικα ζωντανή. Μπαίνω στο φαστφουντάδικο με φόρα και τρέχω στις τουαλέτες. Ο διάολος, στο μπες το φορτσάτο μου δεν με είδε. Η άλλη όμως πάγωσε. Είχε δει πολλά μπες-βγες μου φορτσάτα.
 Οι τουαλέτες διακοσμημένες με φαντασία μαρκαδόρου. Τηλέφωνα για τσιμπούκια και τηλέφωνα να ανταλλάξουμε μοναξιά ( ο ένας στους δυο κερδίζει ). Βόλος 19/10/2012 γράψανε καλλιγραφικά κάποιοι μαθητές, μάλλον έτοιμοι για ξεσάλωμα μακριά από το σπίτι τους. Δεκαπεντάχρονα και αλκοολικά.
 Στο βγες από το φασφουντάδικο στάθηκα και του έριξα μια ματιά, έτσι για να αναπολήσει τα παλιά μας. Με την μπουκιά στο στόμα με θυμήθηκε και δεν την κατάπιε αμέσως. Σήκωσα το χέρι μου και έκανα ότι πονάω σαν να είχε σπάσει. Μπήκε στο νόημα. Δεν σηκώθηκε να με βουτήξει. Τον περίμενα. Ήμουν έτοιμος. Είχε κερδίσει την διπλανή αλλά το χεράκι  του με θυμόταν. Βγήκα με βήμα και γέλιο σίγουρο.
 Ανέβαινα προς το τσούλι το απλωμένο, όταν με πλησίασε ένα ήρεμο, αδυνατισμένο παιδί και μου ζήτησε να πάρω κάτι να φάει.
- Κάνα κρουασάν;
- Ναι. . Ναι. . 
- Τι να έχει μέσα;
- Αν. . . Αν μπορείς από εκείνα. . . Τα ωραία. . . Που έχουν βανίλια και σοκολάτα μαζί. . . Πολύ ωραία.

  Πήρα δυο από αυτά, μαζί ένα χυμό και μια μπύρα για ΄μένα.

- Από εδώ είσαι; τον ρώτησα.
- Ναι. . . Από εδώ. . . είπε και μου έδειξε το ΄΄εδώ΄΄ τριγύρω.
- Εγώ είμαι από το Λένινγκραντ.
- Είναι ωραία εκεί;
- Ναι. . . Κυνηγάμε διπολικές αρκούδες κάθε χειμώνα εκεί.
- Α. . . 
- Πιο κάτω είναι μια πουτάνα. Θέλεις να πάμε να της πεις ένα γεια; Έχει και τον βλάκα τον θείο της μαζί.
- Μπα. . .
- Θέλεις τίποτα άλλο;
- Όχι. . . Να. . . Κάνα ψιλό έχεις;

 Του έδωσα και τράβηξα κατά το τσούλι.

Σημειώσεις

 Γλυκάθηκε η ψυχή μου και οι ευθύνες μου πήγανε να βολτάρουν.

 Πιο πέρα δεν βρυχώνται. Ρεύονται. Απλό. Τους ακούς;

 Ο ποιητής ποτέ δεν είχε εχθρούς. Ούτε έναν. Το κεφάλι του είχε να βράζει και το σώμα του να ακολουθεί.  Ο μόνος του εχθρός είναι και ο μόνος του εαυτός. Λίγο χρόνο δώσε και θα ρθει η σκέψη η σκαλιστική και όλα τα υπόλοιπα ορεκτικά για κανίβαλους.

 Μεταφραστές. Είτε είναι σουρωτήρια, είτε το ξαναγράφουν από την αρχή και εμείς που κουτσουρεμένα τα ξέρουμε τα αποικιοκρατικά λογάκια ή τις υπόλοιπες γλώσσες, θύματα με το σταυρό στα χεράκια σας.

 Στην τελευταία ας πούμε ( Πόσο θα ζήσετε; με ρωτάει ένας με το ρολογάκι του, την γυναίκα του δαρμένη και τα καϊνάρια του περήφανα) αναμέτρηση Καλού και Κακού, χαμένο θα βγει, θα μπει μέσα, μόνο το κοινό. Οπότε αφήστε τις βλακείες και το μακελάρικο εμπόριο. Πάρε δώσε με θύματα και νεκρά κιλά, ελευθέρους χώρους.

 Τέλος.
 Όχι να μνημονεύομαι. Τίποτα να μνημονεύεται. Αυτά είναι για τους χέστες και τους ΄΄κάτι να μείνει΄΄, χωρίς να ρίξουν μια ματιά τριγύρω τους, απλά και με λύσσα κακιά ''κάτι να μείνει΄΄. Υστεροφημία να φάνε τα παιδιά μας. Όχι. Όσο αναπνέεις μόνο, να μην ξεχνάς όσο μπορείς. Ακόμα και την πιο ξεφτιλισμένη λεπτομέρεια. Μπορεί να βρεις και λίγη ουσία εκεί.

12/5/2008

στον Σ. Χ.

Ψιτ, Άγιε έχεις βγάλει το καπέλο σου μπροστά

σε μια ακέφαλη ξυπόλητη κυρία;
Έχεις χτυπήσει την πόρτα μιας τουαλέτας
για να ακούσεις την ίδια στιγμή δυο τσιριχτά ΄ΆΛΛΟΣ΄΄, απο μέσα;

Σου έχουν πει ότι είσαι ηλίθιος και ΄συ
να τους ευλογήσεις για την ασχήμια τους;
Άγιε, ποσά θαύματα πρέπει να θυσιάσεις για ένα οργασμό;
Πόσα αυτιά μαράθηκαν από τον σαχλό σου ψαλμό;
Άγιε το Θείο Δράμα έκοψε περισσότερα εισιτήρια
από την Θεία Κωμωδία;
Άγιε πες μου του χαζού, πόσες μαχαιριές χρειάζεσαι να αγιάσεις;
Πόσες βλακείες να μου μοιάσεις;

M.R.

το βάσανο έγινε δώρο
η μιζέρια άλλοθι
η μοναξιά  χώρος περισσότερος


μόνο εμένα έβαλα φωτιά
και οι καβαλαραίοι σου τρέχανε ζαλισμένοι

μόνο εμένα δεν κρέμασα ψηλά
έπεφτα μόνο να σας φτάσω

δεν πούλησα τίποτα
όλα χαρισμένα μια και τρεις φορές
και τα λάθη  και τα ουρλιαχτά κοπανιστά στις πόρτες
και από μέσα γέλια και όπλα έτοιμα.


οι έμποροι χαμογελάνε με τους μύθους
αισθηματική αριθμητική - η άγνοια συμφέρει και προσφέρει


και κάθε άχρηστος ξέθαψε σώμα και πατρίδα για να παίξει.

03:02

  - Πισωκολλητοί; Οπισθοδρομικοί; Πως το λέτε; Πως το κάνετε; 

 Δυσκοίλιοι με μια οχτάδα ρολά υγείας στα χέρια λίγο πριν τα σηκώσουν ψηλά. Ησυχία. Περισσότερη ησυχία. Πυρώνουν οι σιγαστήρες στην υπερωρία. Ακούς; Όχι με το ένα πόδι αλλά με τα δυο μικρά δάχτυλα στον τάφο. Τσακώνομαι με το εφήμερο / εκείνη διαπραγματεύεται με την θλίψη της και το παντοτινό, το δοσατζίδικο και ένα κάρο σκατόψυχοι και ιδιοτελείς μέχρι το μεδούλι το άνοστο, χειροκροτάνε. Δεν βγαίνει άκρη ούτε για να καθίσεις. Τα χάπια που περισσεύουν από τις εγχειρίσεις τα πετάνε σαν καραμέλες στους αυτοαναφλεγόμενους.
 Αυτά που κοροϊδεύουμε δεν θα τα λουστούμε, με αυτά μόνο θα πνιγούμε για λίγη δροσιά.

Όχι και πάλι

- Ποιοι νίκησαν στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;
- Αντικειμενικά; Αυτοί που ήξεραν που πέφτει η Ελβετία στο χάρτη. Το υπόλοιπο ήταν ένα ξεκαθάρισμα. Ρώτα όποιον επιχειρηματία θες.
- Και οι νεκροί;
- Γαμάτων και πτωμάτων γωνία. Αριθμοί, αριθμοί. Ρώτα όποιον θες. Βάλε στην εξίσωση τα χρόνια που πέρασαν από το μακελειό, πόσα χιλιόμετρα μακριά από μας έγινε η σφαγή κι αν φάγαμε σήμερα και θα δεις.
- Και τώρα;
- Έχω ένα ελβετικό σουγιά. Μαζί με κουτάλι, μαχαίρι, τιρμπουσόν και άλλα, έχει και σταυρό.
- Για μια ώρα ανάγκης.
- Ώρα, τέταρτο. . . Δεν ξέρω. Αν θες βούτα τον ενώ δεν κοιτάζω. Θα βρω κάποιον να ρίξω το φταίξιμο.
- Θα το κάνει πάσα αλλού. . .
- . . .Και όλο θα ρθει πάλι καρφωτό σε ΄μενα. Διπλό, τετραπλό. Γκελ στο φταίξιμο, πινγκ πονγκ οι ευθύνες.
- Όλα θα περάσουν από πάνω μας σαν βόλτα.
- Θα μας πατήσουν αλλά εμείς πριν το ΟΧΙ θα πούμε ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ. Αυτό θα μας δώσει αβαντάζ χρόνου ικανό να εξαφανιστούμε, πριν μας ξαπλώσουν χωρίς να μας στρώσουν. Και μετά τα λέμε.

Χα

 Το λικέρ στα ποδαράκια σου. Να πιεις να γλυκάνουν τα χειλάκια σου, να κολλήσουμε μέχρι αηδίας και συγγένειας. Μοιάζουμε πολύ. Βήχω εγώ και εσύ βάζεις δεύτερο τσιγάρο στο χέρι σου. Πίνω νερό και μου λες να πάω να πνιγώ. Την δροσιά του να έχεις πάντα.

 Εσύ, η προχθεσινή, φόρεσες - χωρίς να το ξέρεις - το φόρεμα της χθεσινής. Σου άρεσε και όταν σου έπεσε μεγάλο, χαμογέλασα. Σας φαντάστηκα να μαλώνετε ή να σχεδιάζετε ένα φαΐ ή ομορφιές για μια ζωή. Η άλλη είναι γκρινιάρα, δημιουργική, μοβάκι θαύμα. Εσύ πρώην μπέκρα και νυν μητέρα. Σε είπα ποτέ ΄΄μάνα μου΄΄; Όχι. . . Μόνο ψυχή μου.

 Ήρθε στον κόσμο o Garlick Junior. Ψυχούλα φρέσκια φρέσκια. Αν μοιάσει στους προηγουμένους που βολτάρανε, τους προγόνους, αλίμονο στον κόσμο. Αλήθεια. Θα βάλει φωτιές και θα ξέρεις πως να τις σβήσει. Τα συντρίμμια θα είναι για εκείνον παζλ. Μακάρι όμως να μην μοιάσει σε κανέναν. Να βουτάει πραγματάκια, να συναντάει και συνδυάζει. Θα τον δω σε λίγο καιρό. Δεν θα κλάψει με τα γένια και τα μαλλιά μου. Το ξέρω. Μου είπαν ότι γελάει συνέχεια. Μόνο όταν πεινάει εκφράζει όπως μπορεί παράπονο.

 Το κάθαρμα ο θείος του, που είπες ΄΄δεν γαμιέται΄΄ και ξάπλωσες μαζί του, δεν θα του μάθει πραγματάκια. Τι να του μάθει; Για απατεωνιές και δόξες; Λεπτομέρειες και ορεκτικά; Θα μάθει ό,τι θέλει ο ίδιος. Θα τον πιάνει τον χαζό τον θείο του από το χεράκι και ο χαζός θείος θα χαμηλώνει το κεφάλι του και θα τον ρωτάει τον μπόμπιρα ΄΄ Αυτό τι είναι;΄΄ και ο μπόμπιρας - χωρίς άποψη, βιτρίνα και αλαζονεία θα του λέει ό,τι βλέπει.

