Αντιγόνη Super Star

το πακέτο πια είναι κίτρινο σαν τα δάχτυλα μου. Το τσιγάρο προέκταση του χεριού - όπλο δεν καταδέχτηκα να πάρω κύριε Ρίτσο να με συγχωρείτε, όμως όταν γίνει πόλεμος θα κουβαλάω πτώματα και θα τα σπέρνω στην γη μπας και η μαλάκια πετάξει ανθό. - Ανεβαίνω κατά το σπίτι σου και η άμυνα μου είναι το ''Τα παιδιά της γειτονιάς σου΄΄. Εσύ στο μπαλκόνι με σημαδεύεις. Σηκώνεις κάτι σαν μαντήλι και γελάς. Μετράω τις σκάλες καθώς ανεβαίνω - τις ίδιες σκάλες που κουτρουβάλησα όταν με είχες σπρώξει -. Το σπίτι σου μοιάζει. Το βρίσκω πάντα ίδιο. Το τασάκι είναι γεμάτο αποτσίγαρα, ένας λόφος αποτσίγαρα. Στην κορυφή τους έχεις καρφιτσώσει μια οδοντογλυφίδα με ένα κουρελόχαρτο ΄΄Θα κατακτήσω τον λόφο του καρκίνου΄΄ λες και γελάς. Σε μιμούμαι. Δεν φοράς και πολλά πράματα. Κάτι σαν εσώρουχο και από πάνω μια μακριά μοβ μάλλινη ζακέτα. Είσαι ξυπόλυτη ΄΄Η Καριόλα πήρε τις παντόφλες όταν έφυγε΄΄ μουγκρίζεις. Σε μια άκρη έχεις κάποια χαρτιά μου. ΄΄Δεν τα διάβασα όλα. Μόνα όσα είδα ότι με αφορούσαν. Υπερβάλλεις σε πολλά. Δεν είσαι το μόνο θύμα σε όλη την υπόθεση. . . '' Φέρνεις από το ψυγείο μπύρες και με σερβίρεις. Η καλοσύνη της ψυχής σου φαίνεται όταν σερβίρεις. Ανάβεις τσιγάρο. Δεν χρησιμοποιείς αναπτήρα. Ανάβεις από την κάφτρα του προηγούμενου τσιγάρου. Με κοιτάζεις και με ρωτάς αν έχω κάποιο νέο. ΄΄Είμαι τώρα μαζί σου αρά δεν αλλάξαν και πολλά΄΄ σου λέω. Χαμογελάς και δεν λες τίποτα. Συνεχίζεις να σερβίρεις. Πέφτεις δίπλα μου για να με χαϊδέψεις. Έχεις βγάλει την ζακέτα. ΄΄Θα κοιμηθείς απόψε εδώ΄΄ διατάζεις. Αφήνω κάποια κέρματα στο τραπέζι και πάω προς το κρεββάτι. Ακολουθείς σφυρίζοντας κάποιο εμβατήριο. Πλάκα έχει. Πράγματι. Πολύ πλάκα έχει.