Sunny. . .

η Σιγκαπούρη είναι πολύ μακριά / όμως κάποτε θα φτάσουμε / θα μας υποδεχτούν / ιπτάμενες ψάθινες καρέκλες / μέσα απ΄ τα καφενεία / γέροι με τα μισά τους δόντια πεσμέμενα / κεφάλια μαρμάρινα και χέρια ξύλινα / Άγιοι Γαμόσταυροι, γλυκειές παρθένες. . .*

θα περιμένουμε το καλοκαίρι να βουλιάξει / την θάλασσα να αφρίσει σαν αναψυκτικό.

*κλεμμένο από τον Ανδρέα Εμπειρίκο. ας με συγχωρέσει.

Μακελειό

σε όλη του την ζωή δεν άκουσε κιθάρα / παρά μόνο / τα κλειδιά του δεσμοφύλακα να κουδουνίζουν / παλιές ξερχαβαλωμένες πόρτες να κλείνουν / μεντεσέδες να βογκάνε / σαν τους ερωτευμένους που κορόιδευε στην παραλία / ήξερε όμως / ότι η καταδίκη του θα ήταν η σιωπή / η σιωπή / που δεν προηγήθηκε τίποτα από αυτή.

και τότε άρχισαν τα ψέμματα

τα άπλυτα ρούχα που φύτρωσαν στα πιάτα / τα χαλιά που χόρτασαν από στάχτες και τριμμένα σώματα / τοίχοι έτοιμοι να πέσουν απάνω στους βλάσφημους / παράλογα όλα λογικά / θαμμένα όλα / ζωή.

γιορτή

μελλοθάνατοι

έμποροι του πένθους

καταχραστές του μέλλοντος

Πρέβεζα 22/7 /2007

hey, von Karajan

όσο το ράδιο ήταν εντάξει / έπαιζε Dylan

όταν όμως το κοπάνισες στο τοίχο / άρχισε ο Waits

θέλοντας και μη

απόψε νεκρός

μην απελπίζεσαι όμως

η ζωή θα είναι ωραία

για αύριο

για χθες

για όσο μπορείς να κρατήσεις την αναπνοή σου

για όσο τα μάτια σου θα ΄ναι κλειστά

και οι προσευχές σου

θα εύχεσαι να μην είχαν πιάσει.

26 λέπτα και κάτι. . .

το κάλυτερο είναι όταν ο άλλος νομίζει ότι σε έχει στο χέρι
ότι μπορεί να σε κομματιάσει / να σε βασανίσει
να σου γαμήσει την ψύχη

και ΄συ σε χρόνο ανύποπτο
με δυο τρείς φράσεις
να του διαλύσεις το σύμπαν.

- Πράγματι. . .

Διονύσης Χαριτόπουλος

Τα σκυλάδικα της επαρχίας είναι μια ανοιχτή πληγή για να βγεί το χαλασμένο αίμα. Τα κορίτσια είναι μίζερα,τα ποτά πρόστυχα, τα τραγούδια παράφωνα, τα αφεντικά κι οι σερβιτόροι αλήτες, αλλα το σύνολο είναι μαγικό. Πουθενα στην επαρχία δεν υπάρχει ένα μέρος να νίωσεις τόσο όμορφα κι ελεύθερα όσο εκεί. Τα ξεκούρδιστα όργανα και οι παράφωνες τσιρίδες, χαλάνε την αρμόνια ένος κόσμου που θέλει χάλασμα. Τα φτηνά τραπέζια και τα ποτήρια σπάνε,όχι απο απροσεξία΄ και κανεις δε στεναχωριέται. Τα κορίτσια δεν ζητάνε πολλά΄ ένα ποτό για να κάτσουνε δίπλα σου. Έχουνε πλατινένια μαλλια που φέγγουνε στο σκοτάδι,καπνίζουνε,δεν σε φοβούνται, μιλάνε ελεύθερα κι ακούνε πρόθυμα αυτά που λές,χωρίς να γκρινιάζουν.

απο το μυθιστόρημα 525 Τάγμα Πεζικού

Die Verwandlung

θα το πάρω πάνω μου είπες

και αυτό το ΄΄πάνω μου΄΄

ευχόμουν να γίνει ΄΄μέσα μου΄΄.

ρώτα με ό,τι θες

δεν θα απαντήσω

θα αφήσω φωτιές

να με κυκλώσουν

μα δεν θα καώ.

