΄΄από την αποχή σε μια εποχή των απόψεων κτλπ κτλπ΄΄

   Στο μυαλό είναι τα μισά . . . . Το μυαλό δεν το ξετυλίγεις σαν δώρο, σπας πρώτα το κεφάλι και χύνεται σαν γλυκό του κουταλιού για όποιον θέλει. . . λέγανε.

  

  Ο εργοδότης του Κωμικού και του γελοίου, ο Χρόνος και όσοι δεν πρόλαβαν να τον σκοτώσουν και τα παιδιά αυτών που δεν τους μοιάζανε. . . πολύ.

  Ποιος κερδίζει; Ποιος μας γαμάει τα αυτιά, με αυτή την υπέροχη μουσική; Γιατί ο κύριος που δεν χωνεύει τα άντερα του κρατάει όπλο; Το έθνος, πότε εφευρέθηκε;  Οι μαλακίες όταν χάνονται και δεν πάνε σε εγκυμοσύνες ή να ψηφίσουν, που καταλήγουν; Τι απέμεινε από την κυρία με τα εκατό κιλά που κάποτε με αγάπησε;

  Περιμένοντας να σφίξει το σκατό, να αποκτήσει σχήμα και ηθική, μακρινούς συγγενείς, προτελευταία κατοικία. . . Δικαιώματα, δικαιώματα παλαβιάρικα που θα κάνουν θόρυβο. . . Και θα γυρίσει από εκεί που το εξόρισαν, να απλωθεί, να μαγκώσει στην πατρίδα που τον γέννησε και να γίνει ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ.

               Τα καλύτερα σου αστεία ήταν αυτά που δεν είχαν στόχο. . . Όμως βαρέθηκες να περιμένεις όπως οι νάρκες που ξέμειναν από τον πόλεμο.

. . .  

         Τα δάχτυλα του, πινέλα, η γλώσσα του, σπάτουλα και ο πούτσος του κομπρεσέρ. . . μου έλεγε η ατραξιόν της περιοχής για αυτό που της έτυχε, τότε που γύριζα να μου λαδώσουν τις κλειδώσεις. Ήταν ευτυχισμένη και εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό.

  

. . .

παρένθεση

   για τον Γιώργο Φ.

   ΄΄ Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληρώνει΄΄ ήθελε να πει, ο Σμυρνιός αλλά τον στένευαν του Ικάρου τα φτερά και η σκορδαλιά που ο Καββαδίας ένα βράδυ τον φίλεψε κρυφά από την Μαρώ.

. . .

παρένθεση 2

για την Γεωργία Δ.

       Την βρήκε εύκαιρη και καλοπροαίρετη, 1,82, σαν τα κρύα τα νερά που ξεδιψούν και δεν πνίγουνε κανένα καημένο, να της πετάξει ένα ΄΄Τα ποιήματα σου βουλιάζουν. . . Δεν πιάνουν μια. . . Κακώς τώρα τα λέω ποιήματα. . . Ούτε σαν διακόσμηση ή κάτι να μασάς  ( τσίχλα με γεύση κουτόχορτο ή επιτυχία ) δεν κάνουνε. . . Λογάκια μόνο, κολλητά το ένα με το άλλο. . . Αυτό αλλά. . .Δεν,δεν, δεν, δεν. . . ''

       Εκείνη όμως σχεδόν χαμογέλασε και του είπε ΄΄Ναι, μέσα στο θέμα είσαι. . . Το περβόλι μου δεν βγάζει ο,τι θες, στις γεύσεις που δεν σου πρήζουν τα ματάκια σου με εντυπώσεις και θαυμασμό. . . Όμως για σένα δουλεύω και δεν πληρώνoμαι. . . Όλη μου η σκαρταδούρα παρκάρει δίπλα στα δικά σου διαμάντια. . . Και εκείνα νιώθουν ότι είναι εντάξει, ότι εκπληρώνουν - χωρίς να πληρώνουν την θέση τους στην ιστορία μας την φτωχομπινεδιάρικη. . .΄΄

. . .

      - Ναι, ναι. . . Δεν έβαζε ποτέ νερό στην μπύρα του. . . Είχε έναν ανεμιστήρα στην πλάτη, αντί για φτερά και πετούσε μέσα στο σπίτι του.

      - Πως το έκανε αυτό;

      - Ξέρω εγώ; Σπίτι του ήταν, ό,τι ήθελε έκανε. . . Εγώ πάντως ο,τι είδα, λέω. . .

      - Χαφιέ. . .

      -  Ειλικρίνεια πάνω από όλα. . . Και δεν βγάζω μια. . . Από τότε που έφαγα την κουκούλα μου και σκέφτηκα πόσο ευαίσθητη είναι η επιδερμίδα μου. . . Τόσο ευαίσθητη που σκέφτεται από μόνη της και βγάζει συμπεράσματα. . . Πάνω της θα δεις φράσεις και μουσική. . . Από κάτω της έναν ηλίθιο να αγχώνεται για αυτά που γίνανε πιο πριν. . . Τότε που ξυνόσουν  και έλεγα ΄΄ Ότι η καύλα είναι μια φαγούρα΄΄  ενώ ρίχνανε χρυσόσκονη στο υπόθετο. . . Μαγεία στην γκρίνια. . . Καραμέλωναν την πούτσα. . . Αλλά δεν θα μας σκοτώνανε ολόκληρους. . . Μόνο την ώρα μας.

. . .

        Τόσο έξυπνες στιγμές, καμιά δεν θα γίνει Ιστορία. . . Όμως θα ακούσετε ο,τι θέλετε, παραγγελιά στημένη στα τέσσερα και το νόημα να βγαίνει ξινό.