Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Κοιμωμένη, άμμος

Father O'Blivion και
 Πάτερ Συνέσιος
 και
 Αναστήθηκε ο πούσταρος. 

 Ναι, αναστήθηκε ο πούσταρος.  Το χαμένο κορμί, ο τζαμπατζής και δήθεν σκοταδόψυχος, με μουράκλα που τα ξέρει όλα. . . Την διεκδίκησε και την έχασα. . . Μετά που άφησε το παραμύθι του να γκρεμιστεί μόνο του έχασε και εκείνη . . . Και της είπε για εμένα. . . ΄΄Τέτοιοι σου αξίζουν. . .΄΄.  Έίδες; Έκανε και κριτική ο τραγόπουστας. Εγώ όμως δεν τον είδα, δεν τον πρόλαβα να δει ότι και εγώ θα του άξιζα για κάνα τέταρτο - δεν ήθελα παραπάνω - να σκάσω μπροστά του, χαράτσι για τις αμαρτίες του και να τον κάνω αγνώριστο. 
 Αλλά αυτά πέρασαν. . .
 - Πέρασαν;
 - Περνούν.


 πιο πριν

 Ύφος ανθρώπου που έχει ευθύνες, πληρώνεται για αυτό και διατάζει. Με κοιτάζει σαν χαμάλη αλλά κάποιος του λέει ότι είμαι τεχνίτης. Δαγκώνεται που δεν του βγήκε η διαταγή και φεύγει πίσω φωνάζοντας ΄΄Σαράντα χρόνια δουλεύω, τέτοιο πράγμα. . . Τέτοιο πράγμα δεν έχω δει. . .΄΄

- Άντε ψόφα ρε μάστορα. . .  Δεν θέλουμε περισσότερα λεφτά. . . Εσύ να ζήσεις κι ας είμαστε φτωχοί.


 πολύ πιο πριν

 Ο Καπετάνιος είναι δυνατός - και το ντοσιέ του με τα σκίτσα μαζί του πάνω στην σκηνή - από το στόμα του βγαίνει ένας γαλαξίας, μπερδεμένα πράγματα που καίνε και δροσίζουν, μπερδεμένα, μπερδεμένα πράγματα. Η ορχήστρα είναι πίσω του, είναι μέσα στο στόμα του και ο Ζ. βουτάει την κιθάρα, έτοιμος για αέρινα γλυπτά.


 παλιότερα

 Διαολεμένοι, διαολεμένοι, συγγραφείς και γιατροί σε ένα σώμα. Ο Σελίν και ο Μπουλγκάκοφ που αγαπούσε τον Γκόγκολ και ανέστησε για λίγο τις Νεκρές Ψυχές του.


 χθες και σήμερα ( εκπομπή από το τηλέφωνο. . .)

  - Τι έγινε η γκόμενα που έβλεπε τις άλλες τσούλες να περνούν; Και το χαρτί υγείας έτσι γρήγορα μας τέλειωσε; Παιδικά τραγούδια και παιδιά αχάριστα. 

 - Κάνε και εσύ τον κληρονόμο σου.

 - Αυτόχειρες που δεν γράψανε τίποτα. Ούτε μια φωτογραφία δεν βγήκανε πέρα από εκείνη της ταυτότητας. Δεν έβγαλε κανείς λεφτά από αυτούς. . . 

-  Παλιά ήταν τρελή για μένα, τώρα είναι σκέτο τρελή. 
Υπήρξε και μια άλλη κάτω από ένα μπαλκόνι στην Αγίου Δημητρίου,
 που έτριβε τα βυζιά της ενώ άκουγε την μουσική που έπεφτε από πάνω 
( πιάνο, κιθάρα, ντέφι, γιουκαλίλι - λα ντο και ρε μινόρε ).
 - Τόσο πολύ σας αρέσει;
 -  Όχι καλέ. . . Είμαι τρελή.

 Βεβαίως. Μια Κοιμωμένη, άμμος.


 Τώρα

 Βαλς σε αναστενάρια

 Στιγμιαίες συνθέσεις
 προσθέσεις
 κατακέφαλες λέξεις που χορεύουν
 και λέξεις εσύ να τις χορέψεις
 λέξεις - μαλάκα να πιστέψεις

 σε μουντζώνουν
 και συ βλέπεις με έλεος
 την γραμμή της ζωής στην χούφτα τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: