ρεαλιστικά ρεμάλια ή εκ του ασφαλούς

οι επόμενες αυτοκρατορίες
καινούργια σώματα μόλις τώρα τα καθάρισαν
η κυρία από το χθεσινό ποίημα διαμαρτύρεται
                                                  και ξετυλίγει τα παλιά
οι ήρωες από τα επόμενα φωνάζουν δειλέ δειλέ, ανισόρροπε

σαν ρεαλιστές της πείνας

μια αγωνία χωρίς αστεία

στριμωγμένοι στην γωνία

μια φαγούρα

μια ειρωνεία

μπουκάλι σπασμένο

κεφάλι ανοιγμένο

ανοιχτά μυαλά

αερισμένα μυαλά

μια καρδιά πνιγμένη

επιτέλους επιπλέει 

σαν φελλός στην επιφάνεια

αστέρι σε ουρανό και στολή 

στην γιορτή θα έχει ορεκτικά και οργή

το γράφει στο πρόγραμμα 

στην γιορτή δεν θα είμαστε μαζί

είσαι το πρόγραμμα / είμαι αναγκαία ντροπή

άχρηστος σαν ιδεολόγος μέχρι κάποιος να αφήσει την θέση του

για μια καλύτερη

ξυπνητήρια, λουλούδια για νεκρούς

μνήμη και χαρά αγκαζέ

με χειροπέδες 

τιμωρία και περηφάνια

 για κάτι που θα γίνει

κάποτε ή ποτέ

ανοργάνωτο έγκλημα

οι τρελοί με τις τσέπες γεμάτες κομφετί 

πάνε εκδρομή από την μούχλα στην πενικιλίνη και πίσω 

κάνουν παιδιά να έχουν κάποιον να μιλάνε
να τους αγοράζει τσιγάρα, να τους θυμάται

δεν είχανε 

άλλον σκλάβο

να παίξουνε 

και αρχίσανε 

τα λογοπαίγνια

με τον Χάρο