όταν με δέος

θα κοιτάνε το βυθό

θα λέω αστειάκια

θα κάνω τον χαζό

πίνοντας με ένα ψοφίμι θεό.

Μητρική στοργή

η μητέρα της είπε όταν ξαπλώσει να κουκουλωθεί
γιατί το βράδυ θα έκανε κρύο πολύ.

το πρωί την συνέλαβαν.

Αγρυπνία ανευ πίστεως

Ζυστίν

τοπίο μαγεμένο και χάδι στεγνό

ως πότε θα χαρτογραφώ τα λάθη μου

οι γονείς κοιμούνται σαν καλοί γονείς / εγώ ξύπνιος / κοιμάμαι όταν οι ξύπνιοι κοιμούνται / και άλλες τέτοιες παραδοξολογίες / σε ένα κόκκινο δερματόδετο βιβλίο / μια ερωτική επιστολή 54 σελίδων / στην χωματερή / μαζί με τα αισθήματα του αποστολέα / 20 χρόνια / και τα τελευταία 3 ό τροχός να γυρνάει / με ταχύτητες μυστήριες / έχει και κάτι απότομες στροφές / μη τρομάζεις όμως / μη με παρεξηγείς / όταν χάνω τα λόγια μου / γαβγίζω / τραγούδια /στίχους μπλεγμένους με τις προκαταλήψεις μου / τα ΄΄ αναμφισβήτητα ΄΄ που δεν παραδέχομαι / περιμένοντας το ξημέρωμα / με ένα ελαφρό τρέμουλο στα χέρια / κρατώντας σαν όπλο / μια ρετσίνα / ελιές / κασέρι καπνιστό / κλεμμένο από την έκθεση / απάτη στην απάτη / και η ανθρωπότητα εξελίσσεται / με τους δικούς της / γελοίους πλην νόμιμους ρυθμούς / σαν αγιοποιημένη καριόλα πολυτελείας / σαν αλήθεια βαλσαμωμένη βολική / σαν και εσένα / όταν δεν μιλάς / η ανθρωπότητα που λες . . . .

Working Out

Van Gogh cut off his ear
gave it to a
prostitute
who flung it away in
extreme
disgust.

Van, whores don’t want
ears
they want money.

I guess that’s why you were
such a great
painter: you
didn’t understand
much
else.

Charles Bukowski

Μέσα στις πέτρες

1922 - 1978

Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο
πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ' αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες.

Άρης Αλεξάνδρου

Νίκο . . .

. . . είναι ωραίο να εύχεσαι / όταν οι ευχές είναι κρυμμένες σε στήθια λεύκα που σε σημαδεύουν / κοίτα / πιο κάτω η μυθολογία / πιο πάνω η απομυθοποίηση.

και μέσα σε όλο αυτό

δεν χωράει λίγη επιτήδευση,

τουλάχιστον στις λέξεις ;

Θεολογικός Συνδικαλισμός και οι Τρελοί

αχ και να κατέβαινε ο Θεός
σε απεργία


βγάζουν και πετάνε
από τις τσέπες κομφετί
ξεφυσάνε το παράπονο
σε μια φυσαρμόνικα χρυσή

οι τρελοί οι τρελοί οι τρελοί οι τρελοί οι τρελοί

Singapore's Dream

σβήνει ο ήλιος / έλα να ξαπλώσουμε

σαν σημαδεμένος χάρτης
ο λαιμός σου
γεμάτος δαγκωματιές
απλωμένος στο μαξιλάρι
ψίθυροι και μουρμουρητά
έτοιμα να ανατιναχτούν
λίγα δάκρυα λίγα λόγια

ακατανόητα τα πάντα
κι όμως τόσο ταιριαστά

το σύμπαν φλέγεται / μη φύγεις

σκοτάδι. . .

M.C.Escher

Drawing Hands 1948

να μη ξεχάσεις. . .

να θυμάσαι όταν δεν με θυμάσαι και δεν γελάς
ότι εκείνοι που δεν γύρισαν
ήταν η πλειοψηφία

και όλα τα άλλα μια φασαρία
ψίχουλα για να λέμε ότι χορτάσαμε
και να ζητάμε με τρόπο τον λογαριασμό.

όνειρα και όνειρα

- Είδα που λες ένα όνειρο εχθές το βράδυ / είχα πιάσει δουλειά σε ένα περίπτερο / το αφεντικό ένας μακρυμάλλης γέρος φαρδύς σαν πλάτανος / μέλι έσταζε το στόμα του / όσα θες θα σου δίνω μεροκάματο παλικάρι μου έλεγε / είχε παχύνει βλέπεις και δεν χωρούσε στο περίπτερο / και αναγκάστηκε να πάρει υπάλληλο / καλή δουλεία που λες / και οι πελάτες ΄ μόνο γυναίκες με χαμόγελο και τα λεφτά ακριβώς / για να με μη κουράζουν με τα ρέστα / παράδεισος σου λέω /παράδεισος. . .

- Αυτό δεν είναι τίποτα / εγώ τις προάλλες είδα ένα όνειρο / γύριζα στην αγορά / και ότι ήθελα να αγοράσω / αντί για χρήματα έδειχνα το στήθος μου / γυμνό / δεν φορούσα σουτιέν / έτσι απλά σήκωνα την μπλούζα / δεν μου το έπιαναν φυσικά / απλά το κοιτούσαν / μόνο το κοιτούσαν / γυναίκες και άντρες / και εγώ έφευγα φορτωμένη με δώρα / πολλά δώρα / γιατί είσαι μουτρωμένος ;

- γιατί δεν πέρασες από το περίπτερο μου / να ρίξω και εγώ μια ματιά ;

- στο δρόμο ήμουν / για το περίπτερο σου / αλλά ξύπνησα. . .

- γαμώτο! ! ! !

Hoist your heart. . .

η νύχτα κατευθύνεται αλλοπρόσαλλη κατά πάνω μας

ενοχλητικές οι εμμονές
παρανοϊκές προβλέψιμες οι αγάπες

επινόησε ένα μίσος
κάτι να μας κρατήσει ξύπνιους

είναι ευκαιρία
μια που όλοι εχθροί
ξαποστένουν
πριν σκοτωθούμε
έχουμε λίγο χρόνο
να ερωτευθούμε
ή να γελάσουμε
με ότι απέμεινε
από την πρώτη μας ερμηνεία.

πλάνη

σου ζήτησα να παίξεις κάτι χαρούμενο στο πιάνο
εσύ όμως ήξερες ότι είχα πάψει να ακούω εδώ και καιρό
και έπαιξες με ένα τρόπο λιτό μελαγχολικό
μπλέκοντας ένα ειρωνικό μοτίβο
με ένα παιχνιδιάρικο θρήνο θανάτου

και εγώ

ήμουν

για

πρώτη φορά

ευτυχής.

Louis-Ferdinand Céline

1894 - 1961

«Αυτό που μ' ενδιαφέρει είναι το συναίσθημα... Διότι ο λόγος είναι ένα μπλα-μπλα, ένα σκουπίδι της διανόησης... Οταν δεν έχουμε πλέον τίποτε να κάνουμε, όταν δεν αισθανόμαστε τίποτε, τότε μιλάμε... Τα μεγάλα συναισθήματα είναι βουβά... Οταν δύο ερωτευμένοι αρχίζουν να μιλάνε, σημαίνει ότι έφτασε το τέλος».

παρμένο απο το αφίερωμα της Βιβλιοθήκης 09 - 11 - 2007

όλα είναι θέμα αναλογίας

άνοιξα το μπουκάλι με την βότκα

πικρή δυνατή η γεύση της
και λίγα παγάκια να την συνοδεύουν

τότε ήρθες
και έριξες κρυφά στο μπουκάλι
λίγο χυμό

έβαλα ξανά βότκα στο ποτήρι μου

πειραγμένη η γεύση της
μου φάνηκε
αλλά μου άρεσε

συνέχισες να βάζεις
κρυφά χυμό στο μπουκάλι

ώσπου που η βότκα
μεταλλάχθηκε σε χυμό

τότε σε πήρα είδηση σκρόφα

όμως τα αρνήθηκες όλα
και έφυγες προσβεβλημένη

και εγώ έμεινα μόνος με το δίκιο μου

γαμημένη αναλογία. . .

πόρνες στιγμές

μπάσταρδα αισθήματα

του έρωτα παιδιά

ανάμεσα σε σιδερένια λουλούδια

και ληγμένες ευχές

σου σκοτώνουν την θλίψη την ντροπή

δαγκώνοντας τις πατούσες σου.