Από μνήμης

  Τα μέρη, τα τοπία ανενόχλητα από εμένα εκεί στους χάρτες, στις καρδιές στα εισιτήρια στις εντυπώσεις στις περατζάδες, μόνο χθες που με κουβάλησες κουρασμένη
και για αυτό κακιά έβριζες τo μισό σύμπαν. Με νοιάζομαι, με νοιάζεσαι, κούραση καλή.

. . .

 

 Τα ονόματα με τα πράγματα τους / αυτό είναι / νομίζουν πως είμαι κατάλογος ή αποθήκη. Μόνο κουρασμένη είμαι για τα ΄΄όσο μπορώ΄΄ και τα ωράρια / όποτε μπορώ τώρα / δεν έχω δύναμη ούτε να με παρασύρουν λέει / όμως τέρμα  το πασπάτεμα, στρώνω για να φάμε / και σκίζει το φόρεμα της να το στρώσει πάνω στο πιάνο και σερβίρει.

 Με ρωτάνε πολλοί τι βάζω μέσα στο φαΐ και βγαίνουν όλα λουκούμι. Δεν βάζω τίποτα. Τον σκασμό μόνο βγάζω αφού τους σερβίρω. Αυτό ελπίζω και για εκείνους.

. . .

  ΄΄Μαλάκες. . . Λεφτά έχετε. . . Γυναίκες έχετε;΄΄

η τελευταία ατάκα από την ταινία του Σταύρου Τσιώλη, 
Ο Χαμένος Θησαυρός του Χουρσίτ Πασά 

. . .

  Σε μια ουρά λίγο διαφορετική από εκείνη του γαϊδάρου που φάγανε. Ουρά στο ΙΚΑ που φαγώνεται μόνη της. Η αίθουσα αναμονής, θυμίζει λίγο την αίθουσα αναμονής από τον Σκαθαροζούμη. Αλλά είμαστε περισσότεροι και περισσότερο ζωντανοί. Μετά τις δέκα και μισή, τα πάθη ανάβουν. Στον φωτεινό πίνακα γράφει το νούμερο 102. Στο χαρτάκι μου, 158. Στην τσάντα έχω ένα πάκο δικαιολογητικά - ΄΄Άδεια ποδηλάτου;΄΄- . Έχω ώρα και το βιβλίο  ΄΄ΑΛΗΛΟΓΡΑΦΕΙΑ με τον Κόστα΄΄ του Μποστ. στο χέρι. Στο υστερόγραφο του γράμματος, με ημερομηνία  25-Χ-1963, ο Μποστ. προτρέπει τον Κόστα'
  
  Στείλε με τρόπο την Αμαλία να πη εις την σύζηγον του, ότι εάν δεν μας δώσει τα χρήματα του βραβείου, ο Μποστ. θα ομιλήση εις το Θέατρον Χατζηχρήστου με τίτλον << Ο Διωγμός της ΕΡΕ υπό του Πνεύματος της Ποιήσεως. Στραγγαλισμός της ΕΡΕ υπό του Νόμπελ >> .

  Η κυρία δίπλα μου ρωτάει με ύφος - μουράκλα - Εδώ ήρθες να διαβάσεις;

- Εσείς που διαβάζετε;
- . . .
- Για την ζέστη, ήρθατε;
- Τι λες;
- Για την ζέστη, ήρθατε;
- Όχι. . . Ήρθα να ανανεώσω το βιβλιάριο μου.
- Και εγώ.
- Εσύ ήρθες για να διαβάσεις.
- Και εσύ ήρθες για την ζέστη.

  Δεν βγάζουμε νόημα. Παρακάτω πέφτουν απειλές στο προσωπικό. Το προσωπικό δεν χαμπαριάζει, οι απειλές συνεχίζονται, τα νούμερα προχωράνε. Ένα ανά δεκάλεπτο. Μπορεί και εικοσάλεπτο.