Όσο...

Όσο και αν ο δράκος

ανεβαίνει σκοτώνοντας

σκαρφαλώντας με την σιωπή των άλλων για σκάλα

πιο ψηλά,πιο ψηλά

εκεί που ο ήλιος πετρελαιοραγεί



όσο και αν τα χείλια του μελώνουν

και τα δόντια του είναι χρυσά

και η πείνα και τα νύχια του σημαδεύουν την χαρά

και πουλάνε την θλίψη μας


και θα μας λογαριάζουν για φαντάσματα και μύθους

οργανωμένους αργόσχολους

που οργώνουν τους δρόμους.



όσο και να μας κολλάνε στον τοίχο σαν αφίσες

εμείς θα αναγγέλλουμε κάποια γιορτή η θαύμα

θα γλεντάμε ανάμεσα σε συλλήψεις,ξύλο και φωτιές

και ας μας περιμένουν αυτόφωρα χαράματα

και καρέκλες ηλεκτρικές.