στο στόμα της είχε ένα οπλοπολυβόλο και ΄γω σαν ηλίθιος καμάρωνα χωρίς λόγο δίπλα της. ό άλλος από απέναντι ρέμβαζε στο μπαλκόνι και ζήλευε όσους οδηγούσαν μηχανή.΄΄Αυτοί έχουν κάποιον που και που να τους αγκαλιάζει...΄΄.Πετυχήμενο αλλά πες στο σε καμιά που να το φάει. Εδώ έχουμε ακούσει πολλά, έχουμε δει κάμποσα και έχουμε ξυπνήσει κάπου που δεν ξέραμε πως βρεθήκαμε. Σε ένα παγκάκι κόντεψα να αφήσω τα κόκαλα μου - γαζωμένα από την υγρασία - και ένας καριόλης δεν βρέθηκε να με ξυπνήσει όταν κάποιοι σχεδίαζαν με στρατιωτική πειθαρχεία παρέες - σαν θίασος αλλά.... δεν άξιζε τόση οργή. αηδία ίσως.
και εσύ Ντίνο που δεν μ΄ άφησες να διαβάσω το ποίημα λίγο πριν την Θριαμβική Έξοδό σου στα Βόρεια Πολιτισμένα Κρύα, επειδή είχα πιει και δεν έλεγχα πολλά πάνω μου, καλά έκανες. Δεν τους άξιζε. Το εννοώ. Ας πάνε να φάνε κρέπες ή να αγοράσουν προφυλακτικά. Ποίημα για Εσένα δεν θα ακούσουν.
αν όλα πάνε καλά. . . θα βρω το χρόνο. Είναι τρία Βιβλία. Το πρώτο είναι για εσάς - Τα κείμενα μου είστε εσείς είχα πει κάποτε. - Το δεύτερο για τις Μούσες. Την Αγγελικά πλασμένη, την Καριόλα Μεθυσμένη και την Ηλεκτρική Ζάχαρη. Το τρίτο θα είναι σαν να μου έπεσε από τα χέρια...να έσπασε και να το κολλάω σιγά σιγά. αν όλα πάνε καλά. . . ίδωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου