Α. A. Γ. ετών 15

ήμουνα και εγώ κάποτε ( όχι πολύ παλιά )

15 χρονών

όπως εκείνος

και όμως δεν με σκότωσε κανείς

περπάτησα σε πολλούς δρόμους,

είδα ανθρώπους που με ΄κάναν να πονέσω

να γελάσω

να με τυραννάνε και να με ποδοπατούν

να μου γλυκαίνουν την ψυχή

και όμως δεν με σκότωσε κανείς



γέλασα

έκανα πράγματα που χάρηκα

αλλά και μετάνιωσα πικρά ( για λίγο )

συνέχισα

και με λίγα λόγια

ότι και να έκανα

έζησα

ή μάλλον με άφησαν

απ΄ ότι φαίνεται να ζήσω.

και τώρα στο δωμάτιο μου ανήσυχος αλλά ασφαλής

ακούω μουσική, χειροκροτήματα ,πυροβολισμούς

σκέφτομαι για το μετά, το ύστερα

κοιτάω τον ουρανό

με τα μάτια κλειστά

όπως και εκείνος

ξαπλωμένος

αλλά εμένα δεν με δολοφόνησε κανείς

15 χρονών.