χαλάλι
χαράμι
χαρακίρι
το κριθαράκι ψήνεται
μου πίνεις τις μπύρες
σε αγαπώ όπως κάθε
φορά που δίνεις απαλλαγή
νομίζεις ότι είμαι ο Bruno Schulz
αλλά ξέρω να ζωγραφίζω μόνο τριαντάφυλλα
και γράφω ότι θυμάμαι ότι μπορεί
και να έγινε
είσαι ομορφιά
όρθια και ξαπλωμένη
δεν πουλιέσαι
ξέρεις να χορεύεις
ξέρεις να τι να κάνεις με το σώμα σου
ακόμα όταν δεν υπάρχει ούτε η μοναξιά
να ησυχάσεις
χαριτωμένη και απλωμένη
όπως η ζωή που την κλέβουν
και ξέρει πότε και πως
να απαντήσει.
2 σχόλια:
χα.
μα να ναι η μοναξια πο ησυχαζει;
ή να ναι η κινηση που αποφευγει την απαντηση;
αν είναι ησυχία και όχι σιωπή. . .
αν είναι χειρονομία και όχι λόγος. . .
Δημοσίευση σχολίου