 Ό,τι ανεκτίμητο να χαριστεί. Ό,τι χαζό, ας ξυστεί, ας αναδιαμορφωθεί, ας πάει μια βόλτα και όταν γυρίσει, αν βρει κάτι όρθιο, να εύχεται να τον πλακώσει σε μια στιγμή.

 Το άλλοθι ας μην γίνει ένα με ό,τι δεν γνωρίσαμε, με ό,τι δεν μας έριξε μια μάτια και ΄΄δεν έχουμε και λέμε΄΄.

 Λικέρ στα ποδαράκια σου. Ένα εκατομμύριο στραβά σου σε συμφωνία και το κορμί σου μπροστά μου να θυμάται το δικό μου και τα δυο μαζί να θυμούνται τις πληγές και τις γλύκες. Μέσα σου στήνω μια παράσταση. Γαμιόμαστε και γελάμε. Πόσοι θα το ήθελαν αυτό; Ακόμα και με γενναία έκπτωση ή κλιματισμό.

A.S.

  

 Γαμάει και πλέκει η μηχανοράφτρα. Αυτές τις αηδίες που τις πιάνετε από την αρχή και έχετε δίκιο. Μόνο με φωτιά καθαρίζουν αυτά τα πράγματα. Όχι από αυτές που λαμπαδιάζουν μάγισσες. Τις άλλες - που λαμπαδιάζουν μόνες τους. Μέσα, μέσα βαθιά, γκελ στον πάτο.

 Με το ρολόι οι διαθέσεις / με το κιλό ό,τι πιστέψεις.

 Και λέει ότι τρελάθηκα - κοπανάει και το εφήμερο σαν μια καλή μερίδα κρέας που περιμένουμε λίγο να κρυώσει. Δεν τρελάθηκα. Δεν τρελάθηκα πολύ. Πολύ; Ναι, ναι. . . Όπως ΄΄λίγο έγκυος΄΄,  ΄΄λίγο νεκρός΄΄, ΄΄λίγο βαρετός΄΄, ΄΄σκέτο από γιουβέτσι΄΄ και άλλα από λίγο. Ποικιλία. Όχι λίγος μα λιγότερος κάθε μέρα.  Μόνο όταν λείπω, έχω δίκιο. Και χιούμορ. Και εισοδήματα. Και αποδοχή. Και δωρεάν είσοδο. Και έξοδο όπου φύγει φύγει. Και ηρεμία.

14/8/2014

 Χθες που ήρθες στον κόσμο  φρέσκος φρέσκος το κάθαρμα ο θείος σου ήταν κάπου μακριά αλλά όχι μεθυσμένος. Ήταν χαρούμενος και κέρασε. Είναι χαρούμενος και κερνάει. Όπως πάντα - μόνο που τώρα είναι χαρούμενος και εσύ υπάρχεις, φρέσκος, φρέσκος.

Αλήθεια.

 Μου στείλανε φωτογραφίες σου και μου είπανε ότι μοιάζεις με έμενα όταν γεννήθηκα. Μου είπανε ότι είσαι καλά και εσύ και η μητέρα σου. Ο μπαμπάς σου θα είναι πάντα καλά - αλλά να μου τον προσέχεις μαζί με την μαμά σου.

 Καλύτερες μέρες θα κυλήσουν - ανάμεσα σε χαζομάρες και απανθρωπίες - και όλες αυτές οι μέρες, το ξέρω - λίγα ξέρω καλά κι ας λέω πολλά - θα είναι δικές σου.

 Θα ανταμωθούμε σύντομα, ψυχή μου. 

 Σε φιλώ.

μ.

τέλειωσαν τα τσιγάρα κι αρχίσανε τα δάχτυλα
η κοκαΐνη στο ταμπλό  τα κορίτσια ένα και ένα λειψό
τα δικαιώματα στο πιάτο τα σώματα και η γλύκα στον πάτο.

. . .

θα έκαιγα την πόλη  μα υπάρχουνε παιδιά
θα έλεγα αστεία μα υπάρχουνε παιδιά
και με 'χει ξεπατώσει ο χρόνος σας.

