Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Δ.


χαλάλι
χαράμι
χαρακίρι

το κριθαράκι ψήνεται
μου πίνεις τις μπύρες
σε αγαπώ όπως κάθε
φορά που δίνεις απαλλαγή 
νομίζεις ότι είμαι ο Bruno Schulz
αλλά ξέρω να ζωγραφίζω μόνο τριαντάφυλλα 
και γράφω ότι θυμάμαι ότι μπορεί
                                           και να έγινε

είσαι ομορφιά
όρθια και ξαπλωμένη
δεν πουλιέσαι
ξέρεις να χορεύεις 
ξέρεις να τι να κάνεις με το σώμα σου
ακόμα όταν δεν υπάρχει ούτε η μοναξιά
                                         να ησυχάσεις

χαριτωμένη και απλωμένη
όπως η ζωή που την κλέβουν 
και ξέρει πότε και πως
                                     να απαντήσει.

2 σχόλια:

Syderia είπε...

χα.
μα να ναι η μοναξια πο ησυχαζει;
ή να ναι η κινηση που αποφευγει την απαντηση;

Β.Σ. είπε...

αν είναι ησυχία και όχι σιωπή. . .
αν είναι χειρονομία και όχι λόγος. . .