κάθισε στο κεφάλι μου σαν ιδέα

σήκωσε με όπως η τρέλα

ψηλώνει το νου / μια Κόλαση

προπονημένη από παλιά

να παίζει

μαζί σου

αυτοκριτική

αυτοκτονία

αυτοϊκανοποίηση

ποίηση σε βιβλία

αγύμναστο κορμί και η ψυχή να γυαλίζει - μόνο γυαλίζει, δεν φέγγει, βαρετά ετερόφωτη / τα ματιά κοιτάνε μόνο εκεί που τίποτα δεν θα τα τυφλώσει / με τον ορό στο χέρι να λέει ΄΄Ευτυχισμένος Όσος Χρόνος Σας Απομένει΄΄ / ο λαιμός πετρωμένος από τα τσιγάρα / και δικαιολογίες που όσο λιγότερο ευφάνταστες είναι, τόσο πιο πολύ αγγίζουν την Πραγματικότητα / Μάσκα δεν φορώ, Πρόσωπο που μόνο εγώ κατεβάζω, κατέχω - μόνο αυτό το Πρόσωπο. . . Μην το αφήσεις να μιλήσει ή να πιει. . . Μου έχουν μείνει έξι τσιγάρα - ελληνικά, ντόπια - και η Κακία που συνοδεύει τα πάντα. . . και Μουσική από διαφημίσεις ως τους δυστυχισμένους τυπάδες με τις περούκες. . . και Ταινίες με πεθαμένους και ζωντανούς. . . Λεπτομέρειες που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις με τίποτα. . . όλα ένα σύνολο. . . χωρίς άγνωστα Γιατί; αλλά ανώνυμα και φοβισμένα. . .