 . . .

αυτοί που μασάνε θα αποφασίσουν για αυτούς που θα φαγωθούν
και νεκροταφεία στο χάρτη και μάρμαρο κράχτη
και  οι τουρίστες που ξεμείναν στην οδό Λαγκαδά.

F.Z.

“Information is not knowledge.
Knowledge is not wisdom.
Wisdom is not truth.
Truth is not beauty.
Beauty is not love.
Love is not music.
Music is THE BEST.” 

Ο Frank Zappa ήταν σοβαρός άνθρωπος.

Ο Frank Zappa δεν αφόδευσε ποτέ επί σκηνής, ποτέ δεν έφαγε τα σκατά του.

O Frank Zappa γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου, 1940, στο Μέριλαν της Βαλτιμόρης.

 O Frank Zappa παντρεύτηκε δυο φορές και από τον δεύτερο του γάμο είχε τέσσερα παιδιά. Την Moon Unit, τον Dweezil, τον Ahmet και την Diva.


 O Frank Zappa έζησε 52 χρόνια. Μουσικά αυτοδίδακτος, αφιέρωσε τον περισσότερο του χρόνο στην μουσική. Στην τριαντάχρονη πορεία του, πλακώθηκε με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες ( ένα νόστιμο παράδειγμα είναι ότι μετά την άρνηση της Warner να βγάλει το τριπλό άλμπουμ Läther, ο Zappa το ΄΄έπαιξε΄΄ σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό παροτρύνοντας τους ακροατές να το ΄΄γράψουν΄΄ σε κασσέτες), έφτιαξε την δικιά του εταίρια ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο του έργου του, έδωσε εκατοντάδες live, αλλάζοντας συχνά την σύνθεση της μπάντας του και αλλάζοντας την Μπαναγία σε αυτή με χιλιάδες ώρες πρόβας, τα έβαλε την PMRC, μια επιτροπή καλών κυριών, που ήθελε να προστάτεψει αθώα μικρά παιδιά από βλάσφημα ή σεξουαλικού περιεχομένου τραγούδια.

 Ο Frank Zappa έβγαλε εξήντα δυο άλμπουμ. Μετά τον θάνατο του η οικογένεια του εξέδωσε άλλα τριάντα εφτά. Ο μόνος χορηγός ήταν το κοινό του. 

 O Frank Zappa διασκεύασε - μεταξύ άλλων - το 4′33″ του John Cage.

 O Frank Zappa ανέλαβε την παραγωγή του άλμπουμ Trout Mask Replica του Captain Beefheart. Κάποια χρόνια αργότερα πρότεινε στον οικονομικά στριμωγμένο Beefheart να τον ακολουθήσει στην περιοδία του, από την οποία σήμερα έχουμε το live άλμπουμ, Bongo Fury. 

O Frank Zappa λάτρευε την μουσική του Edgard Varèse και του άρεσαν οι Shaggs, που τις θεωρούσε την τρίτη καλύτερη μπάντα του κόσμου και καλύτερες από τους Beatles.

 

  Τον Ιούνιο του 1971 κάλεσε  να παίξουν στην συναυλία του στο Filmore East τον John Lennon και την Yoko Ono.


Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς έδωσε μια συναυλία με την μπάντα του, τους Mothers of Invetion σε ένα καζίνο στο Montreux της Ελβετίας. Εκεί κάποιος ανόητος έριξε μια φωτοβολίδα μεσα στο χώρο της συναυλίας. Η πυρκαγιά που ακολούθησε κατέστρεψε όλοκληρο το καζίνο, μαζί με τον εξοπλισμό των  Mothers. Θύματα δεν υπήρξαν. To περιστατικό αυτό έγινε τραγούδι από τους Deep Purple, οι οποίοι βρίσκονταν στο κοινό.

 O Frank Zappa είχε δηλώσει ότι ο καπνός, είναι το αγαπημένο του λαχανικό.

 Τον Ιούνιο του 1991 έπαιξε στην Βουδαπέστη, η οποία γιόρταζε την αποχώρηση του σοβιετικού στρατού από την Ουγγαρία.

  

  Το τελευταίο του άλμπουμ που έβγαλε σχεδόν ένα μήνα πριν πεθάνει, ήταν το Yellow Shark με την Ensemble Modern. Ο Tom Waits - ο οποίος το 1974 άνοιγε τις συναυλίες των Mothers of Invetion και δεχόταν όλη την οργή και χλεύη του κοινού που περίμενε τους Mothers - το ανέφερε ως ένα απο τα αγαπημένα του άλμπουμ και είπε για αυτό: It is his last major work. The ensemble is awe-inspiring. It is a rich pageant of texture in colour. It's the clarity of his perfect madness, and mastery. Frank governs with Elmore James on his left and Stravinsky on his right. Frank reigns and rules with the strangest tools.

 Ο Frank Zappa πέθανε, μετά από μάχη με τον καρκίνο του προστάτη, στις 4 Δεκεμβρίου του 1993.

γ.

εκτός ηλιθίου εαυτού

εκτός ξενάγησης

εκτός κόσμου

μια γωνιά μόνο και οι άλλοι  όλοι οι άλλοι πια ασφαλείς.

μ.

έχουν και πάνω τους τα λεφτά

προσπερνάνε τον ήχο και τραβάνε απευθείας για την ηχώ.

μ.

τι θα πει ανανέωση πέρα από ένα ξεμούδιασμα
μια κίνηση φυσική και απότομη για να ξεπιαστείς
από τις παγίδες   από τις ελπίδες.

χ.

αλκοόλ
άλλα λόγια χωρίς αγάπη
και χαμένος χρόνος
και υγεία  υγεία σαν ανάμνηση

φαρμάκι  φαρμάκι ικανό για ησυχία

εγώ που μόνο να κοιτάω ξέρω

να πω ένα ΄΄Ε, ναι λοιπόν΄΄;
ο γιατρός πόσο χρόνο θα μου δώσει;
πόσο χρόνο εγώ θα αφήσω;

Αρχή

 τελευταία ευκαιρία - πάλι.

  Να σταματήσουν οι δικές μας - με βούλα και με επίθετο, διεύθυνση - βλακείες.
  Να σταματήσει, όπως πρέπει, ο χορός των καβουριών, τα παραπατήματα και τα βαριά λόγια τα απερίσκεπτα. Το πρωινό τρέμουλο και η αμηχανία.

 Ένας άγιος μισός με τακτοποιημένα σκοτάδια, φεύγει τον Σεπτέμβρη φαντάρος στην Καλαμάτα και άλλος κοιτάζει σε ποιο μέρος θα διοριστεί να διδάξει τα παιδάκια.

 Ανεργοτάξια του νου / σώμα κουρασμένο, ξεντύνεται, ξεφορτώνει, δεν θυμάται. Νηφάλιο, όπως δεν γεννήθηκε.

 Πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ, φάνηκαν μπροστά μας τόσο ταϊσμένα.

  Μπορεί εκατό, μπορεί και διακόσια ποιήματα - έχω ξεχάσει να μετράω. Άλλα μπαμπάτσικα και αλλά χτικιάρικα. Άλλα έτοιμα να σκοτωθούν και άλλα φοβισμένα, μουρμούρικα. Όλα όμως ένα. Ένας άνθρωπος. Κάτι μεταξύ ακροβάτη και ταμία.

 Φεύγεις τώρα και δεν θα σκοντάψεις πάλι σε μύθους που πήγα να γκρεμίσω. Φεύγεις με τα χαρτιά σου ωραία, τα ρούχα σου τακτοποιημένα και μια γλυκιά φωνή, ένας άνθρωπος πραγματικός, να σε περιμένει στο λιμάνι.

 Και εγώ;

 Δεν μένω πίσω. Μένω εδώ.
 Δεν περιμένω. Στέκομαι όρθιος.
 Ξεχνάω το σχέδιο, τις λεπτομέρειες
 και κρατάω, θυμάμαι το χρώμα.
 Δεν τρέμω.
 Βρίσκω πάλι ένα ρυθμό.

 Δικό μου.