Παστρικες Δουλείες

πλυνε καλά

τη λευκή σημαία
για να μην μπερδευτούν
αυτοί
που θα 'ρθούν
να μας σφάξουν.

Νοικοκύρη Μου

Ντίνακος + Ταξιδιάρα Ψυχή + ΤσίΒο . . .

Ζηλεύω όσους σπούδασαν μακρυά.

έφυγαν, ταξίδεψαν,

γνώρισαν νέους τόπους,

λησμόνησαν ανθρώπους,

μετά επέστρεψαν,

θυμήθηκαν τα παλιά,

εισέπραξαν τα φιλιά,

γέμισαν με χαρά και έφυγαν ξανά..

του Ντινάκου.

έφυγαν τα τομάρια,ναι,
αλλά εγώ κρατάω αυτό
που είπες στο 1 και 50 πάνω απο το έδαφος
φλύαρο βαμπίρ - πλησίον του Ψυχιατρείου Σταυρουπόλεως -
''ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ΄΄

πράγματι Ντινάκο μου. . .

Θα είμαστε εδώ
σκόνη και μαλακίες
θα περνούν απο πάνω μας

αλλα θα είμαστε εδώ.

μπορεί να φύγουμε και να επιστρέψουμε..
αλλά θα ΄μαστέ σαν σβούρες..
θα γυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας
δίχως ίχνος εγωισμού

θα φτιάχνω μύθους και παράλογα
και εσύ θα κρατάς την κιθάρα σου
θα τσακώνομαι και θα ερωτεύομαι φάλτσους ρυθμούς
και εσύ θα ψαρεύεις σε νερά βαθιά και ήρεμα.

μια χιλιοβιασμένη λέξη - κινητό μπουρδέλο - η ΄΄Παρέα΄΄
θα βρίσκει λίγο από την πραγματική της έννοια
όταν δεν μιλάμε και κοιτιόμαστε σαν χαζοί ωραίοι.

ωραίοι σου λέω... ωραίοι... με ένα ταξίδι - ήξερα και ξέρω μια ταξιδιάρα ψυχή που είχε και έχει ταξίδια μέσα της και πράξεις ανομολόγητες σε συμμαζεμένους με φράκο και προφυλακτικά με ημερομηνία λήξης μέσα στην δεκαετία - και αυτή - σαν θαύμα μικροκαμωμένο - ήταν ένα ταξίδι, την είδες μια στιγμή στην Κάθοδο μας στην Αττικη, - ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ - την είδες. . .
το Μοναδικό Παραμύθι που έζησα όσο καιρό με σέρνω απο ΄δώ. Χαρτί Καμμένο έλεγα στον ΤσίΒο και αυτός διαφωνούσε. . . Μ΄ αγαπά ο Καριόλης.

o Morrisson Ρeople are Strange when are you Stranger

o Waits All Weather is Strange when are you Strange.

περίμενω αστέρια πεσμένα
και θύμο
Θάνατο αργό
σε συσκευασία δώρου.

οι άνθρωποι που με φέρανε σ΄ αυτό τον κόσμο δεν πιστεύω να είναι για πολλά υπερήφανοι για ΄μένα. δυστυχώς. γιατί είναι καλοί άνθρωποι. και αυτό κάπως βαραίνει τα πράγματα. να προσπαθήσω να τους δώσω κάτι. αλλά κάτι μου κάνει σήμα ότι δεν προλαβαίνω - πως το έλεγα... ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ / ΑΛΛΑ ΤΑ ΨΩΜΙΑ ΜΟΥ ΛΙΓΑ. Ναι. Κάπως έτσι. Και είναι Κρίμα. Όχι για ΄μενα.Αλλα για τους γονείς μου. Επειδή είναι καλοί άνθρωποι. ααα, Συν ένα δικό μου παράπονό Που δεν πήγα ποτέ να πιω μια γαμημένη μπύρα με τον Παναγιώτη, τον Αδερφό μου τον Κουρσάρο. Έτσι, μια μπύρα. Σαν φίλοι. Που έχουν καιρό πολύ να ειδωθούν.

Ας εξαφανιστούμε σου λέω.

Μακέλεμα

αυτοκτονίες

μεταθέσεις

υπεραστικά γαμήσια

ενοχές νταβραντώμενες

και η σερβιτόρα

να σε γράφει στα αρχίδια της.

απέναντι. . .όμως

τι όμορφα είστε δίπλα δίπλα

ο ένας πάνω στον άλλο

και σαλιώνεστε

ιδρώνετε

σαν κάνετε μεροκάματο

ανταλλάσσετε απόψεις

και ξυπνάτε ταυτόχρονα

μαζί.

ωραίοι

σας ζηλεύω.

άσε τις υποθέσεις
το σκοτάδι δεν πεθαίνει
με σκέψεις.

ο,τι και να συμμαζέψεις
σαπίζοντας στην γνώση
λίγο χώμα αυτός που σ΄ αγαπάει
θα πετάξει.

Μαύρο κοστουμάκι σένιο
τυλιγμένος
άνετος για πρώτη φόρα.
τεσσάρων χαμάληδων
μετρώντας την αντοχή.

κάφτρα

έφτιαχνε θηλιές
και φιόγκους για δώρα

οι πληγές της άνοιγαν
από τα ασήμαντα

ήρθε μια στιγμή
και αυτή να αστράψει

και από την λάμψη της
μου άναψε τσιγάρο

μέχρι να σβήσει.

Αναφορά

στο στόμα της είχε ένα οπλοπολυβόλο και ΄γω σαν ηλίθιος καμάρωνα χωρίς λόγο δίπλα της. ό άλλος από απέναντι ρέμβαζε στο μπαλκόνι και ζήλευε όσους οδηγούσαν μηχανή.΄΄Αυτοί έχουν κάποιον που και που να τους αγκαλιάζει...΄΄.Πετυχήμενο αλλά πες στο σε καμιά που να το φάει. Εδώ έχουμε ακούσει πολλά, έχουμε δει κάμποσα και έχουμε ξυπνήσει κάπου που δεν ξέραμε πως βρεθήκαμε. Σε ένα παγκάκι κόντεψα να αφήσω τα κόκαλα μου - γαζωμένα από την υγρασία - και ένας καριόλης δεν βρέθηκε να με ξυπνήσει όταν κάποιοι σχεδίαζαν με στρατιωτική πειθαρχεία παρέες - σαν θίασος αλλά.... δεν άξιζε τόση οργή. αηδία ίσως.

και εσύ Ντίνο που δεν μ΄ άφησες να διαβάσω το ποίημα λίγο πριν την Θριαμβική Έξοδό σου στα Βόρεια Πολιτισμένα Κρύα, επειδή είχα πιει και δεν έλεγχα πολλά πάνω μου, καλά έκανες. Δεν τους άξιζε. Το εννοώ. Ας πάνε να φάνε κρέπες ή να αγοράσουν προφυλακτικά. Ποίημα για Εσένα δεν θα ακούσουν.

αν όλα πάνε καλά. . . θα βρω το χρόνο. Είναι τρία Βιβλία. Το πρώτο είναι για εσάς - Τα κείμενα μου είστε εσείς είχα πει κάποτε. - Το δεύτερο για τις Μούσες. Την Αγγελικά πλασμένη, την Καριόλα Μεθυσμένη και την Ηλεκτρική Ζάχαρη. Το τρίτο θα είναι σαν να μου έπεσε από τα χέρια...να έσπασε και να το κολλάω σιγά σιγά. αν όλα πάνε καλά. . . ίδωμεν.

15 - 16 Ασπιρίνες αλλα το θέλημα δεν έγινε

η τραγωδία περισσεύει
η κωμωδία ξεχειλίζει
γυαλίζει
δεν είναι ζωντανό
μουγκρίζει ξεσκίζοντας αυθαίρετα
χωρίς ρυθμό καρδιές
καρδιές
Κουφάλες Καρδιές
σαν τύμπανα πολέμου
μουρμουρίζουν
αλλά δεν σου λένε τίποτα

μπορεί να σκοτωθούμε
( πες καλύτερα ΄΄σκοτωθώ΄΄ )
ή να φύγω στην μέση του Πάρτι
( ο καθένας για το Πάρτι
και όλοι για την Πάρτη τους )
και με ένα θάνατο
θα δώσω σε άλλους πενήντα εκατό
ζωή

μάζεψε τους όλους
πες τους να μην κάθονται
κοντά στα παράθυρα
δεν είμαι καλά
και δεν τους βλέπω καλά.

...........................

ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ
ΓΙΑΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ
ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΜΟΙΑΖΩ ΟΥΡΛΙΑΖΩ
ΕΥΤΥΧΗΣ

μόλις Αρχίσαμε.

ΕΓΩ - χαχαχαχαχαχαχα

σκληρό αλλά τίποτα δεν φωσφορίζει. . . η ιδέα να μου κάνω κακό κερδίζει έδαφος. . . ένας που προσπαθεί να σκοτώσει τον εγωισμό του του είναι αρκετό ( και ασφαλές για αυτόν ) να μην τον ταΐζει. να το αφήσει εκεί να φωνάζει μέχρι να σκάσει. Είναι αρκετό, πίστεψε με. Από τέρας να γίνεις σκιά και να παρατηρείς και κανείς, κανείς δεν θα σε πειράξει. Γονάτισε μπροστά στην Βαβούρα - άκου κάποιον που τάισε στίχους την θάλασσα και πίκρες αυτούς που τον αγάπησαν και συνεχίζουν ( έχουν την καρδιά, ναι ) να τον αγαπούν.

Πάντα θαύμαζα ( Ο ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΜΨΗ ΠΡΙΝ ΚΟΙΤΑΧΤΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ) ανθρώπους που είχαν μεγαλύτερη ψυχική αντοχή από την δική μου. Να νιώθεις μικρός πλάι τους, η σκιά τους να σε δροσίζει. ο Ρένος και ο Κάρολος, ο Μισητός CELINE . Αλλά συνηθίζουμε να θαυμάζουμε ανθρώπους που είδαν και ζήσανε μια Κόλαση για την οποία έχουμε διαβάσει ή ακούσει.

Επικίνδυνα τα Βιβλία. Πράγματι. Χάρις αυτά σκεφτόμουν το ΄΄τώρα΄΄ και ποτέ το ΄΄μετά΄΄. Τρέχαν όλοι στο ΄΄Μετά΄΄ και εγώ αδιαφορώντας μάζευα και πετούσα τα πράγματα γύρω μου. Πολλά Βιβλία. Επικίνδυνα τα Βιβλία. Άκου με.

και τώρα - ακόμα ΄΄τώρα΄΄ - είμαι και δεν είμαι εδώ.

Συγνώμη και Ευχαριστώ.

Mort à crédit

Βότκα χωρίς πάγο

αν δεν υπάρχει Θεός
θα κάνω τον Άγιο
και το θαύμα σε ποτήρι

η αγάπη μου
μεροκάματο
και σιχτίρι

η ζωή μου
θάνατος επί πιστώσει
τριάντα αργύρια
να με ΄χουν
χρεώσει.

Αντιγόνη Super Star

το πακέτο πια είναι κίτρινο σαν τα δάχτυλα μου. Το τσιγάρο προέκταση του χεριού - όπλο δεν καταδέχτηκα να πάρω κύριε Ρίτσο να με συγχωρείτε, όμως όταν γίνει πόλεμος θα κουβαλάω πτώματα και θα τα σπέρνω στην γη μπας και η μαλάκια πετάξει ανθό. - Ανεβαίνω κατά το σπίτι σου και η άμυνα μου είναι το ''Τα παιδιά της γειτονιάς σου΄΄. Εσύ στο μπαλκόνι με σημαδεύεις. Σηκώνεις κάτι σαν μαντήλι και γελάς. Μετράω τις σκάλες καθώς ανεβαίνω - τις ίδιες σκάλες που κουτρουβάλησα όταν με είχες σπρώξει -. Το σπίτι σου μοιάζει. Το βρίσκω πάντα ίδιο. Το τασάκι είναι γεμάτο αποτσίγαρα, ένας λόφος αποτσίγαρα. Στην κορυφή τους έχεις καρφιτσώσει μια οδοντογλυφίδα με ένα κουρελόχαρτο ΄΄Θα κατακτήσω τον λόφο του καρκίνου΄΄ λες και γελάς. Σε μιμούμαι. Δεν φοράς και πολλά πράματα. Κάτι σαν εσώρουχο και από πάνω μια μακριά μοβ μάλλινη ζακέτα. Είσαι ξυπόλυτη ΄΄Η Καριόλα πήρε τις παντόφλες όταν έφυγε΄΄ μουγκρίζεις. Σε μια άκρη έχεις κάποια χαρτιά μου. ΄΄Δεν τα διάβασα όλα. Μόνα όσα είδα ότι με αφορούσαν. Υπερβάλλεις σε πολλά. Δεν είσαι το μόνο θύμα σε όλη την υπόθεση. . . '' Φέρνεις από το ψυγείο μπύρες και με σερβίρεις. Η καλοσύνη της ψυχής σου φαίνεται όταν σερβίρεις. Ανάβεις τσιγάρο. Δεν χρησιμοποιείς αναπτήρα. Ανάβεις από την κάφτρα του προηγούμενου τσιγάρου. Με κοιτάζεις και με ρωτάς αν έχω κάποιο νέο. ΄΄Είμαι τώρα μαζί σου αρά δεν αλλάξαν και πολλά΄΄ σου λέω. Χαμογελάς και δεν λες τίποτα. Συνεχίζεις να σερβίρεις. Πέφτεις δίπλα μου για να με χαϊδέψεις. Έχεις βγάλει την ζακέτα. ΄΄Θα κοιμηθείς απόψε εδώ΄΄ διατάζεις. Αφήνω κάποια κέρματα στο τραπέζι και πάω προς το κρεββάτι. Ακολουθείς σφυρίζοντας κάποιο εμβατήριο. Πλάκα έχει. Πράγματι. Πολύ πλάκα έχει.

Φωνές που δεν θα ακούσεις αλλά θα δείς

δεν το κατέχεις το πάθος και δεν έχουμε κάπου να σε κρεμάσουμε να μας χαζεύεις

δεν μιλάς και το όνομα σου δεν ξέρεις

απερίγραπτε σοφέ μας θάνατε
που κρίματα τοκίζεις
και απολογίες διαβάζεις
για να κοιμηθείς.

άσε τις μυθολογίες και κλείσε τις πόρτες. όλες τις αηδίες να μου μαζέψεις εδώ μπροστά, σαχλές και τσαχπινιές κοντοπουτανιστικες, αυτά τα ΄΄Σ΄ γαμώ΄΄ από πίσω τα πλήθη και τις φιγούρες με εφαρμοστές ιδέες. Φέρε τα όλα εδώ μπροστά μου. Φέρε τραγούδια και άσματα σημαιοφορεμένα , για υπόκρουση. . .έλα φέρε μην φοβάσαι εγώ θα καώ στην φωτιά που θα ανάψω. Κουβάλα και Φέρε. . . την χαμάλα ουδείς δύναται να την κατακρίνει. Έτσι, όλα μπροστά μου και θα σου κάνω ένα χαρμάνι που θα πιει και ο κάθε πικραμένος και θα ευχαριστηθεί. Θα κατεβαίνει το φαρμάκι και θα μικραίνουν οι σκιές τους μέχρι να χαθούν και αυτοί . . .

( Δεν θα αντέξεις γιατί έχεις καρδιά, γιατί αίμα έχεις μέσα σου και για να αφανίσεις το κακό πρέπει και εσύ να αφανιστείς. Όμως αγαπάς και πράγματα πίσω σου αφήνεις - κάτι κοκκινισμένα πρόσωπα που σε κοιτούσαν με απορία για το που θα φτάσεις ενώ κατρακυλάς - για αυτό δεν μπορείς να τους αφανίσεις )

. . . αυτά τα γαμημένα καθίκια, αυτοί που η ανάσα μου τους ενοχλεί γιατί τους κλέβω τον αέρα. Να, εδώ, είναι τα χαρτιά μου. ημερομηνίες στοιχεία και στοιχειά.Πάρτε τα. Εδώ είμαι. να αντέξω. . . Πρέπει. Τουλάχιστον να μην τους παραδώσω σώμα.

( σου τηλεφώνησα. ήμουν μόνη. δεν μου απάντησες. η μέρα ήταν ζεστή από το πρωί και κατέβηκα στην Παράλια. Αγόρασα μια σοκολάτα που ήθελα να την μοιραστώ μαζί σου. Σκεφτόμουν ότι θα σε δω. Έτσι τυχαία. Αλλά δεν ήρθες. Προσπάθησα να γίνω ποθητή στον διπλανό μου. Ξεγύμνωσα λίγο τον δεξιό μου ώμο και εκείνος άρχισε να τον φιλάει. Ήταν διακριτικός. Με δάγκωνε διακριτικά, κοίταζε να μην με ματώσει. Έπεσα κάτω και εκείνος από πάνω μου. Ίσως να ήξερε ότι σε περίμενα και έκανε πιο γρήγορα. Ένιωθα περίεργα αλλά ωραία περίεργα. Όταν τελείωσε ( εγώ όχι ) πήγε να φύγει αλλά το μετάνιωσε και έκατσε δίπλα μου. Βάλαμε τα πόδια μας στην Θάλασσα και συζητούσαμε για τυπικά πράγματα. Του είπα για σένα. Δεν έδειξε ενδιαφέρον. Θύμωσα και έφυγα. Γύρισα σπίτι. Την ώρα που πήγα να ανοίξω την πόρτα κατάλαβα ότι είχα ξεχάσει την σοκολάτα στην αμμουδιά. Καταστροφή. Τα περίπτερα είχαν κλείσει. )