Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

ΣΥΓΝΩΜΗ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

κοιτάει καχύποπτα παντού
όλα του φταίνε
όλα τον καίνε

και το χειρότερο
στεναχωρεί εκείνους που τον αγαπούν

ταπείνωση;
αρρώστια;
μια πληγή που δεν κλείνει;

δεν ξέρει τι να σου πει....

(η μέρα ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο
όλα μοιάζανε ιδανικά
όμορφα
ντύθηκα στα λευκά
φόρεσα στην ψυχή μου χαρά
και οι φίλοι χαμογελούσαν

και η σκιά
η βαριά σκιά

ήρθε και με πλάκωσε
και με σώριασε
σε ένα γκρεμό με πεθαμένες αναμνήσεις
και φιλίες πουτάνες γερασμένες
να μου γδέρνουν το μυαλό)

πονάει

σκύψε δίπλα του
και ρώτα τον

΄΄Είσαι καλά;΄΄

και εκείνος
με όλα την ακριβοπληρωμένη άνεση του
θα σου πει:

΄΄Μου φτάνει που ρωτάς....και είμαι καλύτερα΄΄

1 σχόλιο:

Γωγώ Πακτίτη είπε...

της ψυχής το ένδυμα,
η αλήθεια της συγνώμης!

χαρούμενο χαμόγελο για καλή βδομάδα...:)