στον Παππού

στην αρχή η κοπέλα μιλούσε γερμανικά και είχε γελάσει με την καρδιά της όταν της είπα οτί το Ισραήλ πρέπει να τιμήσει τον Loui Ferdinand Celine. Αποκαλύφθηκε όμως όταν σε άπταιστα ελληνικά με ρώτησε βγάζεις νόημα απο αυτά που γράφεις ; Της απάντησα όχι, αλλά ας αφήσουμε τα νοήματα στην άκρη και ας βγάλεις εσύ τα ρούχα σου καλύτερα. Έβγαλε τα ρούχα της με αδιαφορία, σαν να πήγαινε να λουστεί. Σε κάποια φάση αφαιρέθηκε ( βοήθησε σε αυτό και μια έφηβη βότκα 15 ετών ) και πέταξα τα ρούχα της από το παράθυρο. Μέτα πήγα να την χαιδέψω αλλά τραβήχτηκε. Μου εξομολογήθηκε, με μια κρυφή υπερηφάνεια, ότι είναι συνοδός πολιτείας. Ρεστοράν, Μπουζουκερί, Εγκαίνια Υπουργείων, φερετζές με λίγα λόγια για κάθε ένοχο με το σώμα του. Την ρώτησα αν κάνει τίποτα παραπάνω Γέλασε πάλι και μου είπε ότι δεν έχω τόσα λεφτά. Ήταν όμως όνειρο. Να κάθομαι απέναντι της. Να κάθεται απέναντι μου και να είμαστε αντιμέτωποι αλλά να μην ορμάει κανείς από τους δυο. Εκεί έσβηνε το όνειρο και ξυπνούσες στον εφιάλτη

Συνεχίσαμε να πίνουμε. Δυστυχώς οι θυρίδες του μυαλού μου δεν είχαν κοσμήματα, λίρες και ομόλογα. Μόνο χρέη και μια μνήμη γεμάτη τηλέφωνα για μια ώρα ανάγκης.

Της έκανε εντύπωση πως στο δίπλα δωμάτιο κοιμόταν ο Παππούς ( ο όποίος έκανε δηλαδή πως κοιμόταν. ο Παππούς δεν κοιμάται ποτέ. Δεν θέλει ο Κύριος Χάρος να τον πιάσει στον ύπνο ).
Μου ζήτησε να τον δει. Της υποσχέθηκα οτι θα τον δεί λίγο πριν φύγει. Μέτα από αυτό ξάπλωσε στο Μπαουλοντίβανο και χαλάρωσε. Σκέφτηκα να την φωτογραφίσω αλλά θα ήταν λίγο. Αποκοιμήθηκε.