. . και Shostakovich ( την εβδόμη ) ήταν ένα κοντόπαχο πλάσμα που όλη μέρα τύλιγε τούφες χασίς με σελίδες που έκοβε από το ΄΄Έγκλημά και Τιμωρία΄΄ και ύστερα τα μοίραζε στα παιδιά που βγαίναν άλλοτε μισόγυμνα άλλοτε ντυμένα επίσημα και βγαίναν στην γύρα για να αξιοποιήσουν το χρόνο που έκλεψαν από τα ρολόγια και τα ημερολόγια made in Diestramenos & Organosi.
και γύρισε η ζωγραφιά και είπε στο ζωγράφο
- ωραία ζωγραφίζεις.
και ο ζωγράφος της απάντησε
- ζωγραφίζω εσένα. . .
με το που ακούστηκε η Κραυγή ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ άρχισαν όλοι να τρέχουν προς την έξοδο. κατί άσχημοι και άγριοι τύποι πήγαν να κλείσουν τις πόρτες αλλά εμείς ήμασταν αγριεμένοι και δεν τους αφήσαμε΄ τους ποδοπατήσαμε και φτύνοντας αίμα σύρθηκαν στην άκρη.
πλησίασα κάτι όμορφους κήπους με συντριβάνια και αυτόματο πότισμα. φαντάσματα αλλοδαπών κηπουρών και παχύσαρκοι ιδιοκτήτες λιάζονταν στον ήλιο. ήταν καλοκαίρι. οι κορούλες τους με το που με πήραν είδηση άρχισαν να μου πετάνε κάτι χαλίκια που διακοσμούσαν το συντριβανάκι.τα κοριτσάκια ζήλεψαν οι γονείς και ξηλώνοντας τα πλακάκια της βεράντας τους με βάλανε στο σημάδι. εγώ βουτούσα κομμάτια από δω και απο ΄κει και τα πετούσα πίσω αλλά το παιχνίδι ήταν απ΄ την αρχή χαμένο. ήταν 6 και ήμουν ένας.άσε που παίζαμε και στην έδρα τους.
στο τέλος ήρθε η αστυνομία και με πυροβόλησε.πυροβόλησαν και τους γονείς με τα παιδιά τους αλλα ευτυχώς δεν πέτυχαν τα παιδιά. αυτός που μου έριξε στο γόνατο ήταν φίλος του πατέρα μου και έτσι τον καθησύχασα λέγοντας του ότι ήταν μια παρεξήγηση και δεν θα μπλέξει με ανακρίσεις και κωλωιστορίες.
πηγαίνοντας για το νοσοκομείο το ασθενοφόρο κόλλησε σε μια πορεία συνδικαλιστών
άναψα τελικά το τσιγάρο σου και περίμενα να γίνουν δεκτά τα αιτήματα τους.
( η Ελένη και το πρώτο ποίημα / ο γραφικός χαρακτήρας του Χειμωνά και η Φωνή του { ήξερα πού θα την βρω. Bράδυαζε κι ήταν η ώρα που η Βρετάνη τυλιγόταν την σημαία της το μαύρο και το λευκό. } / το δοκίμιο του Νίκου Β. για την γελοιότητα του Υπερφυσικού / ο Ντίνος χαμογελάστος να πηγαίνει με αυτόματες ταχύτητες όπου τραβάει η ψυχή του / Cricket 2 Ευρώ προσφορά / ο Πατέρας να γελοιοποιεί τον Καπιταλισμό / η Μητέρα να μου λέει πρωί πρωί Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥ / η Α. μεθυσμένη να με αγαπά / η Α. { που είναι άγγελος και λύνει τα φτερά της συν ότι τραγουδάει στο Χάρτινο Τσίρκο } νηφάλια να με αγαπά / τα χαρτιά κάτω από το γραφείο σαν βαρίδι / η Κατερίνα ανάερη να χορεύει / ο Αδερφός μου { άλλος κόσμος } / ο Κάρολος που με έσωσε εκείνο το Καλοκαίρι / η Εύα με αργύρια και την Αγάπη της / εκείνη η ημέρα με του διαόλου το Λιβάνι / τα αστικά λεωφορεία που μοιάζουν με γυναίκες {έ, Τάσο} / ο Πάνος {- Πώς και λές αστεία συνέχεια; / - Αλήθειες λέω Πάνο } / ο Σταύρος και η Έλενα και γαβγίσματα { το μαύρο και το κόκκινο } / οι υπεραστικές ανταποκρίσεις του Bosko / το Νοέμβριο στα Ελληνικά Στρατά { είπε κανείς ΣΚΑΤΑ ; } / οι Ιταλικές Κωμωδίες / τα παλληκάρια στο Ziggy { - Βασίλη, να σε κεράσω μια Criket } / ο Απάτης Σκορδάς / η Κυρά - Ναζλού που βαρούσε δεκαεξάωρα στα τούβλα και είδε την Μάνα της να την σκοτώνουνε στο ξύλο οι χωροφυλάκοι / η Γ.Καραβαγγέλη 12β με την παρέλαση των Μουσών { ωραίες κοπέλες περνάνε απο τον δρόμο σου } / οι { μη} ευχές στην { δεν με λένε } Μαρία / οι Ποιητές όλοι νεκροί στο χαρτομάνι τους / αυτά που διεκδίκησα απ΄ την νύχτα / η Σουηδία { εμείς εκεί στην Σουηδία / και εσείς εδώ μαλακές [ το ξερό σας το κεφάλι]} / ο Πλησίον του Ποιητή και ο Εχθρός του Ποιητή / η Καρδια μου που φωσφορίζει και Σ΄ αγαπώ όλους και μαζί.........................)
- μη λες μαλακίες. δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. τουλάχιστον δεν συνηθίζεται εν ζωή.
- τότε να σε σκοτώσω.
- δεν μπορείς να με σκοτώσεις ρε μαλακισμένο. γιατί εγώ είμαι η ζωή σου. δεν μπορείς να σκοτώσεις την ζωή σου. μόνο οι ποιητές και οι χαμένοι μπορούν να το κάνουν. παίρνουν τα κομμάτια τους και τα κάνουν ό,τι θέλουν. αν τους στραπατσάρισαν άλλοι προσπαθούν να τα στρώσουν. αν είναι ήδη στρωμένα είτε περιμένουν κάποιον να ξαπλώσει πάνω τους είτε τα στραπατσάρουν μόνοι τους. η διάρκεια σε όλο αυτό είναι η ποίηση.ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΡΕ, ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ.
- είμαι ποιητής.
- . . . .
. . . . . . . ''
και ο τρίτος άνθρωποςπου είχε πάντα δίκιοκαι ορισμένες ασήκωτεςαφηρημένες έννοιεςθέλει να με σκοτώσει.θυμήθηκα τότε που είχαν αδειάσει τα πεζοδρόμια και βγήκαμε να σπείρουμε και είδαμε εκείνους τους ένστολους να μπουκάρουν στην εκκλησία και να κάνουν τουλούμι στο ξύλο εκείνο τον Τράγο που είχε γκαστρώσει εκείνη την σκρόφατην κόρη του Καραβανάκαι μετά πήγαμε στο σπίτι μιας μικροκαμωμένης με ευγενική ψυχή που δεν θυμάμαι ο ηλίθιος καν το όνομα της και μας πρόσφερε μπύρες και πίτσα και ένα χαμόγελο και μας είπε αν θέλουμε να κοιμηθούμε εκεί αλλά με φόβιζε το παράθυρο που δεν κλείδωνε και σου είπα πάμε να φύγουμε αλλά έμεινες εκεί να κάνεις όνειρα και βοηθήσεις την μικροκαμωμένη να συμμαζέψει το σπίτι ..............................................................................................................................................................................................................................................βρήκα κάτι βιβλία που έλεγαν κάτι περίεργα μέσα εκεί ότι είναι ωραίο να πεθαίνεις και οι άλλοι να γαμιούνται και να λένε αστεία για τις ζωούλες τους τις σάπιες τις ξεπέτες και αυτούς τους συμπαθητικούς που άλλοτε σου πηδάνε την διάθεση και σου μαγαρίζουν το σπίτι και άλλοτε να σου λένε συλλαμβάνεσαι εξύβριση κατά της αρχής και τα ρέστα. . .τα πέταξα στα μούτρα σου και έβαλα να φάω.
